بریده‌های کتاب یک روز مانده به عید پاک

سعی کردم به حرف‌های پدرم فکر کنم که مدام توی گوشم می‌خواند: «مرد است و غرورش.» کیفم را که دست گرفتم، یاد حرف مادرم افتادم: «مردها اسم حماقت‌هایشان را می‌گذارند غرور.»

من فقط به یک چیز تعصب دارم، تعصب نداشتن!

مارتا می‌گفت:« زیباترین گیاه دنیاست! چرا نگه داشتنش این‌قدر باید سخت باشد؟» آلِنوش شکلک درمی‌آورد. «نگه داشتن چیزهای زیبا آسان نیست، مثل نگه داشتن من!»

مادر می‌گفت:( هر بهار اولین پینه دوز را که دیدی، چشم‌هایت را ببند و آرزو کن) آرزویی نداشتم جز دیدن خود پینه دوز.

مردها اسم حماقت‌هایشان را میگذارند غرور.

از آن به بعد یکی از تیکه کلام‌های مارتا شد: شعور به سواد نیست.

بعد از چهار سال هنوز باید حواسم را جمع کنم. گاهی که حواسم پرتِ سکوت خانه می‌شود یا نگاهم به عکسی می‌افتد و فکرم پی خاطره‌ای می‌رود، دست‌هایم به عادت بیست‌و‌چند ساله، دو فنجان قهوه درست می‌کنند. خالی کردن فنجان دوم توی ظرفشویی عذاب است.