بریده‌های کتاب اقیانوس انتهای جاده

آدم‌بزرگ‌ها راه‌ها را دنبال می‌کنند. بچه‌ها آن‌ها را کشف می‌کنند. آدم‌بزرگ‌ها دوست دارند صد‌ها ‌و هزاران بار همان راه همیشگی را بروند؛ شاید هرگز به ذهنشان نمی‌رسد از راه خارج شوند و به زیر بوته‌های گل صدتومانی بخزند و فضای بین حصار‌ها را کشف کنند.

هیچ دو نفری رو پیدا نمیکنی که چیزی رو یکسان به خاطر داشته باشن. دو نفر میتونن کنار هم بایستن و از نظر درک همدیگه قاره ها با هم تفاوت داشته باشن.

آدمای مختلف هر اتفاقی رو به‌شکل‌های مختلف به‌خاطر می‌آرن، و هیچ دو نفری رو پیدا نمی‌کنی که چیزی رو یکسان به‌خاطر داشته باشن، چه اون‌جا حضور داشته‌ن چه نداشته‌ن. دو نفر میتونن کنار هم بایستن و از نظر درک همدیگه قاره‌ها با هم تفاوت داشته باشن.

"می دانستم نمی شد به سادگی جای موجودی زنده را با چیز دیگری پر کرد."

دلم برای دوران کودکی تنگ نمی‌شود اما دلم برای لذت‌های کوچکی که داشتم تنگ می‌شود.

هیولاها به هر شکل و اندازه‌ای در می‌آن. بعضی‌هاشون چیزهایی هستن که آدما ازشون می‌ترسن. بعضی‌هاشون چیزهایی هستن که مدت‌ها پیش آدما ازشون می‌ترسیدن. بعضی‌وقتا هیولاها چیزهایی هستن که آدما باید ازشون بترسن، ولی نمی‌ترسن.

آدم‌بزرگ‌ها راه‌ها را دنبال می کنند. بچه‌ها آن‌ها را کشف می‌کنند آدم‌بزرگ‌ها دوست دارند صد‌ها و هزاران بار همان راهِ همیشگی را بروند؛ شاید هرگز به ذهنشان نمی‌رسد از راه خارج شوند و به زیر بته‌های گل‌های صدتومانی بخزند و فضای بین حصار‌ها را کشف کنند.

"خواندن داستان بخشی از ذهنم را اشغال می کرد، حتی وقتی که بخش دیگر ذهنم با وحشت پر شده بود. "

خاطرات کودکی بعضی وقت ها زیر اتفاقاتی بعد ها در زندگی می افتد مدفون و پنهان می شود ٬مثل اسباب بازی های دوران کودکی که ته کمد های انباشته ی بزرگسالی چپانده می شود ٬اما هرگز تا ابد گم نمی شود.

بعضی‌وقت‌ها که در آینه نگاه می‌کنم، چهره پدرم را می‌بینم، نه خودم را، و لبخندهایی را که قبل از بیرون رفتن در آینه به خودش می‌زد به خاطر می‌آورم.

بیش از هر چیز در دنیای کتاب ها زندگی می کردم. 📚✨💗

وقتی کتابم را می‌خواندم از هیچ‌چیز نمی‌ترسیدم: به دور دست‌ها رفته بودم.

خاطرات کودکی بعضی‌وقت‌ها زیر اتفاقاتی که بعد‌ها در زندگی می‌افتد مدفون و پنهان می‌شود، مثل اسباب‌بازی‌های دوران کودکی که تهِ کمدهای انباشته‌ی بزرگسالی چپانده می‌شود، اما هرگز تا ابد گم نمی‌شود.

خاطرات کودکی بعضی وقتها زیر اتفاقاتی که بعد‌ها در زندگی می‌افتد مدفون و پنهان می‌شود،مثل اسباب بازی‌های دوران کودکی که ته کمد‌های انباشته‌ی بزرگسالی چپانده می‌شود، اما هرگز تا ابد گم نمی‌شود.

"از اساطیر خوشم می آمد. داستان بزرگسال ها نبودند، داستان بچه ها هم نبودند. بهتر از همه این ها بودند. فقط بودند."

آدمای مختلف هر اتفاقی رو به شکل‌های مختلف به خاطر می‌آرن، و هیچ دو نفری رو پیدا نمی‌کنی که چیزی رو یکسان به‌خاطر داشته باشن،چه اونجا حضور داشته‌ن چه نداشته‌ن. دو نفر می‌تونن کنار هم بایستن و از نظر درک همدیگه قاره‌ها با هم تفاوت داشته باشن.

به هر حال کتاب ها از آدم ها مطمئن تر بودند.

دلم برای دوران کودکی تنگ نمی‌شود، اما دلم برای لذت‌های کوچکی که داشتم تنگ می‌شود.

به هر حال کتاب‌ها از آدم‌ها مطمئن‌تر بودند.