سایه زلف کسی چون ابر بر دوزخ گذشت
آتشی دیگر گلستان شد، گمان کردم تویی
      

        یازده هزار   نهصد و نود و نه ماهی کوچولو 《 شب بخیر 》 گفتند و رفتند خوابیدند اما ماهی سرخ کوچولوئی هر چه کرد خوابش نبرد ، شب تا صبح همه اش در فکر دریا بود ...
      

        دل باز هم بهانه رفتن گرفت و باز
تا بال و پر گشود سراغ قفس گرفت
      

        تنها ایده های این داستان قابل قبول بود 

محتوا حداقل برای من از نیمه داستان ها  کاملا قابل پیش بینی بود ، پرداخت ها ضعیف، و دست نویسنده عمدا شخصیت هارو به سمت پایان مدنظر هدایت می کرد، آخر داستان ها هم عمدتا یه شوخی کردم ببخشید ! وجود داشت
داستان های اتاق قرمز و  دو قلو ها قابل تحمل تر بود ،  خوندنش رو به شرط چاقو توصیه می کنم یعنی داستان اول رو بخونید اگه خوشتون اومد بقیش رو هم دوست خواهید داشت اگه نیومد بیخیال کتاب بشید
      

        در شرایطی که جسم به اجبار در یک مکان زندانی نگه داشته بشه ، روح لباس هاش رو مرتب می کنه ، چمدون هاش رو می بنده و کار به هیچ کس هم نداره ... با تنها یک مقصد ، سرزمین خیال ! جایی که فکر کردن به هر چیزی ممکنه و ساختن همه چیز بدیهی ترین کار شدنی  !
سفر به دور اتاقم بیشتر از این جنس کتاب هاست ، داستان سفر ۴۲ روزه روح آقای دومستر به کمک بلیطی که از وسایل اتاق درست شده به سرزمین خیال پایان ناپذیر ...

اثری خوب ، ترجمه عالیه
      

        حدود ۵۰ صفحه از کتاب رو خواندم و بی خیال شدم
این کتاب نمونه نازل و درجه چندمی از ابزوردیسم مطلقه  اما چرا میگم نازل  ؟ 

_ واژگان مسخره و بوگندو رو از متن کتاب حذف کنید نصف کتاب حذف شده 
_ متن کششی خلق نمی کنه و تکلیف خودش رو نمیدونه ( البته خلق مسئله وظیفه نویسنده نیست ولی وقتی پا در راهی میذاری که بزرگانی مثل کامو اون رو ساختن باید برای دیده شدن یه چیز خاص ارائه بدی )
_ احساس میکنم جای جای این کتاب از بیگانه کامو الهام گرفته اما در اکثر موارد کاملا شکست خورده و کپی درجه چندم محسوب میشه

اگه دلایل بالا رو در نظر بگیریم امتیاز من به این کتاب ۱ از ۵ هست اما دو مسئله طراحی جلد خوب و دو سه جمله واقعا زیبا و تاثیر گذار که باهاشون حال کردم امتیاز رو مقداری بالاتر میبره
      

        به صورت کلی اثری مطلوب  ( نسخه صوتی رو گوش دادم و پرده آخر جذاب ترین بخش بود  )  مشکلی که داشتم این بود که به نظرم بقیه شخصیت ها به طور عمدی  تحمیق  شده بودن تا هدف داستان نورای ما  توجیه پذیر تر باشه این از لذت ماجرا کم کرد اما بقیه چیز ها و هدف داستان  والا و ارزشمند بود . ( زندگی کردن برای بقیه  )  شاهکار نبود ، بد هم نبود  یک اثر مطلوب با جملات زیبا که برای همیشه در دفتر یادداشت هامون مینویسیمشون. البته نوشتن این کتاب در اون سالها یک حرکت کاملا  جسورانه و سنت شکن بوده و فکر میکنم جدای از محتوا همه به این موضوع  اذعان داشته باشن

قطعا خانوم ها بیشتر باهاش ارتباط بگیرن
      

        ( ترجمه سروش حبیبی را خواندم )

این کتاب اثر پروانه ای رو با چاشنی مخصوص تولستوی  _ خط فکری که در اکثر داستان های این نویسنده دنبال میشه _  رو به تصویر می کشه  و با همین چاشنی به پایان می رسه

داستان از جعل کوپن توسط دو پسر بچه در عالم خوشی های کودکانه  شروع میشه اما چه کسی میدونه زنجیره حوادث ناشی ازین اتفاق بر گردن چه افرادی خواهد پیچید و دست چه کسانی رو از پشت خواهد بست ؟  آیا نیکی  و ایثار میتونه زنجیر رو از دست و گردن گرفتاران باز کنه و  نور امید رو در دل اونها بتابونه ؟ 
      

        متوجه شدم که مانگا دوست ندارم
      

        فاضل است دیگر ! دارای نظری لطیف  و روان 

این اشعار را دوست داشتم  :

شوکران
یهودا
سرگردان
ناگزیر
زندگی
تماشا
بی قرار
      

        ادبیاتی که بین شخصیت ها رد و بدل میشه برامون غریبه نخواهد بود و بعد خوندن کتاب اینجا و آنجا مشابهش به گوشمون میرسه ... از جمله کتاب هایی است که هر ادمی باید بخونه  تا بدونه انقلاب بدون آرمان و هدف یا از اون بدتر ایدئولوژی  انقلابی که به دست نااهلان بیوفته چطور تیشه به ریشه آرمان های خودش میزنه  و ملت هارو چندین و چند نسل درگیر تبعات خودش میکنه 
متن داستان از نظر من جذاب بود ممکنه بخاطر صفحات کم این کتاب و تلاش برای به بار نشستن هدف داستان برای بعضی دوستان بیش از حد شعارزده و  یکنواخت به نظر برسه که توصیه ام برای این دسته از دوستان مطالعه  لقمه ای و چند صفحه ای در روز و در پایان خوندن مقدمه ای که خود آقای اورول برای ترجمه اکراینی این اثر نوشته ( در ابتدای این اثر موجوده ولی آخر بخونیدش )
      

        مهم ترین نکته این کتاب خودنوشت ، مبری بودن اون از مدح و ستایشه، جایی که شما با قاسم سلیمانی آشنا میشید قهرمانی خاکستری از قشر مردم ...
      

        یک داستان روان و پر جزئیات دیگه از تولستوی ... مثل همیشه این نویسنده روس نخ روایت رو با آشنا کردن ما با درونیات شخصیت بدست میگیره،  با چارچوب داستان و کلمات دقیق رد و بدل شده بین شخصیت ها  ریسندگی رو ماهرانه و پله به پله انجام میده  و در نهایت با برش آخر مارو دعوت به تماشای نقش و نگار کار ها و عواقب تصمیم گیری ها میکنه 
در این داستان پایان ممکنه کمی دور افتاده از متن و پیش زمینه هایی که نویسنده مطرح کرده به نظر برسه انگار که نویسنده تحمیلا لحظه اخر در اراده شخصیت ها دست می بره و پایان مد نظر خودش رو باز تولید می کنه تا پیام رو برسونه که برای خود من این تغییر رویه مقداری توی ذوق میزد اما باز از " خود پایان "  راضی بودم و لذت بردم.
اگر تولستوی خوان هستید این اثر قطعا حداقل برای یک بار شما رو سرگرم میکنه و از اون لذت خواهید برد اما برای کسانی که میخوان خواندن آثار تولستوی رو شروع کنن، این اثر رو برای بار نخست توصیه نمی کنم  ( پدر سرگی گزینه بهتری است )
      

        امتیازم به قلم نویسنده ، نحوه به تصویر کشیدن یک عقیده در قالب انسان  و  ترجمه مترجم : ۸ از ۱۰
نظرم راجع به خود اون عقیده  : ۴ از ۱۰
      

        یه کتاب روان دیگه از خانوم نوتومب که نه چیزی بهتون اضافه می کنه و نه آزار و اذیتی با خوندنش شامل حالتون میشه، به عنوان کسی که ۴ ۵  تا کتاب از این نویسنده خوندم  و حاضرجوابی هاشون رو دوست دارم میگم که آرایش دشمن برجسته ترین کتاب ایشونه...
این کتاب کوتاه هم داستان روانی داره و داخلش سرنوشت و طالع بینی  و تقدیر و اطاعت پذیری یا طغیان علیه اون رو به بازی بین شخصیت ها تبدیل میکنه و هوشمندانه  نتیجه گیری رو بر عهده مخاطب میذاره ، برخلاف بعضی عزیزان به نظرم  پایانش در خور این کتاب و داستان بود و در کل یه کتاب معمولی  برای من محسوب می شد