هر روز صبح کودکانی جدید با گونههایی نرم میبینم بعضی وقت ها مرده.اند گاهی چنان به شدت میلرزند که صدای دندانهایشان را از هشت هزار کیلومتر آن طرف تر از ایرپادم میشنوم. لباسهای سرهمیشان را میبینم و دهانهای کمی باز و چشمهای ماتشان را برای دیدن این کودکان رضایت من الزامی است باید روی گزینه ای کلیک کنم تا بدنها از حالت محو خارج شوند و جیغ های بریده بریده شان را بشنوم این محو شدن برای کیست؟ به نفع چه کسی است؟ هرچه شاهد مرگهای بیشتری باشم الگوریتم مردههای بیشتری را نشانم میدهد. برای در الگوریتم ماندن به شکلکها و تغییر املای شهرها نیاز داریم شکلک هندوانه کمک میکند به شاهد بودن ادامه بدهم سپس الگوریتم به چهره ،موقرم عکسی از لانه و دست دخترم نیاز دارد تا به من به عنوان ،شاهد اجازه دسترسی به بازدیدهای بیشتری بدهد. حلا علیان مترجم:فاطمه آل مبارک

می دونی آسید حمید؟ از هرچیزی که ترسیدی می شه امتحانت. میشه نقطه ضعف دست شیطون. شیطون نگاه میکنه ببینه از چی می ترسی، همون رو برات بزرگ می کنه.

چه رازی است در این هفت که این همه مقدس است: هفت دور، هفت سعی صفا و مروه، هفت روز هفته، هفت وادی عرفان، هفت دستگاه موسیقی، هفت شهر عشق، هفت سین و... این هفت توی زندگی ما قرار است چه کار کند؟

ببخش فاطیما در روزنامه هایمان، کفش طلای مسی و رنگ موهای شکیرا، مردن لاک پشت هایی در جزیره متروک و دیرکردن لک لک های مهاجر مهم تر است تا سربریدن کودکی در حلب و کابل و پخته شدن دخترکی در عراق یا اعدام مردی در یمن ببخش فاطیما این نه ماه انتظار شکم مادرت ارزشش را نداشت جهان میزبان خوبی نبود... یک روز آمدی و مثل غنچه ای زیر شنی های تانک له شدی و خم به آبروی حقوق بشر نیامد... به قول الیاس دوست افغانستانی ام: ما می میریم تا عکاس تایمز جایزه بگیرد... بخشی از شعر مرثیه ای برای فاطیما از حامد عسگری.