بریده‌های کتاب هیچ چیز مثل مرگ تازه نیست

"رویم را برمی گردانم و نیمی از جهان را از دست میدهم شب، دور لیوان ها می چرخد شب، دور پاها می چرخد شب، کسی را در کوچه خفت کرده است. پرنده ای مرده در آسمان پرواز میکند می توانم استخوانهایش را در باد تصور کنم می توانم استخوانهایش را در بشقاب می توانم استخوان هایت را وقتی که بر میز خم شده بودی، تصور کنم قلب از لای دکمه هایت افتاد و از در بیرون رفت می توانم او را وقتی که در راه پله سیگار می کشد تصور کنم فصلی از درون رنگهایش را معامله میکند من اما به اندازه ی کافی غمگین نیستم زنی خود را از ماه دار زده است من اما به اندازه ی کافی غمگین نیستم کاش چیزی، کسی برای ترک کردن وجود داشت. "

به شانه‌ام زدی که تنهایی‌ام را تکانده باشی به چه دل خوش کرده‌ای؟! تکاندن برف از شانه‌های آدم‌برفی؟

پیراهنت در باد تکان می‌خورد این تنها پرچمی است که دوستش دارم

به شانه‌ام زدی که تنهایی‌ام را تکانده باشی به چه دل خوش کرده‌ای!؟ تکاندن برف از شانه‌های آدم‌برفی؟

و ماه دهان زنی زیباست که در چهارده شب حرفش را کامل میکند

رنگ‌های رفته را مجسم کن رویاهای گمشده در مه را راست می‌گفت نبودن، بیشتر از بودن بود.

گفتی دوستت دارم و من به خیابان رفتم. فضای اتاق برای پرواز کافی نبود.

مگر چند بار به دنیا آمده ایم که این همه می میریم؟

به شانه ام زدی که تنهایی ام را تکانده باشی به چه دل خوش کرده ای تکاندن برف ،از شانه آدم برفی؟

به شانه ام زدی که تنهایی ام را تکانده باشی به چه دل خوش کرده ای؟! تکاندن برف از شانه های آدم برفی؟

گفتی دوستت دارم و من به خیابان رفتم. فضای اتاق برای پرواز کافی نبود.

مگر چند بار به دنیا آمده‌ایم که این همه می‌میریم؟

ما تکرار تکه های همیم

"بازی را عوض میکنی و خود را از طنابی می آویزی که سالها پیش بر آن تاب خورده ای ما تکرار تکه های همیم مثل تو پسرم که تاب میخوری مثل من که تو را تاب میدهم تا طناب را فراموش کنم. "