بریده‌های کتاب سم هستم، بفرمایید

زندگی درست از کنارت می گذره و آخرش چیز های ساده رو از دست میدی،اون لحظه هایی که به نظرت مهم نیستن؛ولی راستش هستن.

به سم نگاه میکنم و توی صورتش دقیق میشوم: لبخند مهربان، موهای مشکی روی پیشانی و پوست گندم گونش. آرزو میکنم کاش میشداین لحظه را منجمد کنم و تا ابد نگه دارم. ولی نمی شود.حتی توی رویا هم انگار نمی توانم جلوی گذر زمان را بگیرم.

<<حس میکنم زندگیم بعد از آشنایی با تو شروع شد جولی.....تو بهترین اتفاق واسه این شهر کوچیک و واسه من بودی. اینو میدونم تا وقتی همدیگه رو داریم مهم نیست بعد از اینجا کجا بریم..>>

همیشه بلد است بدون سین جیم حال آدم را بهتر کند. _سم هستم بفرمایید_

زندگی درست از کنارت میگذره و آخرش چیزهای ساده رو از دست میدی اون لحظه هایی که به نظرت مهم نیستن ولی راستش هستن لحظه هایی که باعث میشن هر چیز دیگه ای رو فراموش کنی.

فرقی نمی‌کند چه اتفاقی برایت می افتد ، دنیا راه خودش را می‌رود.

تا پیش از آشنایی با تو همیشه از رفتن میترسیدم ولی حالا من نیز بی تابم و بی قرار برای رفتن با تو و رقم زدن خاطراتی دیگر.

می‌دونی جولز، اخه همیشه که نمی‌تونی همه‌ی جزئیات رو برنامه ریزی کنی. همیشه یه اتفاق هایی می‌افته که آمادگی‌ش رو نداریم. گاهی باید در لحظه زندگی کنی. بذار زندگی غافلگیرت کنه.

"همیشه نمی‌تونی همه جزئیات رو برنامه ریزی کنی. همیشه یه اتفاق‌هایی میوفته که آمادگی‌ش رو نداریم. گاهی باید در لحظه زندگی کنی. بذار زندگی غافلگیرت کنه"

پس لطفاً فراموشم نکن،باشه؟ :))

تو یه دروغگوی به تمام معنایی.... تو اون رو متهم کردی که تو رو تنها گذاشت... اون فقط به خاطر حرف تو مرد!

اول باید قانون را بلد باشی تا زیر پایش بگذاری .

اشکالش اینجاست که وقتی درگیر آینده ای، زندگی درست از کنارت میگذره؛و خیلی چیزای کوچیک زندگی رو از دست میدی. چیزایی که فکر میکردی هیچ اهمیتی ندارن. اما دارن. مهمن. لحظه هایی که باعث میشن همه تلخی هارو فراموش کنی. این درست مثل نوشتن میمونه... قرار نیست بنویسی که به آخرش برسی و تمومش کنی. قراره بنویسی چون از نوشتن لذت میبری؛ مینویسی و دلت نمیخواد تموم بشه.

همیشه یه اتفاق هایی می‌افته که آمادگی‌ش رو نداریم. گاهی باید در لحظه زندگی کنی. بذار زندگی غافلگیرت کنه.

یک بار سم از من پرسید چه ترانه‌ای گوش می‌دهم و بعد یاد گرفت آهنگ را برایم با گیتار بزند.

بی‌خیال شدن به این معنی نیست که فراموش کنی. معنیش اینه که باید بین قدم گذاشتن توی مسیر زندگی و نگاه گاه و بی‌گاه به گذشته، تعادل برقرار کنی و آدم‌های زندگیت رو فراموش نکنی‌.

"فرقی نمی‌کند چه اتفاقی برایت می‌افتد، دنیا راه خودش را می‌رود"