بریده‌های کتاب آنی شرلی در خانه ی رویاها

باد از سوی ساحل می‌وزید و امواج کشیده و نقره ای را بر سطح دریا می‌آفرید. تاریکی، پرده ای مخملی روی تپه های ماسه ای و قله های محل تجمع مرغان دریایی می‌کشید. آسمان زیر لایه‌ی ابریشمی مه پنهان شده بود و ستاره‌ی شامگاهی برفراز سد، چشمک می زد.

من عادت دارم از همه چیز لذت ببرمو حالا به قدری به این حالتم خو گرفته‌ام که حتی از مسائل ناگوار هم لذت می‌برم؛ چون هروقت یادم می‌آید که این چیزها هم بلاخره روزی تمام می‌شوند، خیالم راحت می‌شود.

خیلی سخت است که بگویم مردم چه وقت بزرگ می‌شوند.

خداروشکر میتوانیم دوستانمان را خودمان انتخاب کنیم،ولی بستگانمان را باید همان طور که هستند قبول کنیم و امیدوار باشیم که آدم تبهکاری بینشان پیدا نشود

ما نباید درباره‌ی چیزهایی که نمیفهمیم، حرف بزنیم.

زندگی بدون عشق خیلی تلخ است... خیلی پوچ و توخالی است...

اگر بخواهیم همیشه از احساسمان پیروی کنیم، کشتی احساسمان بارها و بارها به گل می‌نشیند. در زندگی فقط یک راه بی‌خطر وجود دارد و آن راه، حقیقت است.

«هر چه پیرتر می‌شویم، مرگ چهره‌ی دوستانه‌تری پیدا می‌کند.»

گیلبرت گفت:《دوشیزه کورنیلیا! گمان کنم شما طرف‌دار حق رای زنان هم باشید.》 دوشیزه کورنیلیا با لحن تحقیر آمیز گفت:《 باور کنید رای دادن برای من هیچ اهمیتی ندارد. مثل این است که بخواهم خراب کاری مردها را درست کنم. ولی همین روزها مردها می‌فهمند که دارند دنیا را ویران می‌کنند و به این نتیجه می‌رسند که بهتر است به ما حق رای بدهند تا قسمتی از مسوولیت، روی شانه‌ی ما بیفتد. نقشه‌شان همین است‌. چقدر خوب است که زن‌ها اتقدر صبورند‌》

زندکی بدون عشق خیلی تلخ است... خیلی پوچ و تو خالی است...و هیچ چیز بدتر از این پوچی نیست

زندگی انقدر به او سخت گرفته بود که می ترسید به آرزو هاش فکر کنه

یک ساعت دیگر سال تمام می شود. سرکار خانم بلایت! من تا به حال هفتاد و شش سال جدید را دیده ام. مارشال الیوت گفت: امیدوارم سال صدم را هم ببینی» کاپیتان جیم به علامت نفی سرش را تکان داد و گفت: «نه، نمی بینم. دلم هم نمی خواهد که ببینم. هر چه پیرتر میشویم مرگ چهره ی دوستانه تری پیدا می کند. با این حال هیچ کس مردن را دوست ندارد تنیسون هم این موضوع را تأیید می کند. یک نمونه اش خانم والیس پیر است. او در تمام عمرش با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کرد و بیشتر عزیزانش را از دست داد همیشه می گفت که دوست دارد هر چه زودتر زمان مرگش فرا برسد؛ چون دیگر طاقت زندگی در این دنیای پراشک و او را ندارد. ولی به محض اینکه یک بیماری به سراغش آمد، نمی دانید چه حالی شده از شهر چند دکتر خبر کرد پرستار استخدام کرد و آن قدر دارو خورد که یک سنگ را از پا در می آورد. درست است که این دنیا پر از اشک و آه است، ولی مثل اینکه بعضی ها اشک ریختن را دوست دارند»

کورنیلیا مردم را به دو دسته تقسیم می‌کند ؛ آن‌ها که از رگ‌و‌ریشه ی خودش‌اند و آن‌هایی که نیستند . اگر یک نفر با تو رو‌به‌رو شود ، افکارش با تو یکی باشد و از همان چیزهایی که تو خوشت می‌آید ، خوشش بیاید ، پس با تو هم رگ‌و‌ریشه است .

یادتان باشد که مشکلات، نگرانی‌ها و غصه‌ها نیز جزئی از زندگی‌اند. آنها به هر فضایی وارد می‌شوند، چه قصر باشد و چه خانه‌ی کوچک رویاها. هیچ‌کس نمی‌تواند جلویشان را بگیرد ولی اگر با عشق و دلگرمی با آنها روبه‌رو شوید، هرگز بر شما غلبه نمی‌کنند.