بریده‌ کتاب‌های آتش، بدون دود: هرگز آرام نخواهی گرفت هر سرانجام، سرآغازی ست (کتاب های ششم و هفتم)

محبوب من مارال! آه اگر این گریستن ،نبود این اشک ریختن ،زارزدن، سراسر گونه ها را به غم بارِش قطره ها سپردن ،نبود حالیا سالیان سال بود که اثری از انسان برجای نمانده بود و انسان ،گرگ هاری شده بود ،دَدی خونخواره یی وحشی مستبدی، و انسان بازگشته بود به عصر توحّش ،نخستین عصر عقرب، عصر خشکسالی روح.

پاسبان های عصر پهلوی به این دلیل پاسبان نشده بودند که پاسبانی هم، در آن عهد، شغلی بود، بَل به این دلیل پاسبان شده بودند که هیچ شغلی نیافته بودند. جنس پاسبان ها، معمولا ، از نوعی سنگ بود امّا نه خارا.

گمان می‌برم که اگر خداوند، صدهزار گونه خنده می‌آفرید امّا رسم اشک‌ریختن را نمی‌آموخت، قلب، حتی تاب ده روز تپیدن را هم نمی‌آورد. گریه، چه نعمتی‌ست واقعاً _ برای آن‌کس که قلبی دارد‌.

زندگی، عجب ساده است و عجب پیچیده! و این فقط مربوط به انسان است که زندگی را چطور می‌سازد و به زندگی چطور نگاه می‌کند. زندگی، بدون انسان، مثل دریایی‌ست که در اعماقِ آن، بر سطح آن، بر فراز آن و در سراسر سواحلش هیچ موجود زنده‌یی وجود نداشته باشد. زندگی را انسان زندگی می‌کند، و پیچیده، و ساده، و غمبار، و شادمانه، و فرونشسته در گودالِ یأس، و سرشار از امید.

سکوت .سکوت. سکوت قناری در خواب .سکوت پروانه روی گل.سکوت باز شدن یک غنچه. 🌿

سردار آمان جان آبایی گفته بود: هر کس که زیر سلطه ی کوتاه مدت احساسات کار می کند، ما را گرفتار دردسرهای دراز مدت می کند.

گریه چه نعمتی ست واقعاً! گمان می برم که اگر خداوند، صد هزار گونه خنده می آفرید اما رسم اشک ریختن را نمی آموخت، قلب، حتی تاب ده روز تپیدن راهم نمی آورد. گریه، چه نعمتی ست واقعاً_ برای آن کس که قلبی دارد.