جلدسه؛ رسیدن به رویای گالان، آرزوی آق‌اویلر، آرمان آلنی.
      

        جلد دو برای من غم بود. تلفیق غم و زیبایی..
      

        اون طور که فکر میکردم فاخر و خفن نبود اما ارزش یه بار خوندن داشت!
      

        به نظرم آقای نادر ابراهیمی تنها کسی بود که میتونست میرمهنای مارو [و البته خودش رو] انقدر خوب توصیف کنه.
 تنها نکته ی منفی ای که میتونم از دل کتاب بکشم بیرون بخش های پایانی کتاب بود که به نظرم کسل کننده می‌اومد.