بریده‌های کتاب خاطرات یک آدم کش

بیمناک مرگ، زندگی را به تشویش می افکنیم و بیمناک زندگی، مرگ را

اگر شما خاطرات گذشته تان را از دست بدهید ، یادتان می رود کی هستید و اگر خاطرات آینده تان را از دست بدهید ، سر آخر شما می مانید و زندگیِ بی پایان در زمان حال .

ابله‌هایی هستند که کل زندگی‌شان را صرف دسته‌بندی کردن دیگران می‌کنند. کار را ساده می کند، اما کمی هم خطرناک است، چون نمی‌توانند به زیروبم مثل منی پِی ببرند که در دسته‌بندی‌های زپرتی‌شان جا نمی‌شود.

کارهای زیادی نیست که خوب بلدشان باشم.فقط توی یک کار رو دست ندارم،منتها از آن کارهایی است که نمی شود لاف شان را زد. به آن همه آدمی فکر کنید که پای شان لب گور است و پُز چیزی را می دهند که هیچ وقت نمی توانند حرفش را با دیگران بزنند.

در شادی که در پی‌اش بودم هیچ جایی برای دیگران نبود.اصلا یادم نمی‌آید وقتی کاری را با دیگران انجام داده‌ام احساس شادی کرده باشم. همیشه عمیقاً در خودم فرورفته و آن‌جا به لذتی دیرپا رسیده بودم.

«درد من را نمیتوان خواند، چون شرح و توضیح ندارد.»

ابله‌هایی هستند که کل زندگی‌شان را صرف دسته‌بندی کردن دیگران می‌کنند، کار را ساده می‌کند، اما کمی هم خطرناک است، چون نمی‌توانند به زیر و بم مثل منی پی ببرند که در دسته‌بندی‌های زپرتی‌شان جا نمی‌شوم.

مرضی هست به نام سندروم کاپگراس (Capgras) که علتش یک جور اختلال در بخشی از مغز است که کارش مهر صمیمیت و نزدیکی است. اگر به آن مبتلا شوید، می‌توانید چهره‌ی نزدیکان‌تان را تشخیص دهید، اما دیگر باهاشان احساس آشنایی ندارید.

زرتشت در جواب گفت: ای دوست به شرفم سوگند که چنان چیزی در کار نیست‌، نه شیطانی هست و نه دوزخی! روانت از تنت نیز زودتر خواهد مرد، پس دیگر از هیچ چیز مترس!

«به گذشته که نگاه می‌کنم، متوجه می‌شوم سخت‌ترین بخش زندگی سروکله زدن با آدم‌هاست.»

دارم نسخه‌ی جلدکاغذیِ کهنه‌ای می‌خوانم از جستارهای مونتَنی. حالا که پیر شده‌ام، خواندنش عجیب کِیف می‌دهد. «بیمناکِ مرگْ زندگی را به تشویش می‌افکنیم و بیمناکِ زندگیْ مرگ را.»