بریده‌های کتاب مردی به نام اوه

آدم‌ها رو باید از روی عملشون شناخت، نه از روی حرف‌هایی که می‌زنن.

و مطمئناً خیلی از مردم درک نمیکردند که میشود احساسات آدمها را از روی ماشینهایشان تشخیص داد. زمانی که آنها به این محله نقل مکان کردند اوه یک ساب ۹۶ داشت و رونه یک ولوو ۲۴۴ بعد از تصادف اوه یک ساب ۹۵ خرید تا برای ویلچر سونیا فضا داشته باشد همان سال رونه یک ولوو ۲۴۵ خرید تا برای کالسکه بچه فضا داشته باشد. سه سال بعد، سونیا یک ویلچر جدیدتر گرفت و اوه یک ساب ۹۰۰ هاچ بک خرید رونه یک ولوو ۲۶۵ خرید چون آنیتا تصمیم گرفته بود دوباره بچه دار شوند. بعد اوه پیش از اولین ساب ۹۰۰۰ خودش دو تا ساب ۹۰۰ دیگر خرید رونه یک ولوو ۲۶۵ و در نهایت یک ولوو ۷۴۵ استیشن خرید اما بچه دومی در کار نبود. یک شب سونیا به خانه آمد و به اوه گفت آنیتا پیش دکتر رفته و هفته بعد یک ولوو ۷۴۰ مدل سدان در گاراژ رونه پارک شده بود.

زنش معمولا غر میزند که اُوِه خودش را سر همه چیز اذیت میکند ولی اُوِه خودش را اصلا اذیت نمی کند. فقط میگوید حق باید به حق دار برسد، اُوِه از زنش میپرسد«این توقع زیادیه از زندگی؟»

وقتی کسی را از دست می‌دهی، دلت برای عجیب ترین عادت هایش تنگ می‌شود، برای کوچکترین ویژگی هایش، برای لبخندش، برای غلت زدنش توی خواب، حتی برای رنگ زدن دیوار های خانه به خاطر او.

مرگ بزرگترین انگیزه آدم ها برای زندگی کردن است

دردناک ترین لحظه ها در زندگی احتمالا لحظه ای است که آدم میبیند سال های پیش رویش کمتر از سال های پشت سرش هستند و وقتی زمان زیادی برایش نمانده باشد دنبال چیزهایی میگردد که به زندگی کردن بیرزد.

طوری نگاهش می‌کرد که انگار او تنها دختر روی کره زمین است

《 وقتی نتونی به زمان بندی کسی اعتماد کنی، به باقی کار هاش هم اعتباری نیست.》

دلیل اینکه مردم اوه را شب صدا می‌کردند،این بود که او آن‌قدر خسیس است که کلید خورشید را نمی زند.

اُوِه سیاه و سفید بود. و زنش رنگی بود. تنها رنگِ زندگی اُوِه...

☘️☘️ دوست داشتن یک نفر مثل اسباب کشی کردن به یک خانه جدید است. ابتدا همه چیز برایت نو و تازه است. هر روز صبح، از این که همه چیز متعلق به توست گیج و مبهوتی، انگار همیشه منتظری تا کسی از در وارد شود و بگوید اشتباه بزرگی رخ داده است، قرار نبود تو در چنین خونه معرکه ای زندگی کنی. اما با گذشت زمان، دیوار ها نم می کشند و چوب ها پوسیده می شوند. آن گاه کم کم خانه را نه به خاطر حسن هایش بلکه به خاطر ایراداتش دوست می داری. همه شکاف ها و برآمدگی های خانه را می شناسی. می دانی کلید را چطور در قفل بچرخانی تا نشکند و تو را در هوای سرد بیرون خانه جا نگذارد. می دانی کدام کف پوش جیر جیر می کند و می دانی در کشوها را چطور باز کنی تا غژغژ نکنند. این ها رازهایی هستند که آن خانه را مال تو می کنند. #مردی_به_نام_اوه #فردریک_بکمن #مهسا_دوستدار #a_man_called_ove #frederik_beckman

وقتی عاشق کسی میشی، مثل اینه که به یه خونه جدید نقل مکان کردی. اولش همه‌ی چیزهای تازه برات دوست داشتنی‌ان، هرروز صبح از اینکه همه اونا متعلق به تو هستن شگفت زده میشی، و مدام می‌ترسی یکی از راه برسه و بگه یه اشتباهی پیش اومده و قرار نبوده تو توی چنین خونه‌ی باحالی زندگی کنی. بعد در طول سال ها نمای خونه از ریخت می‌افته، چوب ها ترک می‌خورن، و کم کم شروع می‌کنی به دوست داشتن خونه‌ات؛ نه به خاطر بی نقص بودنش بلکه بخاطر نقص هایی که داره.

تنها یک پرتو نور لازم است تا تمام سایه ها را دور کنی.

گاهی آدم برای آیندهٔ یک نفر دیگر زندگی می کند

وقتی کسی را از دست می‌دهید،دلتان برای خاطرات عجیبش تنگ می‌شود.دلتان برای چیز های کوچکش تنگ می‌شود،برای لبخندش،رفتارش،آن طور که توی تخت از این پهلو به آن پهلو می‌شد، یا اینکه بخاطرش رنگ دیوارها را عوض می‌کردید.