بریده‌ کتاب‌های آنک نام گل

کتابخانه مکان نجوایی طولانی و چند صد ساله بود، گفتگوی نامحسوس یک پوست‌نوشته با پوست‌نوشته‌ای دیگر، موجودی زنده، مخزن نیروهایی که تحت اختیار ذهن انسان نبود، گنجینهٔ اسراری که از اذهان بسیار نشأت می‌گرفت و پس از مرگ کسانی که پدیدآورنده یا وسیلهٔ انتقال بودند، همچنان باقی می‌ماند.

سه چیز در خلق زیبایی دست به دست هم می‌دهند: نخست تمامیت یا کمال ، و به همین دلیل است که ما تمام چیزهای ناقص را زشت می‌پنداریم،  بعد تناسب یا هماهنگی و سرانجام وضوح و روشنایی ، و در حقیقت ما چیزهایی که رنگی مشخص دارند ، زیبا می‌خوانیم.

من در آن زمان نمیدانستم برادر ویلیام دنبال چیست و اگر راستش را بخواهید حتی امروز هم نمیدانم، و گمان میکنم او خودش نیز نمی دانست و فقط تشنهٔ دانستن حقیقت بود و سوءظنی ظاهراً همیشگی به اینکه حقیقت آن چیزی نباشد که در لحظه ای خاص به نظر می رسد، او را به حرکت وا می داشت.

... معماری در میان همۀ هنرها هنری است که جسورانه می کوشد تا در ضرباهنگ خود نظم کیهان را که یونانیان به آن «کوسموس» یا آرایه میگفتند، بازآفرینی کند، زیرا کیهان همچون جانوری عظیم است که در آن کمال و تناسب همه اعضایش در جلوه است. و ستایش آفریننده را که هر چیزی را شمار و سنگینی و اندازه مقرر فرموده است.

من آرامش خیال را در همه چیز جسته ام و آن را هیچ کجا نیافته ام ، مگر در گوشه ای با کتابی.