بریده‌ کتاب‌های سایه‌ی باد

کمتر چیزی را می‌شه پیدا کرد که از خاطرات جذاب‌تر و فریبنده‌تر باشن.

تا زمانی که به یاد آورده می‌شویم زنده هستیم

وقتی روزی برسه که متوجه بشی کسب و کار کتاب، فقط یک بشقاب پر نقش و نگاره که هیچ خوراکی درش نیست شاید تصمیم بگیری به یک بانک دستبرد بزنی شاید هم بخوای یک بانک تاسیس کنی.

زندگی به خودی خود، به اندازه‌ی کافی شکنجه‌گر داره. دیگه نیازی نیست که به عنوان شغل دوم در مقام بازپرس دادگاه‌های انگیزیسیون دور شهر بچرخی و علیه خودت اقامه‌ی دعوی کنی.

آدم‌ها زیادی حرف می‌زنن. اگر از من بپرسی می‌گم نسل انسان از میمون نیست. ریشهٔ انسان‌ها را باید در طوطی پیدا کرد. مزخرف‌گو و حرف مُفت‌زن.

هنر کتاب‌خوانی به‌آهستگی در حال مردن است، کتاب خواندن یک آیین درونی است و کتاب‌ها آینه‌هایی هستند که آنچه در وجود خودمان داریم را به ما نشان می‌دهند.

کتاب‌ها مانند آینه هستن؛ ما در کتاب‌ها فقط چیزهایی را می‌بینیم که در وجود خودمون هستن.

آدم‌ها ذاتاً تمایل دارن زندگی را پیچیده‌تر کنن.انگار خودِ زندگی به تنهایی و به اندازه کافی چیز پیچیده‌ای نیست.

هرگز به هیچکس اعتماد نکن. خصوصا افرادی که همیشه تحسین شان می‌کنی و در ذهنت بزرگ‌ترین انسان‌ها هستند. همیشه همان آدم‌ها بیشترین بار رنج و درد را روی دوشت می‌گذارند و تو را به سمت بدترین مصیبت ها هدایت می‌کنند.

«به دست آوردن پول به خودیِ خود کارِ سختی نیست. دشواری در اینه که پول رو به روشی به دست بیاری که ارزش فدا کردن یک عمر زندگی رو داشته باشه.»

متاسفانه در دنیایی که ما درش زندگی می‌کنیم همه چیز تحت کنترل پیش‌داوری‌های ذهنی انسان‌هایی یه که هیچ خاستگاه فکری ندارن. هرگز این نکته را فراموش نکن.

همیشه می‌گفت تا وقتی یک نفر هست که ما رو به خاطر می‌آره، ما وجود داریم و به زندگی ادامه می‌دیم.

من در میان کتاب‌ها بزرگ می‌شدم و در لابه‌لای صفحاتی که پنداری از دل غبار برآمده بودند، دوستانی نامرئی می‌یافتم، صفحاتی که بویشان تا به امروز نیز بر دستانم مانده است.

کم کم به این باور رسیدم که خولین انسان نیست و یک بیمار است.

پدرم با بارقهٔ لبخندی مرموز که احتمالا از یکی از صفحات رمان‌های کهنهٔ الکساندر دومایش به عاریت گرفته بود، گفت: «بعضی چیزا رو فقط تو گرگ و میش می‌شه دید.»

هنوز روزهایی هستند که من احساس می‌کنم روشنایی تا حدی به بارسلون بازگشته، گویی که هربار ما این شهر را از خود رنجانده و رانده‌ایم در پایان باز هم ما را بخشیده و به سوی ما بازگشته است.

اگر از من بپرسی می‌گم نسل انسان از میمون نیست. ریشه‌ی انسان‌ها را باید در طوطی پیدا کرد. مزخرف‌گو و حرف مفت‌زن.‌‌..