دانستن خیلی بدتر از ندانستن است. ندانستن در خود امید داشت. امید به احتمالی که شاید ان را از قلم انداخته بودیم. امید به معجزه ای که ممکن بود رخ دهد.

نخواهید توانست رابطه ای اصیل و عمیق را تجربه کنید اگر نتوانید به آدم هاشبیه آدم نگاه کنید.

وقتی در دنیایی زندگی می کنیم که پر از اتفاقا ها و حوادث غیر قابل پیش بینی است ،نمی توانیم انتظار داشته باشیم همیشه احساس خوشبختی و عشق کنیم.

ما دنیا را از لنز ادراک خود می‌بینیم. ادراک ما آیینه تفکرات، عقاید و تجربیات گذشته ماست.