تمساح یه داستان کوتاه بود که اولش فکر میکردی  فقط یه داستانه غیر واقعیه و با زبان تقریبا طنز نوشته شده. تا نیمه کتاب فکر میکردم تهش هیچ نتیجه گیری ای نکنم یا چیز جدیدی یاد نگیرم از این کتاب ولی خب داستایوفسکی ازونایی نیست که صرفا یه چیزی نوشته باشن و چیزی ازش یاد نگیری. 
این داستان خیلی هوشمندانه نشون داد وقتی برای انسان ها پای پول و  قانون های خشک  و حساب کتاب میاد وسط حتی نجات یک آدم هم یه امر بدیهی میشه.  
آدم هایی که باید  در یه اتفاق  واکنش نشون بدن و عملی انجام بدن به جای عمل کردن فقط  تماشا میکنن٬ بحث میکنن یا حتی از اون به نفع خودشون هم استفاده میکنن. 
پیام این داستان برای من این بود که ’’بی تفاوتی از خود حادثه ترسناک تره“ . 
بعضی وقتا اینقدر توی سود خودمون غرق میشیم که یادمون میره کسی که کنار ماست نیاز به کمک داره و اینجا بود که این داستان طنز تلخی خودش رو نشون میده٬نشون میده که چجوری یه جامعه میتونه به سادگی از رنج یه نفر عبور کنه و حتی  اون رو تماشا کنه و تبدیلش کنه به یه سرگرمی. 
و سوالی که شاید اخر این کتاب از خودتون بپرسید :اگر من هم جای شخصیت های داستان بودم فقط تماشا میکردم یا کاری هم انجام میدادم؟ 
      

        یکی از نقاط قوت این کتاب این بود که اینقدر خوب همه چیو توصیف کرده بود که به راحتی میتونستی تصویر سازی کنی تو ذهنت و همه داستان کتاب مثل یه فیلم تو ذهنت ساخته بشه . 
این رمان داستان ارتور باندینیه یه مهاجر ایتالیایی تبار ٬نویسنده و فقیر  در لس انجلس در دهه ۳۰  که در تلاش برای بدست اوردن شهرت و ثروت  بود. 
از اون داستان هایی که شخصیت اصلی  یه زندگی پر از نوسان و  تنش داره و همیشه در یک درگیریه. 
نقاط قوتش از نظر من:
صداقت در بازنمایی ضعف های انسانی 
زبان و سبک ساده
شخصیت پردازی دقیق
تصویر تلخ از زندگی یک جوان اما واقعی و دلنشین
نقاط ضعف از نظر من:
رابطه عاشقانه بیمار گونه همه شخصیت ها
پایانی با حس ناتمام موندن داستان 
ریتم نامتعادل یعنی یه جاهایی خیلی کش دار و تکراری و یه جاهایی سریع
*به طور کلی کتاب دوست داشتنی ای بود و صد در صد ارزش یک بار خوندن رو از نظر من داشت  با  اینکه خیلی به این سبک روابط عاشقانه در کتاب ها علاقه ای ندارم. 
(من این کتاب رو صوتی با صدای نیما رئیسی گوش کردم که لذت  داستان رو برام چند برابر کرد) 
      

        به نظرم نمیشه گفت بد بود ولی خوب هم نبود. مخاطب خاص خودش رو داره. یکم ادامه دادنش سخت بود اما دلم میخواست تمومش کنم. 
این کتاب درباره مهاجرت ٬تنوع فرهنگی٬پیچیدگی روابط انسان ها و قضاوت و... بود. 
داستان توی یک ساختمون چند ملیتی در رم اتفاق می افته. یه اتفاقی میوفته که باعث میشه همسایه ها با هم بیشتر اشنا بشن. 
این کتاب نشون داد وقتی قضاوت ها رو کنار بزاریم و صدای دیگران رو گوش بدیم به درک واقعی و همدلی و همزیستی مسالمت امیز میرسیم. 
شاید بگین این همه تعریف کردی پس چرا خوب نبود. خب به خاطر اینکه یکم بخش هاش بهم ریخته بود انگار و گم میکردی داستانو وگرنه موضوع خوبی داشت. 
      

        کتاب سنگینی نبود و به عنوان سرگرمیه داستان واری بود که بتونی در کنارش چیزای جالبی یاد بگیری بود. 
داستان پنج ادم مختلف رو به صورت جدا روایت کرد که هر کدوم سردرگمی  و شکست خودشون رو داشتن که هر کدوم به صورت جدا در یک کتابخونه محلی با خانوم کومانچی اشنا میشن. 
این کتاب نشون داد گاهی اوقات کتاب ها میتونن مسیر رو نشون بدن و مثل یه جرقه تاثیر گذار تو زندگیمون عمل کنن. 
کتاب ها به درون هر فرد راه باز میکرد و زندگیشون رو عوض میکرد. 
چیز هایی که از کتاب یاد گرفتم این بود که هیچ وقت برای شروع کردن دیر نیست و اگر میخوام کتاب ها مثل جرقه ایی در زندگیمون عمل کنن باید با دل باز تری بخونیمشون. 
به نظرم در کنار یه کتاب سنگین به صورت موازی بخونیمش خیلی بهتره. 
      

        اولین کتاب ۴۰۴ و یکی از تاثیر گذار ترین کتاب ها. 
بیشتر کتاب حول محور صحبت های نیچه و دکتر بروئر میگذشت. دکتر بروئر دکتری که برای درمان یأس و نا امیدی بیمارش نیچه سعی کرد از از خود داستانی درباره ناامیدی در زندگی خودش بسازد اما بعد از چند روز به خودش اومد و دید داره واقعا از ناامیدی های خودش میگه و فهمید چقدر در نا امیدی غرقه و هر چقدر بیشتر با نیچه صحبت میکرد و تلاش میکرد برای درمان خودش بیشتر و بیشتر از زندگی زده میشد اما روزی بعد یک پیاده روی و صحبت طولانی با نیچه فهمید که   اون ازادی که فکر میکرد نداره رو اگر داشت زندگی سخت تری داشته بود و در اصل زندگی الانش ازادی بود. 
امیدوارم خیلی کتاب رو اسپویل نکرده باشم چون سعی کردم درکی که خودم از این کتاب داشتم رو بنویسم و به نظرم هر کسی میتونه درس متفاوت نسبت یه زندگی خودش از این کتاب بگیره. . 
      

        خوندن این کتاب واقعا سخت بود نه اینکه نگارش و نوشتار سختی داشته باشه بلکه اصلا منو جذب خودش نکرد هر صفحه رو به امید اینکه شاید بهش جذب شم خوندم و خوندنش خیلی طول کشید. 
نمیتونم بگم کتاب بدی بود چون اگر به نظر من جذاب نبود به خاطر این بود که ارتباط خیلی زیادی با وقایع و اتفاقات  المان داشت و برای من که چیزی زیادی از المان و اتفاقاتش نمیدونم خیلی قابل لمس نبود و نتونستم درکش کنم. 
قطعا برای مردم کشور خودشون و کسایی که از المان چیز زیادی میدونن کتاب خیلی خوبیه اما برای من نه. 
اما خوشحالم که خوندمش وایب بدی نداشت و همیشه یه چیزی منو قلقلک میداد که این کتابو بخونم. 
در کل اگر به موضوعش علاقه دارین بخونیدش چون مطمعنم براتون جذاب خواهد بود. 
      

        خیلی شوق خریدن این کتاب رو داشتم و خیلی هم دوست داشتم فیلمش رو هم ببینم اما ترجیح دادم اول کتابش رو بخونم و بعد فیلمش رو دیدم. 
به طور کلی خیلی قشنگ و با مفهموم بود خوندنش کار سختی نیست و خیلی روان داستان توصیف شده. من بعد از خوندن کتاب وقتی فیلمش رو دیدم دیالوگ ها با متن کتاب خیلی یکسان بود که به نظرم   نباید اینطور میبود. البته درسته که کتاب رو  از روی فیلم نوشتن ولی  کتاب باید توصیفات بیشتری داشته باشه و یه تفاوتی با فیلم داشته باشه. 
به طور کلی موضوع و داستانش رو خیلی دوست داشتم ولی به نظرم اگر کسی فیلمش رو دید دیگه نیازی نیست تا کتابش رو بخونه و بالعکس. 
و البته شاید این داستان برای هر کسی شورانگیز نباشه چون خیلی ها رو دیدم که اصلا علاقه ایی به این فیلم و کتاب نداشتن و به نظرشون مفهوم خاصی رو انتقال نمیداد. 
و خلاصه اینکه یه داستان ساده اما عمیقه. 
      

        این کتاب یکی از کتابای مورد علاقه ۴۰۳ ام بود و خیلی دوسش داشتم. 
بعضی وقتا یه کتابایی رو میخونم و لذت میبرم ولی یه مدت که میگذره و کتابو باز میکنم و جاهایی که زیرش خط کشیدم رو میخونم بیشتر به عمق کتاب و قشنگیش پی میبرم و این دقیقا از همون دسته کتابا بود. 
اینکه در کنار جالب و عجیب بودن بودن روند داستان مفهموم عمیقی رو هم به مخاطب میرسونه خیلی این کتاب رو جذاب میکنه. 
هر وقت که این کتاب رو باز میکنم میتونم خودمو وسط اون داستان ها و ماجرا ها ببینم. 
و ازون کتاباییه که امیدوارم وقت داشته باشم و از اول بخونمش. 
      

        شب های روشن اولین کتابی بود که امسال میخوندم. تقریبا بعد از یک ماه کتاب نخوندن و دست و پنجه نرم کردن با ناراحتی هام یه روز که با خودم برده بودمش مدرسه تو تایم اضافه آخر کلاس شروع کردم به خوندنش راستش اولین کتابی بود که از داستایوفسکی میخوندم. همینجور خوندم تا زنگ خونه خورد اما اینقدر دلم پیش این کتاب بود که نتونستم ببندمش و تو دستم نگهش داشتم و به محض نشستن تو ماشین تا خونه خوندمش بعد هم همینطور تو خونه خوندمش تا تموم شد. 
نمیتونم بگم بهتریم اثر داستایوفسکیه ولی برای من نسبت به اون زمان و کتابایی که قبلش خوندم یکی از بهترین کتابا بود. 
من معمولا به کتابای عاشقانه علاقه ایی ندارم فرقی نداره ادبیات باشه یا فانتزی ولی این یه جور دیگه بود برام. 
عشقی که تو این کتاب بود رو انگار اولین بار دیده بودم و به طرز عجیبی قشنگ بود. 
اولای کتاب اینقدر برام جالب بود که وقتی تا صفحه ۳۰ خوندم دوباره برگشتم از اول خوندمش و هنوزم حتی به کسایی که کتاب نمیخونن هم پیشنهادش میدم. 
بعد از اون چند تا اثر دیگه از داستایوفسکی رو خوندم و بیشتر و بیشتر به ادبیات روس و در کل ادبیات علاقه مند شدم و حس میکنم این کتاب اغاز علاقه ام به ادبیات بود. 
      

        قبل از اینکه این کتاب رو بخرم یک سالی در لیست خرید کتابم بود اما یه روز که رفته بودم رشت مسافرت و توی شهر قدم میزدم و تو دلم خدا خدا میکردم که یه کتابفروشی جلوم سبز شه و یکی از قشنگ تریناش رو پیدا کردم تصمیم گرفتم این کتاب رو بخرم تا خاطره خوبی رو از اون کتاب فروشی برای خودم ثبت کنم. 
فردا اون روز شروع کردم به خوندش و تقریبا دو هفته ایی خوندنش طول کشید چون دلم نمیخواست تند تند بخونمش ٬ میخواستم بیشتر ازینا با این کتاب وقت بگذرونم. راستش بیشتر از سال بلوا دوسش داشتم . 
در طول مدت خوندنش همه جا این کتاب رو با خودم بردم و اون برهه از زمانم رو داخل این کتاب گذاشتم.
چون داستان داخل ایران روایت شده تاثیر و درک بیشتری  ازش داشتم نسبت به کتاب های دیگه و غم این کتاب یه جور دیگه ایی به  دلم نشست. 
یه جاهایی حتی  ناخود اگاه برای شخصیت ایدا داستان اشک ریختم.