اول از همه خیلی طول کشید بخونمش.. نمیدونم چرا ولی از صفحه صد و پنجاه به بعد خیلی آروم خوندم.  مجموعه ی «بازی های میراث»  قطعااا و صد در صد ارزش خوندن رو داره؛  ولی..  باید بگم اگه جلد اول زیاد جذبتون نکرد یه شانس دیگه به جلد دوم بدید. جلد دوم و سومش شاهکارننن. 
      

        اگه کتاب جنایی تر میخواید بخونید "و آنگاه هیچکس نماند" آگاتا کریستی هم مثل همین کتابه؛ ولی خب میشه گفت اون ژانرش فقط جناییه. ولی دیزی دارکر که اولین کتابی بود که از آلیس فینی خوندم و چون فقط جنایی نبود و کمی درام و فانتزی هم داشت میشه گفت قشنگ تر بود. باید بگم که آخر این کتاب شوکه تون میکنه.
      

        قطعا که نباید اول سریال رو میدیدم؛ ولی سریال خیلی پیچیده تر از خود کتاب بود؛ یعنی منی که کتاب رو نخونده بودم هیچ چیزی از سریال نفهمیدم. (جز قسمت های مربوط به شش کلاغ که اون هم تغییر داده بودند). به نظر من کتاب چند برابر زیباتر و قشنگ تر از سریال بود. و ارزش خوندن رو داشت؛ چون همیشه عادت داشتم به شخصیت دختر قوی ؛ آلینا به نظرم کمی ضعیف بود. ولی صفحات آخر کتاب همه چیز رو تغییر داد، به هرحال من قلم لی باردوگو رو دوست دارم.
      

        امروز ساعت ۹:۰۱ صبح روز سه شنبه ۱۴۰۴/۵/۲۱ کتاب خونی از المپ؛ آخرین جلد مجموعه پرسی جکسون به پایان رسید..از همون موقع که اولین جمله پرسی جکسون و دزد آذرخش "اگه فکر می کنید یکی از دورگه ها هستید توصیه ی من اینه همین الان کتاب رو ببندید هر دروغی که پدر مادرتون بهتون گفتن باور کنید و سعی کنید زندگی عادی داشته باشید." فهمیدم این منم که تا ته تهش قرار این مجموعه رو بخونم و دو سال دوستداشتنی و جذاب رو با نیمه خدا ها زندگی کنم.   همیشه به این فکر میکردم که اگه مجموعه تموم بشه چی کار میکنم و خب..حالا که رسیدم به آخرش..میدونم قرار چند روز بی دلیل به یه نقطه روی دیوار خیره بشم و خاطرات رو مرور کنم..از اولین مسابقه توی کمپ و آخرین نفس لوک..از انفجار کمپ ژوپیتر تا تارتاروس..همه چیز قراره پایانی داشته باشه ولی این مجموعه تا ابد یه گوشه از قلبم جا خوش کرده.. هرکس حتی اگه یک جلد از پرسی جکسون رو بخونه نمیتونه ازش دست برداره. خوشحالم که برای مدتی عضو نیمه خداها بودم. (هنوز هستم و خواهم بود)
عضو همیشگی تیم لئو².
      

        من ناخودآگاه این کتاب رو با کتاب "پادشاه پریان" اثر "هولی بلک" مقایسه میکردم..با اینکه میدونم خب فرق دارن..اما زیاد تعریف خاصی از جلد اول ندارم. قسمت جذاب کتاب اون جادوی ماسک ها بود..و خب؛ منتظر جناب ریسند بودم (که تقریبا چند صفحه آخر یه پسر مو مشکی اومد و کلا گفت و گوی یه صفحه ای داشتن) که انقدر اسمش رو شنیده بودم و اصلا توی این جلد نبود؟ خب تعریف زیادی از مجموعه "قلمرو خار و رز" شنیدم و فکر کنم جلد های بعدی قراره بهتر باشن؟ درکل کتاب خوبی بود و توصیف های زیاد و در عین حال قشنگی داشت.
      

        حتی با اینکه این جلد رو به شدت اسپویل شده بودم هم خیلی قشنگ بود..
      

        دومین کتابی که از فریدا مک فادن خوندم..فقط میتونم بگم تا صفحه آخر توی شوک بودم..به هرحال کتاب های مک فادن اصلا نیازی به تعریف ندارن؛ عالی ان.
      

        وااای  کارررردن! 
      

        کاش میتونستم دوباره و دوباره این مجموعه رو از اول بخونم؛ کاش میتونستم دوباره باهاشون توی لیتل کیلتون زندگی کنم..
      

        خب این کتاب هم به پایان رسید با داستان جذاب و پر کشش، کتابیه که لیاقت بیشتر معروف شدن رو توی ژانر فانتزی داره و جزء بهترین فانتزی هاییه که خوندم؛
داستان کتاب توی جلد یک پایان باز داشت.. و به نظر من مجموعه قشنگی خواهم خوند.
      

        این کتاب شد همه چیز؛ شد نحوه زندگی..شد چیزی که همه جا با خودم میبرمش تا حسش کنم؛ اون پسر دوستداشتنی و داستان غم انگیزش..همراهایی که داشت و ژورنالش.. "نیوت" لیاقت یه کتاب رو داشت که به خودش اختصاص داشته باشه..در نهایت.. دوستش دارم و با دوست داشتن نیوت بزرگ خواهم شد. بماند به یادگار از وقتی که دونده هزارتو تمام دنیای این دختر بود؛
      

        لحظه شماری برای جلد بعد..♡