آتم عزیزم
کتاب برام غیرواقعی بود.
شخصیت ها نوجوون های کلیشه ای آمریکایی بودن.
زندگی ای که من هرگز نمیتونم داشته باشم و شاید برای همین غبطه میخوردم.
شاید هم حسادت بود،چیزایی که داشتی و حتی اونقدر برات اهمیت نداشتن.
ولی در آخر گریه کردم.
گریه کردم چون میدونستی چیزهای غم‌انگیز میتونن زیبا باشن،مثل مرگ.
گریه کردم چون تو و فینیس زاده شده بودین برای مردن.
شاید فینی کسی بود که تو تابوت گذاشتنش اما تو هم اونموقع مردی.
از درون.
آتم عزیزم
زنده بمون
به خاطر فینی،فینی تو.
      

        آره ،من شیفته این کتابم.
حتی نمیدونم چرا انقدر ازش خوشم اومد.
بدون هیچ دلیل خاصی شیفته‌شم.
بی نظیره،خواهش میکنم بخونش.
آها،و اینکه کاش یه کارولین و ای.جی تو زندگیم داشتم.
      

        من واقعا عاشق این کتاب شدم.
بعد تموم کردنش،حیرون بودم.
انگار یکی منو از سرزمینی که توش زندگی میکردم منو بیرون آورده باشه.
علاقه م بهش تو کلمات نمی‌گنجن.
شاید فکر کنین زیادی دارم بزرگش میکنم،ولی به نظرم این واقعا از اون کتاباست که کاملا سلیقه ایه.
پس نمیتونم به همه پیشنهادش کنم.
پایانش با اینکه بد و غیرمنتظره بود،خیلی دوستش داشتم.
به نظرم حداقل یه بار بخونینش.
من که قطعا قراره ۱۰۰ بار دیگه بخونمش.
      

        یکی از بهترین و آموزنده ترین و شادی بخش ترین چیزهایی که خوندم 
      

        خیلی نفس گیر بود
و اونجایی که فهمیدم دکتر همون نیست....
خصتسکصتنخثتصصاسخمی

      

        من آخراش گریه م گرفته بود😂
هعییی😞🤝
      

        خیلییی دوسش داشتم
      

        یکی از بی نظیرترین کتابایی که خوندم؛)