بریده‌های کتاب کاراوال؛ پایان

جکس:میدونم که ناراحتی ولی این حرفت بدرد نخور ترین ایده ای بود که تاحالا شنیدم. سفر در زمان در هر حالتی اشتباهه. دوناتلا: اعتماد کردن به توهم اشتباهه. اما میبینی که من بهت اعتماد کردم و هنوز هیچ آسیبی بهم نرسوندی. جکس: توی این جمله ات باید کلمه‌ی هنوز رو با شدت بیشتری بگی.

اما تلا ادامه داد :" عشق باعث میشه ادم خرابکاری های زیادی بکنه . نمیشه مهارش کرد . اما همینه که اینقدر قدرتمندش میکنه . چون احساسات مهار نشده‌ست . اهميت دادن به جون یه نفر دیگه بیشتر از خودته ..."

جاودانگی رو نمی‌خوام. تو برای من خودِ ابدیتی

فقط چون چیزی واقعیه دلیل نمیشه که باورش کنیم.

این انتخاب منه، من هم تورو انتخاب می‌کنم. جاودانگی رو نمیخوام. تو برای من خود ابدیتی:))))

ترس مثل سمی بود که مردم آن را با امنیت اشتباهش می گرفتند.

من نیازی به اثبات هیچ‌چیز ندارم. قصد به دست آوردن اون رو هم ندارم. فقط دلم رو بهش تقدیم می‌کنم و امیدوارم که اون رو قبول کنه و تصمیم بگیره نگهش داره.

به نظرم بهترین چیز ها همون هایی هستن که بخوای بخاطرشون زنده بمونی"

هر داستان چهار بخش دارد: آغاز ،میانه ،پایان نسبی، پایان حقیقی. متاسفانه همه به پایان حقیقی نمی‌رسند. بیشتر مردم در بدترین قسمت داستان و جایی که امیدها ناامید شده ، بی‌خیال همه چیز می‌شوند؛ اما دقیقاً همان جاست که باید بیشتر از هر وقت امیدوار بود .فقط کسانی که پشتکار کافی داشته باشند به پایان حقیقی می‌رسند.

«من نیاز به اثبات چیزی ندارم،قصد به دست اوردن اون روهم ندارم.فقط دلم و بهش تقدیم میکنم و امیدوارم اون رو قبول کنه و تصمیم بگیره که نگهش داره.»

برای همیشه از بینش نمی‌برم، عزیزم. در هر صورت باز هم حسش می‌کنی. اما فردا که غمت برگرده، شدتش خیلی کمتر از حالا خواهد بود.

مسئله این نیست که نخوام عاشقتم باشم،تِلا. نمی‌تونم عاشقت باشم.

"فقط چون چیزی واقعیه دلیل نمیشه که باورش کنیم"

ترس مثل سمی بود که مردم با امنیت اشتباهش می گرفتند؛