بریده‌ کتاب‌های اعتراف

فقط تا زمانی می‌توان زندگی کرد که مست زندگی بود ولی به محض آنکه هوشیار می‌شوی دیگر نمی‌توانی نبینی که همه این‌ها فقط فریب است آنها فریبی ابلهانه مسئله دقیقاً همین است که حتی هیچ چیز خنده‌دار و رندانه‌ای هم نمی‌توان در آن یا فقط بلاهت است و بی‌رحمی

دانستن اینکه زندگی من بخشی از بی‌نهایت است نه تنها به آن معنا نمی‌دهد بلکه هرگونه معنای محتمل را نیز از آن می‌گیرد

در حکمت فراوان،اندوه فراوان است و هر که بر دانش خود بیفزاید ،بر غمش می افزاید .

زندگی من شوخی ابلهانه و شیرانه‌ای است که کس دیگری با آن مرا به بازی گرفته است با آنکه من به هیچ کس دیگری که مرا آفریده باشد اعتقاد نداشتم ولی این تصور که کسی با آوردن من به این دنیا با من شوخی ابلهانه و شریانه‌ای انجام داده است برایم طبیعی‌ترین شیوه بیان شرایطم بود

هرکجا ایمان باشد، زندگی نیز وجود دارد.

من هم مانند همه دیوانگان همه را دیوانه می‌خواندم غیر از خودم

این را که می‌خواستم از نظر اخلاقی انسان خوبی باشم با تحقیر و ریشخند روبرو می‌شدم و به محض آنکه تسلیم تمایلات پست می‌شدم تحسین و تشویق در انتظارم بود جاه پرستی قدرت طلبی مقام دوستی شهوت زدگی غرور خشم انتقام همه این‌ها مایه احترام بود