بریده‌های کتاب ارتداد

ما کیفیت زندگی را در چینش اشیای اطرافمان تعریف نکرده‌ایم. آن‌ها را در متن عشق چیده‌ایم...🌧

عشق مهم‌تر است. فراغ معشوقْ طاقت‌سوز و جانکاه است ولی فقدان عشق مرگ است. عاشق بدون معشوق می‌سوزد و عاشق‌تر می‌شود، اما بدون عشق حیاتی نیست که درباره چیستی آن حُکمی بکنیم.

شیفتگی، هوسِ نورسته ناپایدارِ قلب یک نوجوان تازه به بلوغ رسیده نیست؛ شیفتگی میوه شناخت است و آن‌که شیفته می‌شود، به درک متعالی‌تری از محتویات عالم نایل شده است.

با مردمان پراکنده جان، پریشان چشم و خشکیده ذوق، تاریخ به پیش نمی رود. انقلابی که آفاق را دیگرگون کند، عزیمت گاهش،اعماق قلب منقلب شده‌ی انسان هاست.

پایان پرسش، پایان اندیشیدن است. گمان نکنم انسان دست از اندیشیدن بردارد.

وقتی از خواب برمی‌خیزی و با طلوع چشم‌هایت روز من آغاز می‌شود....

خدا فراموشی را خلق کرد تا رنج‌ها خاطره نشوند بلکه در ظلمت عدم فرو روند و جای خود را به آرامش بدهند.

گاهی که منطقی بر منطق دیگر نمی‌چربد و استدلالی قدرت کوبیدن استدلال دیگر را ندارد، انگیزه‌های تاریخی تعیین کننده می‌شود.

حادثه ها همگی می‌توانست شکل دیگری داشته باشد؛

خداوند فراموشی را خلق کرد تا رنج‌ها خاطره نشوند بلکه در ظلمت عدم فروروند و جای خود را به آرامش بدهند. اما نباید خاطرات را مخدوش کرد. با مخدوش شدن گذشته، آینده‌ای وجود نخواهد داشت. آینده درختی است که در باغ گذشته می‌روید و ثمر می‌دهد.

بگذار این ترس مبهمی که غالبا از اندیشیدن به آن فرار میکنیم را به زبان بیاورم؛ اگر جمهوری اسلامی چنان که فکر می کردیم مبتنی بر چیرگی اکثریت تاسیس می شد، آیا بعد از سالیانی امکان چربیدن رذالت بر فضیلت پیش نمی آمد؟ آیا فرض آشکارگی و حتی چیرگی خصلت های شنیع پنهان فرض بی پایه ای است؟

«یونس عزیز پرشور دلشکسته! باید همواره از باورهایمان غبارزدایی کنیم تا زانوهایمان سست نشود. گاهی خطاهای ریز، باورسوز می‌شود، آرام آرام و به‌تدریج، لرزش‌های کوچک در طول زمان به ارتعاشی عظیم مبدل می‌شود، که صخره‌های مغرور مستحکم را می‌لرزاند و می‌شکافد. »

پیروزی درست در کوتاه ترین فاصله، از دست های ما سُر خورد و افتاد در چاهی که انتهایش نا پیدا بود.

برخی با فرمان امام مخالفت کردند، این برای تاریخ، ماجرای بزرگی نیست. امام دیکتاتور نبود، می‌شد با او مخالفت کرد. می‌شد گروهی جلوی فرمان و خواست او بایستند، و ایستادند :)

و فاصله‌ی من با تو فقط یک کوچه است؛ اما وقتی یک جوخه‌ی تشنه‌ی خون در میان کوچه باشد، فاصله می‌تواند بی نهایت باشد!

از آنچه تدریجی رخ میدهد بترس ؛ فاصله های تدریجی ، لرزش های تدریجی ، سستی های تدریجی ، شدن های تدریجی این تدریجی ها صدای پای ارتداد است و بریدن از حق !

- دریا! تو فکر می کردی شاه به این زودی فرار کند؟ + نه! هیچ وقت. - پس تاریخ خیلی هم تنبل نیست. پدیده ها سریع تر از تصور ما رخ می دهند.

عجله سوءتفاهم ایجاد می‌کند و سوءتفاهم ما را به تاخیر می‌اندازد، پس عجله ما را عقب می‌اندازد نه جلو.

گاهی انسان برای کارهایی که می‌کند در همان لحظه دلیل موجهی ندارد.