کتابی جالب در ژانر ماجراجویی و معمایی!
میشه گفت داستان کسل کننده و حتی با توضیحات و توصیفات بسیار زیاد و غیرضروری شروع میشه تا جایی که یه معما مطرح و حل میشه! 
در واقع شروع ماجرا اینجاست و سفر اکتشافی قهرمانان کتاب آغاز میشه و اواسط کتاب واقعا جذب‌کننده و شگفت آوره...
حتی تصور واقعی بودن اتفاقات و ماجراها هوش از سر آدم میپرونه🍃
توضیحات علمی و نتیجه گیری های منطقی در طول کتاب بیشتر باعث جذب خواننده به کتاب میشه👌🏻
کتاب به ما نشون میده عزم راسخ و اراده قوی در مقابل مشکلات، شکست‌ها و ناامیدی ها چقدر می‌تونه موثر واقع بشه پس حتی اگر به بن‌بست خوردی، این آخر راه نیست و همیشه راه‌های دیگه ای برای ادامه وجود داره❤️
کتاب که به اواخر نزدیک میشه اتفاقات خیلی غیرواقعی و حتی دچار نقص جلوه میکنن و این میتونه از نقاط ضعف کتاب باشه❗️
ولی خوندن این کتاب و تصور اتفاقات خلاقانه درون اون جذاب و لذت بخشه✨️
      

        کتابی با ژانر مهیج و روانشناختی 
داستان فقط توی یک شب اتفاق میفته و جزئیات خیلی زیادی رو شامل میشه
اولش و تا اواسط کتاب جذابیت خاصی برام نداشت و اتفاقات خیلی کُند و تقریبا یکنواخت پیش میرفت؛ تا اینکه از وسطای داستان دیگه قضیه ریتم گرفت و تازه جذابیتش شروع شد...
❗️با اینکه کتاب روانشناختیه ولی در مورد جزئیات و علائم و نشانه های اختلالات روانی اطلاعات خیلی کمی ارائه دادن که میشد این اطلاعاتو یکم بسط داد!
میشه گفت کتاب سرگرم کننده ایه ولی در مقایسه با کتاب های هم‌ژانر و هم سطحش چند لول عقب‌تره مثل کتاب"بیمار خاموش"  که میشه گفت خیلی داستان و روند جذاب تری داشت
همین🩵 
      

        روایتی از خون دل خوردن های یک زن برای زندگی اش...
برای شوهر آزادی خواهَش که خود را در راه آزادی و ایستادگی در برابر ظلم فدا کرد...
شوهری که فقط "حق" خود و مردمش را می‌خواست...
که عقیده اش "زیر بار اجنبی نرفتن" بود...
تلاش شوهر برای حفظ سرزمینش، خاکش، وطنش...
و دلهره های زن بابت عشقش، مردش، بچه هایش...
چه دوران سختی؛ که نمی‌گذارد زنی سر راحت به بالشت بگذارد که مبادا اتفاقی بیفتد، که نکند مَردَم چیزیش بشود...
چه دورانی! فقر، قطحی، جنگ، هجوم اجنبی، آشوب...
"در خانه‌ات درختی خواهد رویید و درخت‌هایی در شهرت و بسیار درختان در سرزمینت. و باد پیغام هر درختی را به درخت دیگر خواهد رسانید و درخت‌ها از باد خواهند پرسید: در راه که می‌آمدی سحر را ندیدی...؟!"

      

        چقدر لذت بردم از خوندن این کتاب❤️
بُعد تخصصی خوبی داره و تحلیل ها و نظراتی که روان درمانگر مطرح میکنه خیلی ریزبینانه هستن
بُعد جنایی رمان واقعا تاثیرگذار بود و اصلا انتظارشو نداشتی...
اینکه مراحل زنجیره وار طی میشد و پرش های آنی و گیج کننده نداشت جالب بود و ترغیب می‌کرد که خوانشو ادامه بدی و ببینی بعدش چیشد..؟!
سیر داستانی خوبی داشت و اینکه باعث می‌شد به همه و هر حرکت ریزی شک داشته باشی، جذابیت داستانو بیشتر می‌کرد...
در کل خوشم اومد و قلم نویسنده روهم دوست داشتم که روان ولی فکر شده نوشته بود👌🏻
      

        کتاب عجیبی بود
اولش اصلا نتونستم باهاش ارتباط بگیرم ولی رفته رفته سلیس و روان و قابل فهم شد. روایت دوری گزینی یه فرد سایکوز که تشنه ارتباطه...
شاید مثل شخصیت اول این رمان، گاهی باید سیر کنیم تو تخیلاتمون 
چیزایی که میخوایم رو جوری بچینیم که گویی واقعیه و شاید روزی در اثر اون رویابافی ها واقعا به واقعیت پیوست ...
      

        کتابی که از خوندنش و حضور در تک تک ۱۰ مورد تراپی واقعا لذت بردم
جای جای این کتاب میشه با مراجعین همذات پنداری کرد و درکشون کرد 
همه ماها گاهی به فکر مرگ هستیم حالا چه برای شخص خودمون و چه برای اطرافیانمون و در برخی موارد این مواجهه با مرگ و فکر مرگ برامون سخته و سعی در سرکوب اون داریم...
در این کتاب انواع این مواجهه هارو نشون داده و اینکه چطور باهاشون کنار بیایم
راه حل این مواجهه برای همه یکسانه آیا؟ البته که خیر 
یه درمانگر چطور باید عمل کنه؟ 
جواب این سوالات به وضوح در صفحات این کتاب جاریه و چقدر آقای یالوم فصیح و روان مینویسه
چقدر لذت می‌برم از قلم سحرآمیز ایشون
کتاب عمیق و در عین حال خیلی روان و آرامش بخشی بود؛ یه آرامش درونی که تورو توش غرق میکنه
و در آخر: همه ما مخلوقات یک روز هستیم، یادآوردگان و یادآورده شدگانی مثل هم!
      

        کتابی که واقعا انتظار نداشتم اینقدر عمیق باشه 
فضاسازی و انتقال احساسات به قدری قوی هست که یهو به خودت میای میبینی گم شدی لا به لای اتفاقاتی که در حال وقوعه...
فرهنگ ایران در زمان وقوع این داستان رو به خوبی نشون داده...
درد و رنجی که در طول داستان هی بیشتر و بیشتر می‌شد، آدمو متاثر می‌کرد 
اینکه چقدر یک آدم میتونه وقیح باشه و در مقابل، یک آدم چقدر میتونه صبر و شکیبایی داشته باشه، واقعا تعجب برانگیزه
در کل از خوندنش  لذت وافری بردم
      

        این کتاب حرف زیادی برای گفتن داره 
سیر داستانی تنوع بالایی داره و هر بار از زبان یه شخصه و اتفاقات به صورت متداخل نوشته شده و نظم خاصی نداره و همین نبود نظم جذاب تر کرده سیر داستان رو و آدم رو کنجکاو میکنه
قلم آقای معروفی یه جوریه که آدمو به عمق داستان میبره و حتی باهاش همذات پنداری میکنه...
فضای همواره سرد داستان دقیقا مطابق با اوضاع زمانه ای هست که کتاب در اون نوشته شده و حس و حال رو کاملا منتقل میکنه
درد و رنجی که در جای جای این کتاب حس میشه تا عمق وجود آدم میره مخصوصا نقطه عطف داستان که مربوط به آیداس...
از اون کتاباس که باید خونده بشه...
تجربه زندگی و شکست و طمع و خشونت و پشیمانی...
      

        اینکه مطابق خواست بقیه زندگی کنی، تشریفات مرسوم رو داشته باشی صرفا برای اینکه "بقیه هم این کارو میکنن" نتیجش میشه روند همین کتاب...
ترس از مرگ با شدت زیاد 
درست برخلاف کتاب "سه شنبه ها با موری" که زمان باقی موندشو صرف کنار اومدن و پذیرش مرگ کرد، تو این کتاب غلبه ترسِ مرگ بر فرد و اینکه چطور این ترس باعث تباهی بیشتر میشه نشون داده شده
*نمیشه گفت کتاب خیلی عمیقیه ولی میشه رگه هایی از زندگی واقعی روزمره رو درش دید! 
تامل برانگیزه که آیا من واقعا زندگی کردم؟؟؟ آیا این راهی که رفتم درسته؟ نکنه اشتباه کرده باشم و اینو در آخر که کاری از دستم ساخته نیست بفهمم؟! 
      

        کتابی بود که واقعا انتظار این چنینی ازش نداشتم... بسیار عمیق و مطابق با زندگی و جامعه حاکم این روزهای ما...
هر چقدر بیشتر میرفتم جلو بیشتر متوجه شباهتش به زندگی واقعی و درد و رنج درون جملاتش میشدم...
واقعا ارزش خوندن داره و بسیار آگاهی بخشه
      

        کتابی خیلی روان و فصیح با چاشنی روزمرگی ها و پندهای مردی که روزهای پایانی عمرش رو میگذرونه...
اینکه فردی بتونه اینطور خودش را برای مواجهه با مرگ آماده کنه و پذیرای این امر باشه قابل ستایشه که در آخر هم باعث آرامش درونی میشه
چنین آرامش و چنین نقطه نظری برای هرکسی قابل رسیدن و درک نیست ولی این کتاب سیر پذیرش رو برای آدمی روشن میکنه 
      

        غرق شدن در سیر داستان این رمان و هم ذات پنداری گاه و بی گاه با شخصیت های داستان بسی لذت بخش بود. همراهی تنهایی و مشغله و ساز های کوک و ناکوک آنها باهم سیر داستانی جذاب و در عین حال عمیقی را به وجود آورده. 
      

        سیر تدریجی اثر ناامیدی و فکر خودکشی بر کل زندگی با وجود تمام فراز و نشیب ها و نابودی روان آدمی بر اثر هر شکست و مردگی روح فرد در روند این حوادث... 

      

        بیخیال شدن به این معنی نیست که فراموش کنی. معنیش اینه که باید بین قدم گذاشتن توی مسیر زندگی و نگاه گاه و بی گاه به گذشته، تعادل برقرار کنی و آدم های زندگیت رو فراموش نکنی.
      

        خوشبختی حاصل جمع و تفریق لحظات خوشایند و ناخوشایند نیست، بلکه ناشی از نگرش به کلیت زندگی به عنوان چیزی بامعنا و ارزشمند است.