بریده‌های کتاب آتش بدون دود: حرکت از نو

... تفاوت میان جنگ تدافعی، و تجاوز را. جنگ تدافعی عملی‌ست که ما در مقابل دشمنان خود که بی‌رحمانه بر ما هجوم می‌آورند، انجام می‌دهیم؛ تجاوز، عملی‌‌ست که دشمنان ما که بی‌رحمانه بر ما هجوم آورده‌اند، انجام می‌دهند؛ و بین این دو حرکت، جز در بخش‌هایی از صورت، هیچ شباهتی وجود ندارد. جنگ، دفاع از حریم است؛ تجاوز، در هم کوبیدن حریم. جنگ، از قصد تقرب به آزادی منشا می‌گیرد؛ تجاوز از قصد به محدود کردن آزادی. آنچه نفرت‌انگیز است، تجاوز است نه جنگ غیرتمندانه‌ی دلاورانه‌ی تدافعی؛ و از جنگ‌های تدافعی، هنوز هم، گریزی نیست مگر آن‌که به تسلیم و نامردی و فرزندکشی و ناموس فروشی رضا بدهیم؛ به برده ماندن بچه‌هایمان...

اغتشاش در مسئولیت ها، اغتشاش در عملکردها را باعث می‌شود.

به کار بردن نادرست یک ابزار، دال بر نادرست بودن آن ابزار نیست.

کعبه! قتل‌عام ملخ‌ها، قتل‌‌عام کاکلی‌ها نیست. کشتن مرداب‌های متعفن به قصد از میان‌ بردن بوی تعفن، کشتار دسته‌جمعی بوته‌های اسفند به قصد قتل عطر اسفند نیست. حیات یک کودک معصوم دوساله، بیش از زندگی‌ همه سرمایه‌داران بدکار جهان می‌ارزد، و می‌ارزد که به‌خاطر آن‌ کودک جهان‌را از کل بدکارانِ بچه‌کُش پاک کنیم؛ و بچه‌کش‌ها فقط آن‌هایی نیستند که گلوی بچه‌ها را فشار می‌دهند و‌ راه تنفس آنها را می‌بندند، بل آن‌هایی هستند که راه نان، آب، شیر و آسایش بچه‌ها‌ را می‌بندند...

آوارگی، سرنوشت انسان اندیشمند عصر ماست؛ و تا رسیدن به سرپناهی آرام‌بخش، چه چاره از جست‌وجو در تمامی جهات ؟

زندگی، قبل از هرچیز، زندگی‌ست. گل می‌خواهد، موسیقی می‌خواهد، زیبایی می‌خواهد. زندگی، حتی اگر یکسره جنگیدن هم باشد، خستگی درکردن می‌خواهد، عطرِ شمعدانی‌ها را بوییدن می‌خواهد.

غرور داری آلنی! غرور داری! هنوز به خودت آویزانی. هنوز برای «منِ» خودت بیش از آن احترام قائلی که بشود کمال طلبت دانست. خوبی اما هنوز بچه‌ای آلنی!

حرف‌هایمان را می‌زنیم تا آن حرف‌ها به بغض فروخورده تبدیل نشود.

پای ظالم و مظلوم در بین است، و کشتن ظالم، به معنای کشتن مظلوم نیست؛ و یادت باشد که در جهان زمان ما، دیگر هیچ کس، حتی یک نفر، یک نفر هم وجود ندارد که در خدمت یکی از این دو گروه ظالمان و مظلومان نباشد: بر ستمگران یا با ستمگران. بی‌طرف، در خدمت کثیف‌ترین‌هاست‌؛ در خدمت رذل‌ترین‌ها، نا انسان‌ترین‌ها، و جنایتکارترین‌ها... اما شکنجه‌کردن، به هر تعبیر، و با هرصورت، ودر هر زمان و هر شرایط، ودر حق هر کس، چه ظالم وچه مظلوم، جرم است؛ چرا که شکنجه‌کننده، در هر حال، موجودیست عاری از عاطفه، شعور، احساس، ادراک و آگاهی؛ موجودیست ضد انسان، ضد خانواده، ضد دین، ضد عدالت، ضد حق و حقیقت.

در میدان سیاست ،از خود سخن گفتن ،خودخواهی می آورد.

عرفان نبردی است که عارف در آن احساس باخت نمی کند، و آنچه تو را دائما در اضطراب نگه می‌دارد، بیم از باختن است.

مطالعه‌ی فراوان زنان، سوختگی فراوان خوراک‌ها را به‌همراه دارد.😂