بریده‌های کتاب کاراوال: پایان

به نظرم بهترین چیز ها همون هایی هستن که بخوای بخاطرشون زنده بمونی"

هر داستان چهار بخش دارد: آغاز ،میانه ،پایان نسبی، پایان حقیقی. متاسفانه همه به پایان حقیقی نمی‌رسند. بیشتر مردم در بدترین قسمت داستان و جایی که امیدها ناامید شده ، بی‌خیال همه چیز می‌شوند؛ اما دقیقاً همان جاست که باید بیشتر از هر وقت امیدوار بود .فقط کسانی که پشتکار کافی داشته باشند به پایان حقیقی می‌رسند.

«من نیاز به اثبات چیزی ندارم،قصد به دست اوردن اون روهم ندارم.فقط دلم و بهش تقدیم میکنم و امیدوارم اون رو قبول کنه و تصمیم بگیره که نگهش داره.»

برای همیشه از بینش نمی‌برم، عزیزم. در هر صورت باز هم حسش می‌کنی. اما فردا که غمت برگرده، شدتش خیلی کمتر از حالا خواهد بود.

مسئله این نیست که نخوام عاشقتم باشم،تِلا. نمی‌تونم عاشقت باشم.

"فقط چون چیزی واقعیه دلیل نمیشه که باورش کنیم"

ترس مثل سمی بود که مردم با امنیت اشتباهش می گرفتند؛

<<می خوام عشق رو به هر شکل ممکن حس کنم.قبلا ازش می ترسیدم،اما حالا حس می کنم عشق هم یه جور جادوئه.باعث می شه همه چیز درخشان تر بشه و صاحب خودش رو قوی تر کنه و قوانینی رو می شکنه که نباید وجود داشته باشن.ارزش زیادی داره.نمی تونم تصور کنم که توی زندگیم وجود نداشته باشه.>>

عشق و جاودانگی نمی تونن در کنار هم وجود داشته باشن.

اسطوره آرام و با حالتی آشنا خندید. دوناتلا : به چی می‌خندی؟ اسطوره : به اینکه وانمود می کنی بازی هامون تموم شده!

لبخند به لب های جولیان برگشت اما دوباره کمی خجالت زده به نظر می رسید، با دست پشت گردنش را مالید _ یه زمانی دستکش هدیه ای نمادین بود.. اسکارلت شوکه شد: آره ابروهای جولیان بالا رفتند _ هنوز که چیزی نگفتم _هر چی بگی جوابش آره ست بازوهایش را دور گردن او حلقه کرد، دست های جولیان هم در پاسخ دور کمر او گره شدند _ اگه ازت خواسته بودم نصف امپراطوری تو بهم بدی چی؟ _ اونوقت می گفتم همش مال خودت، هر چی که من دارم مال تو ام هست جولیان.. _ هرچی؟ _ هر چی اسکارلت برای اثبات حرفش گفت: _و حالا تو هم مال منی _ من از اولشم مال تو بودم..:)

فقط چون چیزی واقعیه دلیل نمیشه باورش کنیم...

تو برای من خود ابدیتی!

جاودانگی‌ رو نمیخوام ، تو برای من خودِ ابدیتی!

-خودم میتونم راه برم +شاید دنبال بهونه بودم که توی بغل بگیرمت