خیلی دوستش داشتم، خیلی زیاد.
با اینکه انتظار نداشتم اینقدر ازش خوشم بیاد اما خیلی زود بلعیدمش و قبل از اینکه حتی بفهمم تمومش کردم. فضای دیستوپیایی و علمی تخیلی متفاوتی داشت و بیشتر درباره بازی و برنامه نویسی بود و عاشقش شدم>>>
این کتاب شما رو میبره وسط یه دنیای پر زرق و برق و رنگارنگ اما خطرناک.
        

          باورم نمیشه! توی یه روز اینو تموم کردم، همون موقع که بدستم رسید شروع کردمش و تا چهار صبح داشتم میخوندم تا تموم شد. خیلی، خیلی دوستش داشتم، هرچی از قشنگیشششش بگم کمه. این کتاب رفت تو دسته مورد علاقه هام، و میخوام زودتر بتونم جلد دومش رو بخونم،... 
        

          یه سری چیزاش بد بود
یه سری چیزاش خوب
ترجمه که سلیقم نبود :)
توصیفات خود نویسنده زیاد از حد
بعضی جاها که لازم بود توصیف باشه نبود
رمنس داستان رو مخ 
شخصیت پردازی کلیشه اما رسیدگی شده بهش
واقعا نمیفهمم چرا انقد معروف شده :))))
دو و نیم به زور و بلا
        

          بهترین کتابی بود که تاحالا  درباره ی تکنولوژی و آینده خوندم
        

          هشدار !!بعد علامت تعجب اسپویل وجود دارد :واقعا دوستش داشتم بعد مدتها یکی از داستانی بود که هیچ یک از خط زمانیش رو گم نکردم 
و خب اینکه شباهتی به بازیکن شماره یک هم داشت بی تاثیر نیست 
یک نکته اسپویلی که نخونید بهتره❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗
ولی من فکر میکردم صفر همون هیدئو باشه ولی حدسم زده بودم ساسکه است
        

          چرا تهش ایطو شد؟
یعنی رفت تو فاز کلیشه‌...
I mean, for God sake. just let them end happily ever after...
        

          یه سری از نویسنده‌ها هستند که اصلا برای من مهم نیست چی می‌نویسند. کتاب، چرک نویس، لیست خرید و... هرچی باشه من می‌خونم. مری‌لو یکی از همین نویسنده‌هاست. از این بعد هم هرجایی اسم مری لو بیاد بلافاصله اسم جنگ‌سار توی ذهن من نقش می‌بنده!‌ 
چیزی که درمورد این نویسنده خیلی دوست دارم اینه که متفاوت می‌نویسه. برگزیدگان جوانش کتابیه کاملا تیره و تار. اسطوره یه کتاب دیستوپیایی جالب و حالا جنگ‌سار کتابی با دنیای مدرن و رنگارنگ. بابا بیخیال خانم خانما! چی می‌گذره توی فکر تو!
قبلا هم گفتم شخصیت‌های مری لو جوری هستند که ممکنه با یه سری تصمیم‌هاشون موافق نباشید اما درکشون می‌کنید. من واقعا در تمام لحظه‌ها امیکا، شخصیت اصلی داستان رو درک کردم. هم موقع خوشحالی، هم ناراحتی و هم وقتی که سردرگم بود! یعنی رسما من رو با خودش همراه کرد. هروقت به شخصیت هیدئو می‌رسیدیم می‌تونستم خودم رو به جای اون قرار بدم با اینکه حتی اولین شخصیت اصلی ما نیست! ( در حقیقت جمله‌ی اصلی‌ای که اومد توی ذهنم این بود: هروقت به شخصیت هیدئو می‌رسیدم چشمام قلب می‌شد