ماجرای زندگی روزمره یک پسر تهرانی با همه تلخ و شیرینش، چنان جذاب و زیبا بود که توقعش را نداشتم. نویسنده ایده‌ای ساده را استادانه پرورانده و داستان به قدری کامل بود که تعادل را حفظ کرده و نان‌خور اضافه نداشت. هرکسی و چیزی به دلیلی و برای رسیدن به رسالتی در داستان حضور داشتند. شخصیت‌پردازی هم به اندازه ماجرایش قوی بود و در تمام طول داستان مرا با علی فتاح و اهالی کوچه مسجد قندی همراه می‌کرد.
تنها حس نامانوس رمان، رسم‌الخطش بود که تا آخر به چشمم عجیب می‌آمد. جدانویسی کلماتی که همیشه سر هم دیده بودم کمی بین من و داستان فاصله می‌انداخت. نمی‌دانم خوب بود یا بد، شاید همین رسم‌الخط مانع غرق شدنم در داستان شد!
      

        سال‌ها پیش انیمیشن قلعه متحرک هاول  را  دیده بودم و بسیار به داستان و دنیای متفاوتش علاقمند شدم.
به تازگی این کتاب را در نمایشگاه کتاب دیدم و خریدم.
دنیای دایانا وین جونز کامل‌تر و منطقی‌تر از انیمیشن بود. درباره خانواده سوفی و گذشته هاول، همه چیز روشن و واضح بود. اما در موارد ریز و درشت زیادی، انیمیشنی که از روی این داستان ساخته شده با داستان خانم وین جونز تفاوت داشت که واقعا شوکه‌ام کرد. بعضی تفاوت‌ها خوب بود و بیشتر آن‌ها به نظرم خیلی جالب از آب درنیامده‌اند.
درباره ترجمه خانم شراره صدیق نشر تندیس هم این مطلب رو باید بگم که پر از غلط تایپی و دستوری بود. کاش قبل از چاپ و فروش یکبار خوانده و اصلاح می‌شد.
      

        ماجرای جذاب و شخصیت‌هایی که به خوبی پرداخت شدند، به همراه فضاسازی‌های زیبا و توصیفات جزئی،  رمان رو خواندنی کرده.
مرکزیت کلیسای سنت نیکلاس تهران در رویداد وقایعی که به نظر بی‌ربط هستند هم جالب بود. کلیسا مثل پلی میان فرهنگ‌های ایران و روسیه قرار گرفته و داستان را باورپذیر کرده.