بریده‌ کتاب‌های آتش بدون دود: اتحاد بزرگ

آلنی به چشمان یاشولی نگاه کرد نگاه کرد، نگاه کرد و در طول این نگریستن تحلیل گرانه حرفهای بسیاری به ذهنش آمد؛ و زخم هایی که با خنجر زبان میتوانست بزند؛ اما مصلحت در آن دید که به نگریستن، قناعت کند ،یاشولی از درون سنگرش، سرك كشيده بود؛ و این برای آنکه آلنی کار را تمام کند کافی نبود. اگر تیری عجولانه و فرصت طلبانه می انداخت و به جا نمی،نشست ،سر، برای مدتها ، دزدیده میشد. پس به هنگام به سود آیندگان صبوری باید کرد، خون باید خورد در خفا اشک باید ،ریخت جامه ی تسلیم و رضا باید پوشید. آنچه باید مالامال از نفرت باشد قلب است نه زبان و آنچه باید نفرت را به راهی درست هدایت کند، مغز است نه دست.

-مرا سر غیرت نیاورید. کار دست خودتان میدهید ها ! غیرت که سر و ته ندارد! _آدمیزاد مرد آن است که همیشه غیرتش همراهش باشد نه آنکه دیگران او را دست بیندازند و سر غیرت بیاورند.

بیدارِ بیمار، بهتر از ،خفته ی سلامت است.

غم، فرزند غربتِ تنها نیست؛ در وصل نیز غمی هست؛ در رسیدن و بوییدن و بازدیدن و در بازگشتن به آغوش مادری که سالها از او جدا بوده یی - غمی به شیرینی عسل خالص.

مگذار ناامیدی روزنی به اندازه ی سر سوزنی در قلبت پیدا کند و از آنجا هجوم بیاورد امید را برای روزهای بد ساخته اند چراغ را برای تاریکی انسان اگر با مشقت و درد و مصیبت رو برو نمی شد نه به چیزی ایمان می آورد نه به آینده بی دل می بست و نه از امید سلاحی می ساخت به پایداری کوه

زمانی ، اسمش لیاقت بود . اما بعد چه ؟ اولین کسانی که لیاقت نشان داده اند و گله هایشان را بزرگتر کردند و زمین ها را تصرف کردند و دانه پاشیدند و از هر دانه صد دانه برداشتند ، حق داشتند صاحب همه ی چیزهایی باشند که محصول کار و لیاقت خودشان بود ، اما آیا بچهای این ها هم باز لایق بودند؟ و لایق تر از مزدبگیران بدبخت بودند؟ یک نسل که گذشت دیگر این بچه های ثروتمندان نبودند که واقعا لیاقت داشتند ، بلکه لیاقت واقعی همان چوپان ها و مزدبگیر ها بودند ، همان کسانی که می توانستند زمین ها رو خوب بکارند و گله ها رو خوب نگه دارند . آتش بدون دود/نادر ابراهیمی

شام سرد را میشود گرم کرد، اما گفت‌وگو وقتی از گرمی افتاد،دیگر به آسانی، گرم نمیشود.

و انسان، گاهی اوقات مجبور است کاری را بکند که دوست ندارد؛ اما درست است و باید کرد.

گل می کند شقایق ، دانه اسفند می رسد ، مارال ! می چرخد چرخ چاه ، دَلوِ خالی پر می شود ، مارال ! هرگز باور نکن که زمان ایستاده یا به عقب می رود ، مارال ! گندم خوب کاشته یی ، فصل درو می رسد ، مارال !