این قصه‌ی کتاب مرا توصیف می‌کند... نه برای ترس از مرگ... برای دلایل دیگری که بیان کرد. فصل پنجم: مرا زندانی نکنید.
جمله‌ای که ضمیمه کردم سالهاست در جمع‌ها مرا از صمیمی شدن منع کرده است.
و همین است که بعد از خروج از آن فضا به روابط و دوستی‌های جدیدم که نگاه می‌کنم، حاصل همه بی‌حاصلی بوده...
فقط به خاطر ترس از هزینه‌های روانی...


عاقا نمی‌شه یه کاری کرد که بشه همزمان با همه صمیمی بود؟! ://
        

          «درمان روانی، بیش از آن‌که مجموعه‌ای از تکنیک‌ها باشد، یک رابطه انسانی‌ست.»
این جمله می‌تونه جان‌مایه‌ی کتاب انسان موجودی یک روزه باشه؛ مجموعه‌ای از ده روایت درمانی واقعی که در اتاق مشاوره‌ی دکتر یالوم اتفاق افتاده‌اند.

اروین یالوم، روان‌درمانگر اگزیستانسیال و نویسنده‌ی توانمند، در این کتاب با لحنی صمیمی، عمیق و انسانی، ما را وارد گفت‌وگوهای درمانی‌اش می‌کند؛ جایی‌که ترس از مرگ، اندوه از دست‌دادن، بحران معنا، پشیمانی‌های گذشته و میل به زیستنِ اصیل، در دلِ مکالمه‌ها جان می‌گیرند.

هر داستان این کتاب، دریچه‌ای‌ست به بخشی از روان ما؛ و یالوم، نه از موضع دانای کل، بلکه همچون انسانی در برابر انسان دیگر، در این مسیر همراهی‌مان می‌کند.

⸻

🔹 نقاط قوت:
✅روایت‌های واقعی از اتاق درمان
✅زبان انسانی، صمیمی و صادق
✅پرداختن به دغدغه‌های اگزیستانسیال بدون پیچیدگی تئوریک
✅مناسب برای مخاطب عام و متخصص
✅قصه‌گویی قوی و دل‌نشین، در کنار تأمل‌برانگیز بودن

⸻

🔸نقاط ضعف (برای بعضی مخاطبان):
❌نداشتن ساختار کلاسیک داستانی (برای کسانی که به داستان‌نویسی متعارف عادت دارند)
❌بار احساسی و فلسفی سنگین در برخی روایت‌ها ممکنه برای بعضی‌ها تلخ یا سنگین باشه
❌گاهی‌اوقات تکرار مضمون مرگ در همه‌ی فصل‌ها حس تکرار ایجاد می‌کنه

⸻

📌 بهترین ترجمه:
نسخه‌ای که ما برای همخوانی انتخاب کردیم، ترجمه‌ی نازی اکبری از نشر ققنوس است. این ترجمه از نظر دقت مفهومی، نثر روان و انتقال احساس کتاب، از ترجمه‌های دیگر بهتر عمل کرده.

⸻

📚 توجه!
این کتاب با عناوین مختلفی منتشر شده، اما همه‌شون ترجمه‌ای از Creatures of a Day هستند:
🔹 انسان موجودی یک روزه
🔹 مخلوقات فانی
🔹 آفریده‌های یک روز
🔹 خلق‌شدگان یک روز
🔹 وابسته‌ی یک دم

نویسنده: اروین د. یالوم
نام اصلی کتاب: Creatures of a Day

⸻

هر کی تا حالا با دغدغه‌هایی مثل مرگ، تنهایی، معنا یا از دست دادن درگیر بوده، از خوندن این کتاب چیزهای زیادی یاد می‌گیره.
از اون کتاباست که نه فقط می‌خونی، بلکه باهاش زندگی می‌کنی…
        

          حتی اگر در حال مرگ باشیم هم باز چیزی داریم که به دیگران عرضه کنیم، حتی میتونیم برای نزدیکان مون الگو باشیم!
و این قدرت عجیب چیزی نیست جز ، شیوه‌ی برخورد ما با مرگ و نحوه‌ی گذران آخرین لحظات عمر...

        

          کتابی خوب
روان
دلنشین
با بیان مطالبی که هر چند هر کدام اشاره‌ای به موضوع خاص داشتند اما یک پیوستگی جالبی را ذهن خواننده ایجاد می‌کردند که مثل دانه‌های تسبیح به محوریت روح انسان کنار یکدیگر قرار گرفته بودند.
من این کتاب رو توی مقطع خاصی از زندگی خوندم که واقع نیاز به خودشناسی داشتم
یک تلنگر شیرین بود
        

          اروین یالوم را همه کتابخوان های حرفه ای می شناسند:
روانپزشک  آمریکایی که دانش تخصصی روانپزشکی اش را با استعداد شخصی قصه گویی اش تلفیق کرده است و "داستان های اتاق درمان" را به گنجینه ادبیات جهان اضافه کرده است.
کتاب
 Creatures of a day and other tales of psychotherapy یالوم در سال 2015 در آمریکا منتشر شده و بلافاصله با سه ترجمه مختلف راهی بازار کتاب ایران شده است.
این کتاب حاوی ده فصل است که هر فصل ماجرای یکی از مراجعان مطب اروین یالوم می باشد. آن طور که یالوم توضیح داده همه این ماجراها واقعی بوده اند و تنها، یالوم به دلیل رازداری حرفه ای و برای پنهان ماندن هویت مراجعانی که موضوع این قصه ها بوده اند تغییراتی در هویت آن ها و داستانشان داده است.
موضوعات این جلسات درمانی کاملأ متنوع هستند. از سرپرستار بخش سرطان شناسی بیمارستان که خودش درگیر ملانومای بدخیم شده است گرفته تا شاعره ای که چند دهه اشعارش را مهر و موم کرده و شهامت باز کردن آن ها را ندارد، و از رادیولوژیستی که ناتوان از برقراری رابطه صمیمانه است تا رقصنده باله ای که چهل سال پیش به خاطر بیماری مجبور شده باله را کنار بگذارد ولی در اولین ملاقات، خود را با عکسی که از نمایش باله چهل و پنج سال پیش به همراه دارد معرفی می کند! تنوع این پرونده ها مانع از این می شوند که خواننده دچار ملال تکرار شود، در عین حال که زنجیره ای ناپیدا تمام این داستان ها را به هم متصل می سازد: "اضطراب وجودی".
                        
از دیدگاه روانشناسی وجودی (اگزیستانسیال)، خودآگاهی بشری برای او دغدغه ای را به همراه آورده که روانشناسان وجودی آن را "اضطراب وجودی" نامیده اند. اضطراب وجودی، اضطراب مشترک در بین انسان هاست. این اضطراب فارغ از سن، جنسیت، نژاد، ملیت، مذهب و طبقه اجتماعی در همه انسان ها مشترک است، بنابراین اضطرابی است که به وجه مشترک انسان ها مربوط است:
"تجربه ذاتی انسان بودن" و این تجربه، دغدغه و درگیری انسان است با موضوعات مهم فلسفی:
* آگاهی به مرگ و پرسش از جاودانگی و نیستی
* آگاهی به آزادی و چالش مسئولیت ما در برابر این آزادی
* آگاهی از نیاز ما به صمیمیت و پرسش از صمیمیت واقعی یا کاذب  و ترس از تنهایی
* پرسش از معنای زندگی و تلاش برای فرار از بیهودگی و بی معنایی

روانشناسان وجودی در پشت مشکلات متنوع زندگی روزمره مراجعانشان به دنبال اشباح نامرئی ترس های وجودی می گردند: ترس از مرگ، ترس از تنهایی، ترس از بی معنایی و ترس از مسئولیت و این همان رشته نامرئی است که تمام ده پرونده مراجعان اروین یالوم در این کتاب را تبدیل به یک پرونده می کند: روان درمانی وجودی.
                     
اروین یالوم درمانگری حاذق است. او در بهترین دانشگاه های دنیا تحصیلات پزشکی و روانپزشکی خود را به پایان رسانده و چند دهه از عمرش را صرف آموزش و پژوهش های روانپزشکی در دانشگاه استنفورد کرده است. او تحت نظر روانکاوان برجسته و صاحب نام، روانکاوی و سوپروایز شده است، بنابراین وقتی که او از تجربه خود در اتاق درمان می نویسد گنجینه ای غنی در اختیار رواندرمانگران می گذارد که در اتاق درمان چگونه باید فکر کرد و چگونه باید عمل کرد. بنابراین داستان های رواندرمانی اروین یالوم را که در کتاب هایی همچون "انسان، موجودی یک روزه" ، "مامان و معنای زندگی" ، "درمان شوپنهاور" و "دروغگویی روی مبل" می خوانیم می توان همچون کتاب های درسی رواندرمانی به رواندرمانگران توصیه کرد. تنها نکته ای که مرا اندکی نگران می کند این است که درمانگران کم تجربه با خواندن این داستان ها تصور کنند که می توانند با نگاه اگزیستانسیال تنوع و تکثر مراجعان را نادیده بگیرند و با نگاهی "کاهشگرایانه" (Reductionistic) و "ساده سازی افراطی" فضای درمان را با دیالوگ های اروین یالوم پر کنند.

نویسنده: دکترمحمدرضاسرگلزایی (روانپزشک)
        

          انسان موجودی است یکروزه، اما میل درونش به یک روز قانع نیست و جاودانگی را خواستار است. این تضاد بین واقعیت بیرونی و درونی عامل اغلب روان‌پریشی‌ها و مشکلات روانی زمانه‌ی عصر ماست. اما چگونه می‌توان این اختلال را حل نمود؟ چگونه می‌توان آرامش را تقدیم ذهن‌های آشفته‌مان کرد؟ اضطراب‌ها و روان‌پریشی‌های ما در اضطراب ما از مرگ نشأت دارد؛ اضطرابی وجودی که در همه‌ی ما انسان‌ها موجود است، اما چه کنیم با این اضطراب؟ شاید راه‌ حل کلی این بنظر برسد که "تا جایی که می‌توان باید از مرگ و افکار مربوط به آن دوری جست" . اما راه ‌حل روان‌درمانی اگزیستانسیال، ادعای گستاخانه‌ای است که احتمال جبهه‌گرفتن در مقابلش عجیب نیست.  جواب آنان این‌ است: مرگ را در آغوش گیرید و در کنار هم مسالمت‌آمیز زندگی کنید! 

باید به مرگ فکر کرد و به مرگ‌آگاهی رسید، باید اضطراب‌هایمان را تحلیل کنیم و منشأشان را بکاویم تا در نهایت بتوانیم ساز و کارهای دفاعی غلط ذهنمان را اصلاح کنیم و در مکان درستی اضطراب‌ها را خرج کنیم. اروین یالوم، یکی از معروف‌ترین روان‌درمانگران عصر حاضر، در کتاب خود ده داستان را بیان می‌کند که روایتگر روند درمان ده درمان‌جوی او است. یالوم اهل تئوری‌پردازی و یاوه‌گویی‌های انتزاعی نیست، بلکه او اندیشه و روشش را در قالب داستان‌های واقعی آدم‌هایی بیان می‌کند که در عصر مدرن زندگی می‌کنند، نه انسان‌های صد سال پیش.

 علاوه بر جذابیت داستان‌ها، قلم روان و شیوای یالوم است که کتاب‌هایش را به یکی خواندنی‌ترین آثار در کتابفروشی‌ها تبدیل کرده‌است. خواننده قرابت زیادی با شخصیت‌های داستان‌ها احساس می‌کند؛ چرا که مشکلات مطرح‌شده در آن‌ها، برای من جوان ایرانی هم وجود دارد. در واقع زندگی مدرن آثار مخرب مشترکی در جوامع ایجاد می‌کند. نکته‌ی قابل توجه و ارزشمند در روش درمان معرفی‌شده‌ توسط یالوم، «انعطاف پذیری» آن‌هاست. بدین معنی که یکسری علائم مخصوص و برچسب‌های مشخصی وجود ندارد که روان‌درمانگر آن‌ها را به طور لیست‌شده در کتابی به دست بگیرد و بیماران را علاج کند! بلکه یکسری اصول عملی وجود دارد و او باید با استفاده از آن‌ها با بیمار یک پیوند و رابطه ایجاد کند و رویکرد مخصوصی را برای او پیش بگیرد. رویکردی که باید کل‌نگر و بشر دوستانه باشد و در آن، به فرد به شکل یک انسان کامل نگاه شود. باید این را دانست که در این رویکرد، خود درمانگر است که مؤلف روش درمان بیمارش است، پس او مسئولیت سنگین‌تری بر دوش دارد و باید بر روی رابطه‌ی خود با بیمار تمرکز فوق‌العاده‌ای بگذارد. صداقت و راستگویی با درمان‌جو، محور اصلی رابطه‌ای است که یالوم در داستان‌هایش به تصویر می‌کشد. گاهی اوقات اعتراف به استیصال بود که روند رابطه‌ی یالوم با بیمارش را بهبود می‌بخشید.

در مجموع، این کتاب نوشته‌ای است برای شناخت بهتر خود و سپس آسیب‌شناسی و اصلاح نقصان‌های درونی و بیرونی خودمان. اندیشه‌هایی که ما را به سوی آرامش سوق می‌دهند و حیات سالم ذهنی را در این عصر بی‌روح و پر از استرس محیا می‎کنند.
        

          فوق العاده بود کتابش 
        

          با خوندن این کتاب، باورهام در مورد دیر بودن برای شروع و ادامه دادن تا آخرین لحظه عوض سد. 
همین طور نفاوت های بسیار زیاد آدمها در شیوه نگرش و برداشتشون از یک موضوع واحد برام واضح تر شد.
        

          (بیماران زیادی بیش از اینکه فکرش را بکنیم با مسائل وجودی درگیر هستند. بیمارانی که در این داستان ها هستند با اضطراب مرگ، از دست دادن کسایی که دوستشان دارند و در نهایت از دست رفتن خودشان، با چگونه با معنا زیستن، کنار آمدن با پیر شدن و از دست دادن توانایی هایشان، در مورد انتخاب، تنهایی بنیادین با همه این ها سر و کار داشتند. برای کمک به آنها، یک درمانگر نیاز دارد که نسبت به مسائل وجودی بسیار عمیق باشد و باید به فرمول نحوه کمک کردن به بیمارش برسد و باید آنچه که انجام می دهد از فرمول های ارائه شده توسط دیگر متخصصان بالینی با گرایش های دیگر، اساسا متفاوت باشد.)

کتاب شامل ده روایت در باب روان درمانی مراجعان اروین یالوم هست و نکته جالب رویکرد یالوم و مسئله مرگ و تعبیر خواب در تمام این روایت ها بود..  
به همه افرادی که به علم روان شناسی و روان درمانی یا مسائلی مثل رویارویی با مرگ علاقه دارند پیشنهاد میکنم این کتاب رو..
        

          این نوشته بدون ویرایش و خام هست، کلمات مستقیم از ذهن بر صفحه تایپ شدند برای همین ممکنه بعضی کلمات تکراری و نامرتبط باشند.نه حس ویرایش هست و نه تواناییش. نوشته شده در تاریخ ۳۱ مرداد ، ۴:۳۹ دقیقه بامداد 


بااینکه خیلی زیاد خوابم میومد ، اما به زور کافئین خودمو بیدار نگه داشتم. مگه چندبار ممکنه پیش بیاد که بتونم تو تنهایی و سکوت خونه دراز بکشم کتاب بخونم؟ و باید بگم چون برای یه کتاب غیر درسی بود ، برام لذت بخش بود. برای کار نبود.برای مطالعات درسی نبود. برای خوندن یه کتاب غیردرسی بود.

و کتاب. آخ از این کتاب.

برای توصیفش، از یه جمله خود کتاب وام میگیرم. " کل این کتاب ، طلای خالصه"

(این جمله درمورد یه کتاب دیگه و از زبون یکی از بیمارای نویسنده گفته میشه.)

برحسب عادتِ پیشین، همینکه تموم شد اومدم تو گوگل اسم اروین د یالوم رو زدم ببینم هنوز زنده ست یا نه. هنوز زنده س و دوست دارم لاقل یه کتاب دیگه ازش بخونم.

بشدت لذت بردم از خوندن کتاب. برحسب عادات سرشتی ، وقتی هیجان زده میشم دستام می لرزن. این نوشته رو با دستای لرزون تایپ میکنم و از نویسنده بخاطر این هیجان مثبتی که در من ایجاد کرد ، ممنونم.

ایرادات کتاب بنظرم طرح جلد نسبتا بی کیفیت و ویراستاری ضعیفش هست.

کتابیه که بخوام برای بار دوم بخونمش.


        

          این کتاب تنها هدفش این بود که به ما ثابت کنه بین خیلی از آدم های دنیا یاس  ، بد خلقی و  سردرگمی وجود داره و ممکنه در برهه های مختلف زندگی اتفاق بیفته ... چه کوتاه مدت چه بلند مدت..
اما نکته مهم این کتاب برای من این بود که خود این روانشناس بزرگ با وجود مواجه شدن با اون حجم از کیس های روانشناسی خودش هم برای حل مشکلات اونها دچار چالش میشد... و میفهمید که هر آدم با آدم دیگه چقدر میتونه متفاوت باشه و راه درمانش متفاوت تر
 به شدت پیشنهادش میکنم... مخصوصا برای این دوران پر از گره و چالش ما برای ارتباط با خودمون و زندگی مون
        

          همین الان تمومش کردم، و به عنوان یک اروین یالوم فن!،  انتظار دارین بگم چیزی که انتظار داشتم نبود؟ نخیر! مثل همه کتاباش بی وقفه خوندمش و کلمات پروفسور یالوم رو بلعیدم و در شب تا صبحی تموم شد. 
باید تاکید کنم که کتابی نیست که بخواین باهاش خوندن آثار اروین یالوم رو شروع کنین، به هیچ عنوان. ولی در عین حال از بقیه‌ی مجموعه داستان‌هاش ارجاعات روان شناسی و اگزیستانسیالیستی خیلی کمتری داشت و به عنوان یک کتاب خوب برای یک روز خوب انتخاب خیلی خوبیه. هر چند اگه بکگراند فکری نویسنده رو بشناسین لذت وافر تری خواهید برد. 
        

          از متن کتاب:
روزهای زیادی بود که من در وضعیت بحرانی قرار داشتم و يقينا از مرگ هم وحشت کرده بودم؛ نمی‌تونستم لرزش بدنم رو کنترل کنم و جلو گریه‌مو بگیرم. و بعد، درست قبل از این که خونواده‌م وارد اتاقم بشن، او به طرف من خم شد و با پچ پچ در گوشم گفت: «به خاطر بچه‌هات کمی شهامت از خودت نشون بده». اون جمله طوری منو تکون داد و ترغیبم کرد که من بیش از این که به خودم فکر کنم، در فکر اطرافیانم باشم و منو وادار کرد تا به خودم بیام و بفهمم که هنوز میتونم کاری واسه‌ی خونواده‌م بكنم، و این که به خاطر اونا میتونم کاری رو شروع کنم...