بریده‌های کتاب وجود

شدی در چشم هایش خیره ای دل! سادگی کردی از این پس هیچ کس را غیر از او زیبا نمی بینی 🌱💫

اینجا گریزی از تعلق نیست هرکس به چیزی در جهان دلبستگی دارد...

هر آن که پا به وجود از عدم گذاشت گریست

تنهایی انسان ندارد گرچه پایانی ای عشق پنهان می‌شود تنهایی ام با تو

می‌کنند انکار تنها «یک» خدا را کافران کفر هم آیینه‌دار معنی توحید ماست

دل کندم از کسی که دل از من بریده بود صد بار پیش از اینکه خداحافظی کنیم

جز اینکه قصه ی پیچیده ای ست خوشبختی،کسی نگفت و ندانست چیست خوشبختی،فقط بدان که زمانی به چشم می اید،که رفته است و دگر با تو نیست خوشبختی،کجا فلک به کسی روی خوش نشان داده ست،بیا بکر ببین سهم کیست خوشبختی،شبی به خنده کنارم نشست و آخر کار،لبی به «می»زد و با من گریست خوشبختی،به روی سنگ میارم بخوان به خط غبار،که مرد با من و با من نزیست خوشبختی….:)

مستیم و نداریم غم سود و زیان را هر شب بفروشیم به جامی دو جهان را چون کوزهٔ سر بسته پنهان شده در خاک یک عمر ز ترس همه بستیم دهان را بگذار لبی بر لبم ای ساغر دلخون تا فاش کنم پیش تو اسرار نهان را مهمان تو ام چند صباحی دگر ای عمر ! اینقدر میازار من سوخته جان را گر نیست خون جگر مزد من از عشق بر شانه چرا می کشم این بار گران را تا من شوم آسوده و خشنود شود یار با من بزن ای مرگ ! به تیری دو نشان را جای طلب بوسه وفا خواستی ای دل دیدی که نه این را به تو دادند نه آن را راضی به عذاب دگران نیستم اما گر عادلی ای چرخ ! فلک کن دگران را

نگو خود را کنار دیگران تنها نمی بینی،تو تنهایی!فقط تنهاییمون را نمی بینی،رفیقا!شادمانی های عالم جاودانی نیست،مگر اندوه را در خنده ی گل ها نمی بینی…:)

کمر خم کرد هرکس برد بار عشق را بر دوش جوان شد پیر، گل شد سربه‌زانو، بید شد مجنون

ما تابع عشقیم و این بی‌تابی بی‌حد چون خط ممتد تا ابد پیوستگی دارد

همنشینی با کسی دلتنگی ام را کم نکرد کاش می شد لحظه‌ای از دست تنهایی گریخت

آن که در صلح است با خود، با جهان در جنگ نیست کاش می‌آموخت انسان با خودش سازش کند!

نخ به پای بادبادک‌های کم طاقت مبند زندگی را هر چه آسان‌تر بگیری بهتر است

با طبیبان رنج ما را بازگو کردن خطاست جای زخم عشق بر دل‌های ما معلوم نیست

جای طلب بوسه وفا خواستی ای دل دیدی که نه این را به تو دادند نه آن را

سوی عدم دری ز جهان وجود نیست،ما جاودانه ایم بر این می توان گریست،چیزی که مرگ نام گرفته ست بین ما،دروازه ای میان دو زندگی ست،ای مرگ،اینجات موقت!شتاب کن،هرچند روشن است آن روی سکه چیست

نیستم غمگین گر از من دل بریدند این و آن عشق ورزیدن به جز تمرین تنهایی نبود