واقع کلام ،گفتاری قدرتهای جدیدی پیدا کرده است. آتش کمپ اکنون در تمام جهان شعله ور است. به لطف اینترنت یک سخنرانی در یک سالن میتواند توسط میلیونها نفر دیده شود همانطور که دستگاه چاپ به شدت قدرت نویسندگان را تقویت میکند وب نیز به شدت تأثیر سخنرانان را تقویت میکند. این روند به هر کسی در هر جایی که دسترسی آنلاین داشته باشد و در عرض یک دهه یا بیشتر می توانیم انتظار داشته باشیم که تقریباً همه روستاهای روی زمین به هم متصل باشند این امکان را میدهد تا بزرگترین معلمان جهان را به خانه های خود احضار کنند و مستقیماً از آنها بیاموزند ناگهان یک هنر باستانی دامنه جهانی پیدا میکند. این انقلاب جرقه نوزایی در سخنرانی عمومی زده است. بسیاری از ما سالها از سخنرانیهای طولانی و خسته کننده در دانشگاه رنج برده ایم. موعظه های پایان ناپذیر در کلیسا یا سخنان بیخ و بندار سیاسی قابل پیش بینی که همگان را خسته میکنند. لازم نیست اینگونه خسته کننده باشند.

وقتي ضمير ناخودآگاه من در حالت صفر قرار دارد، دائمي، بيكران، نامحدود و فناناپذير است. اما وقتي خاطرات حكمراني ميكنند، در تلهي زمان، مكان، مشكلات، ترديد، آشفتگي، خيال، الگوبرداري، و مديريت گرفتار ميشود. اگر بگذارم خاطرات حكمراني كنند، روشني ذهن و انطباق با الوهيت را از دست ميدهم. وقتي انطباق از دست برود، الهامي در كار نيست. و وقتي الهام نباشد، هدفي هم نخواهد بود.

آنان که بیرون را مینگرند،رویا می بینند ؛وآنان که درون را ،بیدار می‌شوند -کارل یونگ

ژاپنی هامعتقدند و میگویند: «هرگز نمیدانید چه کسی ممکن است شما را ببیند یا شما را بشنود. مردم حرف میزنند. وقتی پشت سر مردم حرف میزنید، حرفتان به نوعی به گوش آنها میرسد