روایتی ملایم از نحوه عجیب دوست شدن یک خانواده آمریکایی و ایرانی
صادقانه روایت ملایم و مدل شخصیت‌پردازی کتاب خیلی بهم نچسبید ولی نمی‌دونم چرا یهویی به خودم اومد و گفتم "عه تموم شد؟"
حتی پایان‌بندیش رو هم دوست نداشتم آخه...
اما بدترین چیز برای من ترجمه‌ش بود
رسما حس می‌کردم نویسنده زده گوگل ترنسیلت

نمی‌دونم پیشنهادش بکنم یا نه
      

        داستان قشنگی بود از روایت شهرزاد قصه‌گو
اما مسئله اصلی اینجا بود که من به جز فضاسازی و اسم شخصیت‌ها اثری از فرهنگی که شهرزاد این داستان رو ساخته بود نمی‌دیدم

نویسنده کتاب یک نویسنده کره‌ایی_آمریکاییه! که این داستان رو نوشته
و از نظرفضاسازی واقعا خوب توصیف شده به جز اون بخشیش که یکم آدم نمی‌فهمه ما در کدوم گستره جغرافیایی هستیم الان
یعنی خب تو داری از ری و خراسان می‌گی و درسته می‌فهمم
ولی الان آيا در گستره زمان اسلامی هستیم که خلیفه داریم و اسمی همه فلان بن فلانن؟ یا ما تو گستره ایران قبل از اسلام با این مدل پوشش هندی و مدل رفتاری آزاد غربی‌طور شاید

و از همه عجیب‌تر
چرا وقتی می‌خوان به الهه‌ها قسم بخورن از زئوس و هرا مایه می‌ذارن؟ (کاملا اشتباه نویسنده بود در این تیکه) چون دسپینا خب خارجی بود و منطقی بود بگیم مال منطقه روم باشه
ولی منطقه ایران باستان الهه‌های خودش رو داشته کاملا!

و آخرین حرفم
مترجم عزیز، چی تو ذهنت گذشته که مکالمه‌ها رو ادبی ترجمه کردی؟
      

        در توصیف این کتاب خود بهخوان نوشته که داستان کتاب ترکیبی است از داستان مجموعه سرگذشته ندیمه و انتخاب
که من اندکی مخالفم...
حال و هوای جلد اول برای من کاملا حال و هوای سرگذشت ندیمه بود و در جلد دوم و سوم ترکیبی از عطش مبارزه ( hunger games ) و سنت‌شکن (divergent) بود برای من
قصه‌ی خوندنش هم ساده بود
دو سال پیش تو نمایشگاه کتاب جلد دومش رو خریده بودم و منتظر یه موقعیت بودم که جلد اول و سوم رو بخرم و بخونمش که فرصتی پیش اومد و خوندمش
فانتزی قشنگ و ساده‌ایی بود
برای یک تفریح دو روزه پسندیدمش
      

        من واقعا علاقه خاصی به اساطیر ندارم
مخصوصا اساطیر نورس
اما این کتاب واقعا قشنگ بود، از نطر جایگذاری اساطیر و رفتارهاشون
و مدرن کردنشون و مسخره کردنشون
مثلا سخنرانی اودین آخر کتاب *که به من حس و حال دامبلدور موقع امتیاز دادن به هری‌پاتر تو آخر سنگ جادو رو می‌داد* واقعا خلاقانه بود!!
اما ترجمه عالی نبود
خوب بود‌هاا، ادیت نمی‌کرد، اما می‌تونست بهتر باشه 
      

        وسطش حوصله‌ام سر رفت
رفتم تهش رو خوندم قاتل رو فهمیدم گداشتم کنار
      

        چرا تهش ایطو شد؟
یعنی رفت تو فاز کلیشه‌...
I mean, for God sake. just let them end happily ever after...
      

        واقعا چرا پیپ؟ ٦٠ صفحه طول کشید تا قاتل رو بشناسه، اونم وقتی که قاتل تازه بهش حمله کرد...
شاید به‌خاطر این بود که من ٤ جلد رو تو یه روز خوندم🥲 و ذهنم آماده بود، اما جوری که پیپ درگیر سوژه‌هاش بود...
به نظرم کش داده بود
نیمه دوم کتاب هم که تقریبا شرح چگونگی ... بود و یه‌جورایی بدآموزی داشت😂 اما خب کل بار هیجان رو تقریبا به دوش کشید

پایان بازش رو اما پسندم نبود...
یه‌ذره شادتر می‌تونست باشه
      

        پایان بازی بخش موردعلاقه‌ام بود..
      

        نه به زیبایی جلد قبل اما جذاب
      

        breath taking...
      

        پیچیدگی‌های همیشگی دنیاهای موازی...

      

        احتمالا سوالتون اینه که مگه تو امتحان نهایی نداری؟
جوابم مشخصه، بله دارم:]
ولی اصن فصل امتحانا فصل فانتزی خوندنه لامصببب
      

        وقتی کتابایی که تو بچگی رو خوندی رو دوباره می‌خونی ممکنهبعضی وقتا شوکه‌ات بکنن
مثل هری‌پاتر
متل این کتاب
اولین باری که خوندمش یادم نیست، ولی خیلی جذب اون روایتش از زبون حضرت ام‌البنین شدم و مدت‌ها دنبال این بودم که دوباره بگردم پیدا کنم این کتاب رو (سقای آب و ادب رو هم به خاطر این خوندم که فک می‌کردم اینه🥲)

خیلی یهویی دو سه شب پیش تو کتابخونه مدرسه دیدمش و دوباره خوندمش (همون شب گذاشتمش تو کتابخونه خانم سعادت😂)
ولی تازه انگار داشت نارسی متن واسم نمایان می‌شد
تک‌تک بخش‌ها جای رشد و داستان پردازی بهتر و دیالوگ‌های بهتر داشتن 

ولی انگار یه بار ذهنی‌ایی تموم شد
      

        این مجموعه یاداور خاطرات کودکیمه
برخلاف هری‌پانر هیچ‌وقت از نثر ساده‌اش خسته نمی‌شم...
یادش بخیر، اولین خاطراتی که با این کتاب دارم واسه وقتیه که عباس و زهرا در مورد این کتاب صحبت می‌کردن و من از عکس جلدشم می‌ترسیدم😂
      

        مجموعه جذابیه و قلم نویسنده کشش لازم برای خوندنش رو داره


پایانش من رو یاد پایان اگر اشتباه نکنم جلد ٥ سریر می‌انداخت