بریده‌های کتاب پدران و پسران

اما هرم نیمروز می گذرد، و شامگاه می آید و شب، و بعد زمان بازگشت به مأمنی آرام می رسد، آنجا که آزردگان و خستگان به خواب شیرین می روند...

مرگ شوخی قدیمی است ولی برای هرکس تازگی دارد صفحه ۲۶۶

در آن تاریکی و سایه، کاتیا معمولا یا کتاب می‌خواند، یا کار می‌کرد و یا تسلیم سکوت مطلق می‌شد. احساسی که برای هرکس کم و بیش پیش آمده و لطفش را درک کرده‌است. لطفی که در مراقبت غیرارادی آمیخته به سکوت از امواج عظیم زندگی احساس می‌شود، امواجی که بی‌وقفه در درون ما و در اطراف ما متلاطم است.

بازارف سخنان او را قطع کرد: شما می‌خواهید عاشق شوید و نمی‌توانید عاشق شوید. این است راز بدبختی شما. آدینسووا مشغول تماشای آستین روپوش خود شد و بعد پرسید: مگر من نمی‌توانم دوست بدارم؟ - مشکل... اما من بیخود این را بدبختی نامیده‌ام. برعکس، آن کسی مستحق دلسوزی است که گرفتار چنان چیزی شود. + گرفتار چه چیز؟ - دوست داشتن. + شما از کجا می‌دانید؟

...- به علاوه، مگر انسان می‌تواند همیشه با صدای بلند بگوید که بر او چه می‌گذرد؟ - من که نمی‌فهمم چرا انسان نمی‌تواند آنچه را در دل دارد، بازگوید. - شما می‌توانید؟ آنا پس از تردید مختصری گفت: «بلی، می‌توانم.» بازارف سر خود را به زیر افکند و جواب داد: «شما از من خوشبخت‌ترید.»