در عصر ائمه ام در عده ای این تفکر باطل به وجود آمده بود که چون ما محب اهل بیت هستیم اعمال حسنه لازم نیست . در تاریخ ایشان را ا« غُلات » یعنی اهل غلو می شمرند . این گروه با این که خود را شیعه میدانستند به بهانه محبت امیرالمؤمنین ، دست به هر گناهی میزدند و میگفتند چون ما عاشق امیرالمؤمنین هستیم باکی نیست. اما ائمه همیشه از آنها تبری می جستند و بارها فرمودند امکان ندارد کسی واقعاً محبّ ما باشد و معصیت خدا را عمداً انجام دهد..