بریده‌های کتاب آتش بدون دود: هر سرانجام، سرآغازی ست

بزرگان، دشوار زندگی می کنند، آسان می‌میرند...

مبارزه‌ی سیاسی واقعی، عاطفه را صیقل می‌دهد و روح را مهربانی می‌آموزد...

- نمی پرسم «چرا» مذهبی شدی آیناز؛ اما آیا اجازه دارم بپرسم «چطور» مذهبی شدی؟ -نه «چرا» یش مهم است نه «چگونه »اش. شدم و هستم. اما تردیدی نیست که یاشولی یاماقِ مهربان و مُلّا قلیچ بلغای دلاور، که هر دو سراپا احساس و عاطفه و صفا هستند در این حرکت نقشی داشته‌اند .ضمن اینکه میدانم میلیونها ،انسان در سراسر ،زمین بدون دخالت یاشولی یاماق و ملا قلیچ، مذهبی شده اند و میشوند. -تکیه گاه خوبیست؟ -دین، تکیه گاه نیست؛ زیستگاه است. دیوار نیست تا برای رفع خستگی به آن تکیه بدهم یا به وقت مجروح شدن برای آنکه فرونیفتم، دستم را به آن بگیرم؛ زمین و آسمان و هواست و البته آب، آب زلال ،یک چشمه ی گوارا. -شگفت انگیز است

هیچ چیز همچون اراده به پرواز ، پریدن را آسان نمیکند.

بزرگان دشوار زندگی می کنند ، آسان می‌میرند.

انسان، فقط در رویاست که به جمیع آرزوهایش، به همان شکلی که می‌خواهد،می‌رسد_ بی دغدغه‌ی شکست و حذف و ناکامی‌های متصل به کام. این، نقش رویاست و تعریف رویا . رویا، حرکتی‌ست ذهنی و زیبا که منجر به وصل بدون نقص می‌شود. ما، در رویاهامان، اگر جشنی به پا می‌کنیم یا حادثه مهمی را تدارک می‌بینیم، در آن حادثه یا جشن، بسیار کسان را حاضر و ناظر قرار می‌دهیم؛ همه‌ی آنها را که واقعا دل‌مان می‌خواهد که آنجا، در متن یا حاشیه‌ی آن جشن یا حادثه باشند... اما، درعالمِ واقع، وقوع آن حادثه یا جشن یا پیروزی یا وصل، آنقدر عقب می‌افتد و آنقدر از تعداد آن آدم‌های متن و حاشیه کاسته می‌شود که دیگر، شیرینی و دلنشینی و زیبایی آن واقعه از میان می‌رود، و در مواردی، اصولا دیگر کسی _ از آنها که آرزو داشته‌‌ییم باشند_ برای حضور نمی‌ماند. انگار کُن که در گورستان جشن پیروزی گرفته‌‌ییم.