عشق کلمه ی عجیبی است و حالتی عجیب تر که هر انسانی متناسب با بزرگی فکر و روحش آن را تجربه خواهد کرد

سعی می کرد خود را از دست غم ها رها کند اما ضعیف تر و بی انگیزه تر از آن بود که بتوانداز غم و شکست رهایی یابد و به زندگی خوب روی آورد.

تحت تاثیر آنچه به ظاهر چشم می بیند و گوش می شنود قرار نگیر، آنچه در باطن هرچیزی جاری است میتواند با ظاهر بی نقص و کامل آن، زمین تا آسمان متفاوت باشد

بعضی چیزها را نمی شود گفت. بعضی چیز هارا احساس می‌کنید . رگ و پی شمارا میتراشد، دل شما را آب میکند، اما وقتی میخواهید بیان کنید میبینید که بی رنگ و جلاست. مانند تابلوئیست که شاگردی از روی کار استاد ساخته باشد. عینا همان تابلوست اما آن روح، آن چیزی که دل شمارا می‌فشارد، در آن نیست.

به من می گفت :چشم های تو مرا به این روز انداخت. این نگاه تو کار مرا به اینجا کشانده. تاب و تحمل نگاه های تورا نداشتم. نمی دیدی که چشم به زمین میدوختم؟ به او گفتم:در چشم های من دقیق تر نگاه کن! جز تو هیچ چیزی در آن نیست.