در مورد پیامبر بی معجزه اولین جمله ای که به ذهنم می رسد سوژه بکر وجذاب آن است.خیلی خوب است  که نویسنده  ایده را شهید نکرده است.
وقتی کسی که توانایی،دانش و مهارت ورود به وادی تحولات سنگین درونی شخصیت را ندارد،نباید اصرا ر  کند رمان های ارزشی  بنویسد.
زود از اشتباه در بیاورمتان! منظورم آقای رکنی نیست چون ایشان دقیقا با مهارت و حرفه‌ای گری دست به سوژه خاص و سختی برده‌اند که جمع کردنش بسیار دشوار بود.آ ن چند جمله‌ی بالا را خطاب به کسانی گفتم که نه دین می شناسند و نه ادبیات و به شدت احساس وظیفه هم می کنند رمان ارزشی تولید کنند. 

پیامبر بی معجزه آنقدر کشش دارد که نمی شود رهایش کرد.نمی شود ادامه نداد.اصلا نمی شود درون گویی های شخصیت اصلی را فراموش کرد.یعنی  باید یک دفتر از بریده های ناب کتاب تهیه کرد.
تحول و تغییر ارتباط بنده با خداوند در کنار خطوط دیگر داستانی یک رمان استخوان ساز ساخته است. ما در کتاب با کنشی معجزه وار روبرو هستیم که با پرداخت  صحیح داستانی باور پذیر  شده است.
در چند صحنه،حدسِ ادامه داستان واقعا مشکل بود و این ویژگی را بسیار پسندیدم.
به طور کلی رمان  کم ایراد و حرفه ای است .
دقیقا این نقطه قوت در تصویر سازی در چند بخش از داستان حالم را به هم زد! چون نویسنده اینقدر خوب صحنه های مهوع و کثیف را تعریف کرد که انگار من آنجا بودم.امتیاز را به آن خاطر کم دادم.

کتاب مناسب بزرگسال 
ولی برای ۱۵_۱۸سال هم  قابل قبول است.(کمی خشن است.نوجوان نباید حساس باشد)
        

          اولین کتاب داستانی که صوتی خواندمش. با صوت وحید آقاپور در طاقچه‌. خیلی سختم بود و خیلی هم طول کشید گوش دادنش، چون دیربه‌دیر سراغش می‌آمدم. از آن کتاب‌ها بود که اگر چاپی‌اش هم دستم بود، دوست نداشتم تند تند بخوانم که تمام شود و ببینم تهش چه شد. از آنها که در لابلای سطرهایش درس زندگی‌ است. اگر روزی چاپی‌اش دستم برسد، خواهم خواندش. دلم می‌خواهد به چند طلبه جوان بدهم بخوانند و نظرشان را بگویند. خصوصا یکی که نقاط مشترک زیادی با طلبه داستان داشت.
خداقوت آقای رکنی! خداقوت آقای آقاپور!
ممنون که لذت یک کتاب خوب را به من چشاندید. و ممنون از استاد عزیزی که کتاب را معرفی و توصیه کردند.
        

          کتاب تلنگر خوبی بود، اصلا بحث شبهه و .. در آن مطرح نیست، یک بازگشت به درون خویش و واکاوی خود است،
انتظار داشتم انتهای داستان باز نباشد، و منتظر معجزه بودم، 
در کل برای یکبار خواندن مناسب است،
        

          "پیامبر بی‌معجزه" داستان شخصیتی روحانی است که به دست اشرار بلوچ می‌افتد و از مراسم شب تاسوعایِ روستا جا می‌ماند. سید حمید نبوی زندانی می‌شود؛ زندانیْ توأمان از درون و بیرون که او را به کشکمش‌های درونی و سیر انفسی سوق می‌دهد. ایدهٔ جذابی که نویسنده به خوبی پروبالش داده است‌. نوشتن داستان از ارزش‌های دینی کار سختی است که نویسنده تقریباً از پسش برآمده.
محمدعلی رکنی در این‌باره می‌گوید:" ایدهٔ داستان دو بخش دارد؛ یکی حوادث بیرونی که از ماجرایی که با کلیات شنیده بودم گرفته شده‌‌ و اینکه چنین شخصیتی را در واقعیت در جایی ربوده‌اند، اما اتفاقاتی که برایش پیش می‌آید به لحاظ سیر درونی و اعتقادی، نشأت گرفته از مسائلی بود که من دربارهٔ آن‌ها فکر می‌کردم. من تجربه‌زیسته این‌‌چنینی نداشته‌ام ولی به لحاظ درونی اندیشه و خواسته‌های شخصیت اصلی بسیار به من نزدیک است. ... ایدهٔ این داستان، از مدت‌ها قبل در ذهن من بود و اساساً مسائلی چون باور، شک، ترس،‌ امتحان، هدایت و ... موضوعاتی هستند که در ایجاد ایدهٔ اولیه دخیل بودند. نکتهٔ چشمگیر رمان، مواجههٔ یک روحانی با رسالت و ادعایی بود که سال‌ها از آن دم می‌زد. خود را جانشین پیامبر می‌دانست؛ پیامبری که بنا به رسالت الهی، بار اُمّتش را به دوش کشید تا اعراب عصر جاهلیت را هدایت کند و تغییر دهد و او حالا احساس می‌کند نه‌تنها نمی‌تواند باری را بردارد که باری بر دوش دیگران است. اینجاست که درگیری‌های ذهنی و جدال با خود و اعتقادات شروع می‌شود. همچنین می‌خواستم این سؤال را مطرح کنم که اگر یک روحانی در زمانهٔ ما بخواهد همان وظایف پیامبر اکرم را انجام دهد، چه مواجهه‌ای با جامعه و مصائب مختلف خواهد داشت؟"
رمان با شروعی تکان‌دهنده و طوفانی آغاز می‌شود که خواننده را به هیجان می‌آورد و کشش زیادی برای خواندن ایجاد می‌‌کند.
داستان تعابیر خوبی به کار می‌برد، تِم مذهبی و قلمی قوی دارد که گاه ادبی می‌شود. نویسنده صحنه‌ها را با توصیفات و جزئیات بسیاری به تصویر می‌کشد و قاب‌های سینمایی در دل کلمات می‌آفریند.
بعضی صحنه‌ها خوش‌ریتم و پُرتنش هستند و فلش‌بک‌ها به نرمی اتفاق می‌افتند؛ گاه هم ریتم داستان را کند می‌کنند. رمان با راوی دانای کل روایت می‌شود.
کتاب "پیامبر بی‌معجزه" نامزد چهاردمین جایزهٔ جلال آل‌احمد شده و نگارش و بازنویسی آن حدود یک سال‌و‌نیم زمان برده است. 

        

          تلنگر های جالبی دارد. بعد خوندنش عمیقا  آدم رو به فکر وادار می کند
        

          کتاب پیامبر بی‌معجزه، داستان روحانی باکمالاتی است که باید برای برگزاری روضه به یکی از روستاها برود، اما در بین راه توسط آشوبگران ربوده می‌شود و این گرفتاری شروع اتفاقات پر افت و خیزی است.
پیامبر بی معجزه داستان بخشی از زندگی وحید است؛ سید روحانی و مبلغی که قرار است برای برگزاری یک مراسم روضه به روستایی برود. از همسرش می‌خواهد همراهش نیاید و پیش پدر و مادرش بماند اما زنش قبول نمی‌کند. در راه، اشرار به آن‌ها حمله می‌کنند و دستگیرشان می‌کنند. شخصی به نام قادر که سردسته دزدها است، می‌خواهد سید را نزد آسا ببرد. آسا سر دسته اشرار است. مردی که به تازگی پسرش حاتم را از دست داده است. آن هم به جرم قاچاق مواد مخدر. حالا آسا می‌خواهد انتقام پسرش را از سید بگیرد. 
فراز و نشیب‌های داستان ما را به درون ذهن و فکر وحید می‌برد. مردی که در نفس خودش هم محبوس شده است و مدام در ذهنش درگیر است. با نزاع‌ها و جدال‌هایی دائمی که برای پیروز شدن در آن به مجاهدتی خالصانه و دائم نیاز است. تلاشی بی وقفه و هر روزه که صادقانه باشد و هرگز قطع نشود. محمد علی رکنی به خوبی این تلاش و درگیری‌های ذهنی را نشان داده است و با توصیف‌های دقیق و نوینش، کتابی جذاب با داستانی متفاوت رقم زده است...