یادداشت زهره دزیانی

        دکتر یالوم این کتاب ۵ سال بعد از کتاب خیره به خورشید نگریستن و در سن ۸۰ سالگی نوشته و ایده اصلی این کتاب برگرفته از قطعه‌ای ست از مارکوس اورلیوس فیلسوف بزرگ قرن دوم:
((ما موجودات یک روزه‌ایم؛ چه به یاد آورنده، چه به یاد سپرده، به یکسان. همه زودگذرند- خواه یاد و خواه آنچه به یاد سپرده می‌شود. زمان‌جاری است آن‌گه که همه چیز را به دست فراموشی سپرده‌ای؛ و زندگی در جریان است آن‌گه که همگان تو را به فراموشی می‌سپرند. به خاطر داشته باش، دیری نمی‌پاید که هیچ‌کس خواهی بود و هیچ کجا.))
یالوم تو این کتاب ۱۰ روایت از مراجعینی آورده که هر کدوم به شکلی با مرگ مواجه می‌شن و خیلی خوب به ما نشون میده که اضطراب مرگ کجاها تو زندگی ممکنه حضور داشته باشه و چطور ممکنه رو زندگی ما اثر بزاره و مواجهه درست با اون‌چطور میتونه باعث رشد ما بشه. محتوای اصلی کتاب حول این فرض در رویکرد اگزیستانسیال میچرخه که درسته که مرگ زندگی انسان نابود میکنه اما تفکر مرگ قطعا زندگی انسان نجات میده و نگاه کردن به زندگی از زاویه مرگ باعث میشه انسان واقعی‌تر زندگی کنه. رولو می در رویکرد خودش مطرح می‌کنه که مرگ همیشه زیر لایه زندگی در جریانه و  اگر انسان از مرگ فرار کنه زندگی چروکیده میشه و اون آدم خوب زندگی نمی‌کنه و در واقع درسته که داره مرگ انکار میکنه اما مرگ تو زندگیش جریان پیدا میکنه، یالوم تو این کتاب خیلی خوب این مسئله رو به تصویر میکشه و از خانمی صحبت میکنه که بالرین بوده و چهاردهه رقص کنار گذاشته ولی تو اولین جلسه خودشو یک بالرین معرفی میکنه و حتی در جستجوی عکس معشوقه سابقش در موزه عکس باله در واقع دنبال خودش میگشت و یا خانم شاعری که عاشق نوشتن بود اما چند دهه اشعارش در جعبه ای دربسته از خودش دور کرده و جرئت و جسارت کافی نه برای دور ریختن و نه برای باز کردن جعبه نداره یا مرد ۷۲ ساله‌ای که به انتخاب خودش به خانه سالمندان رفته اما نمیخواد شبیه اونا رفتار کنه چون این یعنی که پیر شده و به مرگ‌نزدیکتر...
البته دکتر یالوم تو این کتاب از زاویه دیگه مسئله هم حرف میزنه و میخواد بگه درسته که اضطراب مرگ همیشه همراه ماست اما اگر فرد مرگ بپذیره و دنبال فرار و انکار نباشه میتونه خیلی خوب و با آرامش زندگی کنه و داستان‌هایی روایت میکنه مثلا از الی که سرطان تخمدان داشت و میدونست فقط چندماه دیگه از عمرش باقی مونده اما برای زندگی تو همین چند ماه برنامه داشت و در  داستان‌ دیگه‌ای روایت میکنه: حتی اگر در حال مرگ باشیم هم چیزی داریم که به دیگران عرضه کنیم، حتی می‌تونیم برای نزدیکانمون الگو باشیم و این قدرت عجیب چیزی نیست جز، شیوه برخورد ما با مرگ و نحوه گذراندن آخرین لحظات عمر...