بریده‌های کتاب چگونه کتاب بخوانیم

زبان برای انتقال اندوخته‌های ذهنی وسیله‌ی ناقصی است، بنابراین عملکردش نیز مانع ایجاد ارتباط است. .‌..احتمال همسو شدن افکار خواننده و نویسنده از طریق زبان، به میزان تمایل آنان در تشریک با یکدیگر بستگی دارد.

هنگامی ارزش والای عمر را در می‌یابم که نقد جوانی را باخته‌ام! "ویلیام شکسپیر"

از پاراگراف‌ها، یادداشت‌های پایین صفحات و نظریه‌ها و مراجعی که از نگاه شما گریخته‌اند، ترسی به خود راه ندهید، که اگر متوقف شوید و اگر بگذارید این موانع سد راه شما شوند بازی را باخته‌اید. غالباً با زیاد فکر کردن، مطلب مشکل کتاب را نمی‌توان فهمید. فرصت بهتر برای فهم آن، در دوباره خوانی کتاب پیش خواهدآمد، ولی این امر مستلزم حداقل یک‌بار سریع‌خوانی تمام کتاب است.

هر چه خواندن با فعالیت بیشتری همراه باشد نتایج بهتری به همراه دارد.

هنگام خریدن کتاب مثل لباس و لوازم منزل نسبت به آن حق تملک پیدا میکنید ولی در واقع خرید کتاب فقط مقدمه ای برای تملک آن است.تملک واقعی کتاب زمانی فراهم میشود که کتاب را بفهمید و این فهم در ساختن ذهن شما سهمی داشته باشد.بهترین راه برای اینکه شما نیز در کتاب اثر و سهمی داشته باشید- که این دو مطلب به یک نتیجه میرسد - این است که شما داخل کتاب یادداشت کنید. اولا این کار نه تنها شمارا بیدار بلکه هوشیار نگه میدارد.ثانیا اگر خواندن پویا باشد، اندیشیدن است و اندیشه بر آن است که خود را در نوشتار و گفتار آشکار کند. کسی که می گوید: (( میدانم چه فکر میکنم ولی نمیتوانم بیان کنم)) معمولا نمیداند چه فکر میکند. ثالثا یادداشت کردن نظریات خواننده بر روی کتاب باعث میشود که افکار نویسنده را به خاطر آورد.

مونتنی در مورد دو نوع جهل صحبت می‌کند جهل عامیانه که پیش از تحصیل دانش وجود دارد و جهل عالمانه که بعد از کسب دانش گریبانگیر انسان می‌شود اولی مربوط به کسانی است که اصلاً بی‌سوادند و کتاب نمی‌خوانند دومین جهل مربوط به کسانی است که کتاب‌های فراوانی را بد خواندند .

کسی که می‌گوید می‌داند چه فکر می‌کند ولی نمی‌تواند آن را بیان کند، معمولا نمی‌داند که چه فکر می‌کند.

دو نوع جهل داریم: _جهل عاميانه كه پيش از تحصيل دانش وجود دارد و جهل عالمانه كه بعد از كسب دانش گريبانگير انسان مى شود. اولى مربوط به كسانى است كه اصلا بى سوادند و كتاب نمى خوانند. دومى جهل كسانى است كه كتاب هاى فراوانى را بد خوانده اند. اينها به قول الكساندر پوپ «آدم هاى بى هوش و فاقد بينشى هستند كه مغزهاى آنها از كتاب هايى كه بدخوانده اند انباشته شده است»

هنر یا مهارت در حیطه قدرت کسانی است که بر اساس قواعد مرتبط، به انجام آنها عادت کرده باشند.

در دنیا همیشه از این نوع جاهلانِ باسواد که کتاب‌های فراوانی را بد خوانده‌اند وجود داشته است. یونانی‌ها برای این آمیزه‌ی علم و ابلهی اصطلاحی داشتند که بتواند به تمام علمایی که کتاب زیاد می‌خوانند ولی بد می‌خوانند در تمام دوره‌ها اطلاق شود. آنها به این گونه افراد، عالمان جاهل نام داده بودند.

اولین قاعده خواندن تحلیلی را به این شکل می‌توان بیان کرد: باید بدانید چه نوع کتابی می‌خوانید. این کار را باید هرچه زودتر در طی مراحل خواندن کتاب انجام دهید. اگر این کار قبل از شروع به خواندن کتاب انجام شود خیلی بهتر است.

تحت چه شرایطی این نوع خواندن- خواندن برای فهمیدن- روی می‌دهد؟ دو شرط وجود دارد اول نابرابری ابتدایی در فهم است که نویسنده باید از نظر فهم بر خواننده برتری داشته باشد و کتابش باید دید او را به خواننده‌ای که فاقد آن است انتقال دهد دوم خواننده باید بتواند تا حدی و گاهی اوقات به طور کامل بر این نابرابری غلبه پیدا کند پیوسته سعی وی در برابر شدن با نویسنده باشد هر قدر این برابری بیشتر باشد برقرارری ارتباط ساده‌تر است خلاصه ما از کسانی می‌توانیم بیاموزیم که از ما بیشتر بدانند.

نویسنده و خواننده باید یکدیگر را بفهمند، اگر این عمل انجام گیرد، ارتباط برقرار شده و معجزه‌ی یک روح در دو بدن به وقوع می‌پیوندد.

این کتاب مناسب چه کسانی است؟ این کتاب برای کسانی به رشته تحریر درآمده است که علاقه دارند اهل مطالعه باشند یا دقیق‌تر بگوییم این کتاب مخصوص خوانندگانی است که هدف اصلی آن‌ها کسب دانش بیشتری است ، منظور ما از «خواننده» کسی است که قسمت زیادی از اطلاعات یا دانش خود را درباره جهان از طریق خواندن کسب می‌کند .

طبیعی است که کتاب مشکل را با یک دفعه خواندن نمی‌فهمیم، ولی این کار اشتباهی نیست، بلکه مسئله در این جاست که ما از یک دفعه خواندن کتابی مشکل، انتظار زیادی داریم.

اگر از کتابی سوالی را بپرسید، خود باید به آن پاسخ دهید. از این نظر کتاب مثل طبیعت و دنیاست. وقتی از آن سوالی می‌کنید به اندازه‌ای که خود تحلیل و تفکر کنید به شما پاسخ خواهد داد.