اولین کتاب ۴۰۴ و یکی از تاثیر گذار ترین کتاب ها. 
بیشتر کتاب حول محور صحبت های نیچه و دکتر بروئر میگذشت. دکتر بروئر دکتری که برای درمان یأس و نا امیدی بیمارش نیچه سعی کرد از از خود داستانی درباره ناامیدی در زندگی خودش بسازد اما بعد از چند روز به خودش اومد و دید داره واقعا از ناامیدی های خودش میگه و فهمید چقدر در نا امیدی غرقه و هر چقدر بیشتر با نیچه صحبت میکرد و تلاش میکرد برای درمان خودش بیشتر و بیشتر از زندگی زده میشد اما روزی بعد یک پیاده روی و صحبت طولانی با نیچه فهمید که   اون ازادی که فکر میکرد نداره رو اگر داشت زندگی سخت تری داشته بود و در اصل زندگی الانش ازادی بود. 
امیدوارم خیلی کتاب رو اسپویل نکرده باشم چون سعی کردم درکی که خودم از این کتاب داشتم رو بنویسم و به نظرم هر کسی میتونه درس متفاوت نسبت یه زندگی خودش از این کتاب بگیره. . 
      

        خوندن این کتاب واقعا سخت بود نه اینکه نگارش و نوشتار سختی داشته باشه بلکه اصلا منو جذب خودش نکرد هر صفحه رو به امید اینکه شاید بهش جذب شم خوندم و خوندنش خیلی طول کشید. 
نمیتونم بگم کتاب بدی بود چون اگر به نظر من جذاب نبود به خاطر این بود که ارتباط خیلی زیادی با وقایع و اتفاقات  المان داشت و برای من که چیزی زیادی از المان و اتفاقاتش نمیدونم خیلی قابل لمس نبود و نتونستم درکش کنم. 
قطعا برای مردم کشور خودشون و کسایی که از المان چیز زیادی میدونن کتاب خیلی خوبیه اما برای من نه. 
اما خوشحالم که خوندمش وایب بدی نداشت و همیشه یه چیزی منو قلقلک میداد که این کتابو بخونم. 
در کل اگر به موضوعش علاقه دارین بخونیدش چون مطمعنم براتون جذاب خواهد بود. 
      

        خیلی شوق خریدن این کتاب رو داشتم و خیلی هم دوست داشتم فیلمش رو هم ببینم اما ترجیح دادم اول کتابش رو بخونم و بعد فیلمش رو دیدم. 
به طور کلی خیلی قشنگ و با مفهموم بود خوندنش کار سختی نیست و خیلی روان داستان توصیف شده. من بعد از خوندن کتاب وقتی فیلمش رو دیدم دیالوگ ها با متن کتاب خیلی یکسان بود که به نظرم   نباید اینطور میبود. البته درسته که کتاب رو  از روی فیلم نوشتن ولی  کتاب باید توصیفات بیشتری داشته باشه و یه تفاوتی با فیلم داشته باشه. 
به طور کلی موضوع و داستانش رو خیلی دوست داشتم ولی به نظرم اگر کسی فیلمش رو دید دیگه نیازی نیست تا کتابش رو بخونه و بالعکس. 
و البته شاید این داستان برای هر کسی شورانگیز نباشه چون خیلی ها رو دیدم که اصلا علاقه ایی به این فیلم و کتاب نداشتن و به نظرشون مفهوم خاصی رو انتقال نمیداد. 
و خلاصه اینکه یه داستان ساده اما عمیقه. 
      

        این کتاب یکی از کتابای مورد علاقه ۴۰۳ ام بود و خیلی دوسش داشتم. 
بعضی وقتا یه کتابایی رو میخونم و لذت میبرم ولی یه مدت که میگذره و کتابو باز میکنم و جاهایی که زیرش خط کشیدم رو میخونم بیشتر به عمق کتاب و قشنگیش پی میبرم و این دقیقا از همون دسته کتابا بود. 
اینکه در کنار جالب و عجیب بودن بودن روند داستان مفهموم عمیقی رو هم به مخاطب میرسونه خیلی این کتاب رو جذاب میکنه. 
هر وقت که این کتاب رو باز میکنم میتونم خودمو وسط اون داستان ها و ماجرا ها ببینم. 
و ازون کتاباییه که امیدوارم وقت داشته باشم و از اول بخونمش. 
      

        شب های روشن اولین کتابی بود که امسال میخوندم. تقریبا بعد از یک ماه کتاب نخوندن و دست و پنجه نرم کردن با ناراحتی هام یه روز که با خودم برده بودمش مدرسه تو تایم اضافه آخر کلاس شروع کردم به خوندنش راستش اولین کتابی بود که از داستایوفسکی میخوندم. همینجور خوندم تا زنگ خونه خورد اما اینقدر دلم پیش این کتاب بود که نتونستم ببندمش و تو دستم نگهش داشتم و به محض نشستن تو ماشین تا خونه خوندمش بعد هم همینطور تو خونه خوندمش تا تموم شد. 
نمیتونم بگم بهتریم اثر داستایوفسکیه ولی برای من نسبت به اون زمان و کتابایی که قبلش خوندم یکی از بهترین کتابا بود. 
من معمولا به کتابای عاشقانه علاقه ایی ندارم فرقی نداره ادبیات باشه یا فانتزی ولی این یه جور دیگه بود برام. 
عشقی که تو این کتاب بود رو انگار اولین بار دیده بودم و به طرز عجیبی قشنگ بود. 
اولای کتاب اینقدر برام جالب بود که وقتی تا صفحه ۳۰ خوندم دوباره برگشتم از اول خوندمش و هنوزم حتی به کسایی که کتاب نمیخونن هم پیشنهادش میدم. 
بعد از اون چند تا اثر دیگه از داستایوفسکی رو خوندم و بیشتر و بیشتر به ادبیات روس و در کل ادبیات علاقه مند شدم و حس میکنم این کتاب اغاز علاقه ام به ادبیات بود. 
      

        قبل از اینکه این کتاب رو بخرم یک سالی در لیست خرید کتابم بود اما یه روز که رفته بودم رشت مسافرت و توی شهر قدم میزدم و تو دلم خدا خدا میکردم که یه کتابفروشی جلوم سبز شه و یکی از قشنگ تریناش رو پیدا کردم تصمیم گرفتم این کتاب رو بخرم تا خاطره خوبی رو از اون کتاب فروشی برای خودم ثبت کنم. 
فردا اون روز شروع کردم به خوندش و تقریبا دو هفته ایی خوندنش طول کشید چون دلم نمیخواست تند تند بخونمش ٬ میخواستم بیشتر ازینا با این کتاب وقت بگذرونم. راستش بیشتر از سال بلوا دوسش داشتم . 
در طول مدت خوندنش همه جا این کتاب رو با خودم بردم و اون برهه از زمانم رو داخل این کتاب گذاشتم.
چون داستان داخل ایران روایت شده تاثیر و درک بیشتری  ازش داشتم نسبت به کتاب های دیگه و غم این کتاب یه جور دیگه ایی به  دلم نشست. 
یه جاهایی حتی  ناخود اگاه برای شخصیت ایدا داستان اشک ریختم.