باید سر حوصله و جرعه‌جرعه نوشیدش. داستانی از جنگ و انقلاب و قربانی‌هایی که می‌گیره. 
سبک کتاب رئال جادویی بود (که من خیلی باهاش ارتباط نگرفتم) و خیلی خیلی اطناب داشت.
موقع مطالعه‌اش، یه کاغذ و قلم بذارید کنار دستتون؛ اسم و ویژگی بارز هر شخصیت رو بنویسید تا یادتون نره.
      

        از اون لحظه که کتاب رو دست گرفتم تا وقتی که تمومش کردم، بی‌وقفه اشک ریختم.
برای مظلومیت انسان
      

        ده سال یک بار باید برادران کارامازوف رو خوند و هربار درک جدیدی از شاهکار داستایوفسکی داشت
      

        حقیقتا چیز جدیدی در مورد کره شمالی نداشت
      

        از وقتی شروعش کردم تا الان که تموم شد نتونستم زمین بذارمش. این کتاب دلم رو آتش زد. همه گفتگوها رو با لهجه می‌خوندم و بغض می‌کردم واسه بلایی که اون 8 سال به سرمون اومد.
      

        DNF
مونا زارع حقیقتا به نظرم بانمک نیست. نه تو این کتاب و نه تو ویدیوهای اینستاش
      

        نسبت به بقیه نمایشنامه‌های ویسنی‌یک اینو کمتر دوست داشتم. نتونستم اون طور که می‌خوام باهاش ارتباط بگیرم.
      

        DNF
یکم حوصله سربر بود
      

        عاشق تجربه‌ی خوندن این کتاب بودم. فضایی که برام ساخت منحصربه‌فرد و سرد و تاریک بود. قلم عطارزاده ادمو دنبال خودش میکشونه
      

        قرآن عزیز ❤️
ترجمه‌ی روان و خوبی داره. برای کسی که تازه میخواد با قرآن مواجه بشه خیلی مناسبه.
      

        حس میکنم مناسب این مدیوم نبود. شاید پست اینستاگرام انتخاب بهتری براش بود؟