داستان مربوط به روابط دو خانواده ساکن آمریکاست. یکی آمریکایی و دیگری ایرانی و وجه اشتراک هر دو خانواده، به فرزندی گرفتن دختری از کره ای است. داستان بیشتر حول این رابطه و تفاوت فرهنگی بین ایرانیان(حتی مهاجران قدیمی) با آمریکاییان است. بدون هیچ کشش خاص و نقطه ابهامی
رفتار ایرانیها که برای ما آشناست و این رک بودن و یک رو بودن آمریکایی ها هم تقریبا میشناسیم
        

          رمان «نقب زدن به امریکا» اثر آن تایلر نویسنده رمان‌هایی مثل «عبور مردگان»،«شام در رستوران غربت‌زدگان» و «درس‌های تنفس»(که این آخری برنده‌ی جایزه پولیتزر هم بود) به فارسی ترجمه شد. این نویسنده در طول دوران نویسندگی‌اش جوایز زیادی را از آن خود کرد و حدود پنج کتاب او نیز به فیلم سینمایی یا سریال تلویزیونی تبدیل شدند. نویسنده آمریکایی«نقب زدن به امریکا» در سال 1963 با تقی مدرسی، نویسنده و روانپزشک ایرانی آشنا شد و علایق مشترک این دو در ادبیات باعث ازدواج آن‌ها شد. آن تایلر این کتاب را هم دررابطه با همین اتفاق و دوگانگی در مسائل زندگی ایرانی و آمریکایی نوشته است. تقریبا در همه آثار آن تایلر، خانواده، مورد توجه است. تایلر در 1979گفته است: «علت علاقه‌ی من به موضوع خانواده کنجکاوی‌ام در این مورد است که انسان‌ها چطور باهم سر می‌کنند، چطور سازگار می‌شوند، خود را تطبیق می‌دهند، اصطکاک پیدا می‌کنند، تسلیم می‌شوند و صبح روز بعد این فرآیند را مجدد از سر می‌گیرند و خانواده مناسب‌ترین وسیله برای بررسی این مسائل است.»این کتاب مدتی قبل در سال 90، با ترجمه کیهان بهمنی و عنوان «حفره‌ای تا آمریکا»توسط نشر افراز به چاپ رسیده بود. رمان «نقب زدن به امریکا»10 فصل دارد و نسخه چاپ شده نشر چشمه، در انتهای آن، گفت‌وگویی با آن تایلر نیز درج شده است.

فائزه خابوری، شماره‌ی506 همشهری جوان، 16 خرداد 94
        

          روایت دو زوج ایرانی و آمریکایی که از کره جنوبی فرزند پذیرفته اند. البته کتاب نه اتها فقط این دو خانواده که وابستگان آنها را هم روایت می‌کند. پر از جزییات، آداب و رسوم و توقعات ایرانی-آمریکایی. و حسی که مهاجرین خارجی به آمریکا دارند و برعکس. 
کتاب روایتی آرام و پر از جزییات دارد. ( از آنها که معمولا مردها را حرص می دهد) پر از شخصیت و اسم و مهمانی بازی. اما خیلی از شخصیت ها بی استفاده و بی تغییر مانده اند. مثلا حکیمی ها که فقط حرف می زنند و روی مبل لم می دهند.
        

          روایتی ملایم از نحوه عجیب دوست شدن یک خانواده آمریکایی و ایرانی
صادقانه روایت ملایم و مدل شخصیت‌پردازی کتاب خیلی بهم نچسبید ولی نمی‌دونم چرا یهویی به خودم اومد و گفتم "عه تموم شد؟"
حتی پایان‌بندیش رو هم دوست نداشتم آخه...
اما بدترین چیز برای من ترجمه‌ش بود
رسما حس می‌کردم نویسنده زده گوگل ترنسیلت

نمی‌دونم پیشنهادش بکنم یا نه
        

          مثل بقیه‌ی رمان‌های آن تایلر، عمیق و پیرامون خانواده. این یکی پر از رنگ و بوی ایران هم بود. 

***
جزو هواداران آن تایلر شدم رفت!
        

          نصفه رهاش کردم . فرهنگ ایران رو اونطور که توقع داشتم معرفی نکرد و رو موضوع فرزند خواندگی هم مانور چندانی نداد. صرفا موضوع فرزندخواندگی رو پیش کشیده بود وسط تا ارتباط دوتا خانواده آمریکایی و ایرانی رو به خواننده بقبولونه . رفت و آمدای حوصله سربر ، خانواده های ایرانی که اصلت خودشونو رو کم کم داشتن از یاد می بردن مثلا نمونه اش بردن هدیه شراب برای خانواده آمریکایی یا توصیفاش درباره روسری(مثلا می گفت آن روسری زشت و زمخت).