ترکیبی شگفت انگیز از طنز، جادو و داستان عاشقانه.
واقعاً در هر خانه به کاسیفر نیازمندیم...🔥
        

          همیشه همیشه اول انیمه یا فیلم را باید دید، بعد کتاب را خواند. برعکسش به هیچ وجه جواب نمی‌دهد و جالب از کار در نمیاد. چون هیچوقت انتظارتون برآورده نخواهد شد. حداقل برای من که تا به حال این طور بوده. به یقین بسیار متفاوت از انیمه است، ولی به شدت جذاب بود. خیلی لذت بردم.
        

          برای  خواندنش باید نوجوان باشی، شور داشته باشی و دنبال هیجان . خط داستانی قوی ندارد ولی پر از توصیفات و تشبیهات و صحنه‌هاست.  توصیه می‌کنم قبل دیدن انیمه ، کتاب را با تخیلات مخصوص خودتان بخوانید 
        

          بیشتر دهه‌ی هفتادی‌ها و شاید هشتادی‌ها انیمه‌ی قلعه متحرک هاول را دیده‌اند. شاهکار میازاکی. هرچند شخصیت‌پردازی کتاب و سیر ماجرا‌هایش با انیمه فرق می‌کند، اما با عذرخواهی از دوستداران انیمه و کتاب اعتراف می‌کنم که هیچ کدامش را دوست نداشتم. 
دایانا شاگرد تالکین بوده و استاد رولینگ. اما هم شاگردش از او جلو زده است و هم به پای استادش نرسیده. 
قلعه متحرک هاول ماجرای سوفی دختر کلاه فروشی است که پایش به قلعه‌ی جادوگری به نام هاول باز می‌شود. هاول قلب ندارد و برای زندگی قلب دختران جوان را می‌خورد. ژانر کتاب فانتزی است و داستان قوانین خاصِ جهان خودش را دارد. البته نویسنده برای انتقال جهان به خواننده اصلا موفق نبوده است. 

کتاب سیری از اتفاقات و گره‌های داستانی کور است که خواننده را گیج می‌کند. داستان معما طرح می‌کند و معما طرح می‌کند و در نهایت ده درصد انتهایی کتاب عجولانه و شتابزاده گره‌ها را باز می‌کند. آن‌ هم چه باز کردنی! معما‌ها رسوب کرده‌اند، فراموش شده‌اند و بعد یکی یکی جواب می‌شوند. 
تمام طول داستان هدف شخصیت‌ها مشخص نیست. تاثیرشان روی داستان هم. کنش‌هایشان هم گیج کننده است. و در نهایت تمام می‌شود. 
سوفی شخصیت اصلی کتاب بی‌هدف کارهایی می‌کند که روند داستان را جلو می‌برد. ما سوفی را درک نمی‌کنیم و هم‌ذات پنداری که اصلی‌ترین ویژگی رمان است را نداریم. 
دوستی می‌گفت: «رمان برای نوجوان نوشته شده و طبیعیه که برای بزرگسال خوشایند نباشه!» 
اگر اولین رمان نوجوانی بود که خوانده بودم حرفش شاید درست بود. ولی نسبتم با تمام رمان‌های این سبک این‌طور نبوده است.
به هرحال کتاب سلیقه‌ی من نبود.
        

          بسم الله الرحمن الرحیم

من خیلی این کتاب رو دوست داشتم، به قول یه عزیزی آخرش دوست داشتم همه کتاب از یادم بره و دوباره از اول بخونمش.
تو چند روزی که کتاب رو می خوندم واقعا دوست نداشتم ازش جدا شم و داستانش برام خیلی جذاب بود.
و اگه کسی داستانی مثل این کتاب می‌شناسه لطفا معرفی کنه.⚘️
        

          "قلعه متحرک هاول" ساخته میازاکی محبوب‌ترین انیمه‌ی منه. با همین رویکرد به سراغ کتاب رفتم و باید بگم تجربه‌ی خیلی خیلی لذت بخشی بود.
داستانی فانتزی،ماجراجویانه و البته عاشقانه که هرفصلش آدم رو غافلگیر میکنه. انگار نویسنده همیشه یه چیزی تو مشتش داره که خواننده رو سر ذوق بیاره و مشتاق نگهش داره.

هرچند به تغییر شخصیت‌ها و علت این تغییر خیلی مستقیم نپرداخته بود و این مساله یکم توی ذوق میزد ولی خب ما داریم داستان فانتزی میخونیم توقع موشکافی احساسات و روح و روان قهرمان‌ها به سبک رمان‌های داستایفسکی رو نباید داشته باشیم :)

بنظرم خانم وین جونز داستان رو برای مخاطب ۱۵تا۱۸ ( یا به تعبیر من مخاطبان گیر کرده در برزخ میان نوجوانی و جوانی) نوشته. 

البته یکی از رسالت‌های نویسنده اینه که چالش‌هایی که مخاطبش توی این سن داره رو براش راحت‌تر کنه. و یکی از مهمترین درگیری‌ها توی این سن اختلاف و بدبینی به والدین هست. نویسنده توی این کتاب انگار نمک به زخم خواننده میپاشه. اختلافاتی که شخصیت ها اول کتاب با مادرشون دارن بنظرم می‌شد طور دیگه ای مطرح بشه.
        

          کتابی بود پر از تخیل، پر از درس و پر از تجربه. جالب‌ترین قسمت به نظرم وقتی بود که سوفی به پیرزن تبدیل شد و چطور دیدی که نسبت به زندگی داشت عوض شد. با اینکه چند ماه از  زمانی که تمومش کردم می‌گذره اما هنوز به یاد دارم که وقتی سوفی پیر، یه مرد حدودا چهل ساله رو دید بهش گفت:'جوون' در حالی که اگه پیرزن نمی‌شد، فکر می‌کرد چقدر پیره. 
این کتاب نگاه شما رو به زندگی عوض می‌کنه. متوجه می‌شید برخی چیزها که در  افکار شما هست، حقیقت محض نیست و تصوری که از بعضی چیزها دارید با چیزی که اونها در واقعیت هستن، خیلی فرق داره...
        

          اگر با دیدن انیمه‌ی قلعه متحرک هاول عاشق شخصیت‌ها، داستان احساسی، جادوی بی‌نظیر و فضای گرم و صمیمی‌اش شدید، خب... بهتره توقعاتتون رو پایین بیارید!

دایانا واین جونز در این کتاب تلاش کرده یک داستان فانتزی روایت کنه که پر از طلسم، جادو و شخصیت‌های عجیب‌وغریب باشه، اما چیزی که به دست میارید بیشتر شبیه یک قصه‌ی کودکانه‌ی کش‌دار و کم‌جان از آب دراومده. سوفی که در انیمه شخصیتی قوی، مهربان و دلگرم‌کننده داره، اینجا بیشتر به زنی غرغرو و منفعل تبدیل شده که بیشتر از اینکه مسیر خودش رو پیدا کنه، توی ماجراها سرگردان می‌شه. هاول؟ اونی که توی انیمه جذاب، شوخ‌طبع و دوست‌داشتنیه، اینجا بیشتر شبیه یه جادوگر لوس و بداخلاقه که فقط به ظاهرش اهمیت می‌ده و از مسئولیت‌هاش فرار می‌کنه.

داستان به جای اینکه حس ماجراجویی و جادوی واقعی رو منتقل کنه، بیشتر شبیه یه سری اتفاقات پراکنده و بی‌سر‌وته‌ست که شخصیت‌ها مدام توش در رفت‌وآمد هستن. رابطه‌ی هاول و سوفی؟ نه از اون عشق تدریجی و لطیف انیمه خبریه، نه از اون دیالوگ‌های شیرین و دوست‌داشتنی! بیشتر یه جور سردرگمیه که تا آخر داستان هم خیلی درست جا نمی‌افته.

در کل، اگر دنبال یه داستان پرکشش، احساسی و خیال‌انگیز مثل انیمه هستید، این کتاب احتمالاً ناامیدتون می‌کنه. اما اگه کنجکاوید که ببینید منبع الهام میازاکی چه شکلی بوده (و متوجه بشید که چقدر اون رو به شاهکاری تبدیل کرده!)، شاید خوندنش تجربه‌ی جالبی باشه—البته با این پیش‌زمینه که انتظاراتتون رو خیلی پایین بیارید!
        

          یکی از وحشتناک‌ترین ترجمه‌ها و پر اشکال‌ترین ویراستاری‌ها!....
احساس می‌کنم باید یک بار دیگه زبان اصلی رو بخونم تا واقعا خوندن حساب بشه...
        

          مرور 03:
من بالاخره پس از سال‌ها (حقیقتا سال‌ها، فکر کنم از وقتی مدرسه میرفتم میخواستمش) این کتاب رو خریده و طی یک حرکت انتحاری یه کله تمام کردم.
خوش‌خوان و جذاب بود و طبق معمول من بدو رفتم و درگیر حاشیه شدم. از جمله اینکه ارجاعات سنگین به آلیس در سرزمین عجایب داشت - فامیلی سوفی، هَتر بود و کلاه‌ساز بود؛ کلا اون فاز حرف زدنش با کلاه‌ها و دیوانه بودنش و این داستانا - و اون یکی ارجاعشم به سرزمین اُز بود و اسم اون خانوم جادوگره، جادوگر وِیست که همون ویکد ویچ آو وِست عه و اینا. که خب البته این بخشاش که بچه‌بازی بود :)))
کتاب هم دهه هشتاد میلادی نوشته شده با نویسنده انگلیسی و اینم جالب‌انگیزناک بود.
توی کتاب یه معمایی بود (مهم‌ترین معمای کتاب) که بخشی بود از یه شعر آقای "جان دان"، که خب من مثل هر انسان نرمال دیگری رفتم تحقیق ببینم این داداشمون واقعیه یا زاده تخیلات نویسنده‌ست و کلا شعرشو میتونم کامل بیابم یا نه که خب واقعی بود و منم خیلی منطقی رفتم زندگینامه‌ی استاد رو کف اینترنت خوندم. (استاد دخترباز قهاری بوده، عاشق یه دختره میشه، بدون اجازه عمو و بابای دختره باهاش ازدواج میکنه، سال‌ها تو فقر و نداری زندگی میکنن تا باباهه باهاشون آشتی کنه بهشون پول و پله بده، و استاد به دلیل مسایل مالی میره تو کلیسا و موعظه‌گر میشه :)))) استاد از صاحب‌نام‌های مکتب شعر متافیزیک بوده - دار و دسته‌ای که بعد از رنسانس و پیشرفت علم از این اطلاعات تو شعراشون استفاده میکردن - و کلا جالب بود)
حالا یه کمم از حاشیه برگردم تو اصل. من نمیدونم نیت نویسنده چی بوده ولی خیلی وایبای فمینیستی درستی تو کار بود :) خیلی دوستش داشتم از این نظر. تیکه متلکا رو سنگین مینداخت. محدود به فمینیستی هم میتونست نباشه و بحث کلاسیسیسم بودن هم توش پررنگ بود بهرحال. کلا فاز حرف زدن سوفی با اشیا - کلاها، چوب‌دستی و ... - رو دوست داشتم و اینکه هی میگفت اگر جادوگر بودم فلان و بهمان بعد خودش به معنی واقعی کلمه جادوگر بود اونم یه جادوگر قدرتمند. اون قالبی که سوفی خودشو توش زندانی کرده بود و وقتی که پیر شد تازه احساس کرد میتونه خود واقعیش باشه واقعا خیلی رویکرد جالبی بود؛ یعنی از یه موجود که خودش بیشتر از اطرافیاش داشت خودشو سرکوب میکرد شده بود یه آدم کنه و پررو، و من خیلییییی دوستش داشتم اونجوری - خصوصا فحش دادنش.
هاول هم البته یک هَوَل دوست‌داشتنی بود.
اساتیدی که فیلمو دیدید فقط بدانید و آگاه باشید که خیلی سطحی شبیه کتابه و تم‌هاشون از بیخ فرق دارن. میازاکی رویکردش کاملا ضد جنگه ولی این یه فانتزی ماجراجویی سبک و بانمکی تو مایه‌های پرینسس برایده. کلا جفتشون زیبا بودن تو فاز خودشون.
دیگه. همین فعلا. خدانگهدار :)

مرورنویس: ریحانه، متولد 72، تهران
        

          رمان قشنگی بود به خاطر انیمه خوندمش ولی بعد متوجه شدم حجمش خیلی بیشتر و راضی کنندس وقتی تمومش کردم حسابی گیج بودم که چرا انقدر با انیمه فرق میکنه ولی الان خیلی راضیم از اینکه خوندمش و یه روی دیگه از سوفی و هاول عزیز رو تونستم ببینم .
        

          I went into this book thinking I know all the characters and everything about the plot, and I just will be provided with some answers explaining the plot-holes in the movie adaptation.

And boy was I wrong!!

The book is completely different from Miyazaki's brilliant adaptation. The characters are more extreme and with a lot more depth and backstory, it lacks the anti-war perspective of the movie, it's a lot more funny and whimsical and in spite of having a lot of adventurous stories, it's more peaceful and soothing. But it doesn't make it less extraordinary and delightful than the movie.
You can easily fall in love with the new Howl and Sophie and Micheal and get drawn into their fascinating day to day life in the castle.

I haven't had the best chance in picking up books that are tasteful to me in the past few months but without any doubt Howl's Moving Castle made up for all of those book! It was like a warm cup of milk and honey and I can see myself in the future coming back to it again and again when life gets too frustrating.
        

          ‍ قلعه متحرک برای من همیشه یک کتاب امن بوده. کتابی در مورد خیر و شر اما کودکانه، با پایان خوب و در ظاهر بدون هیچ درگیری ذهنی فلسفی پیچیده. داستان در غین معما داشتن، ساده و روانه. طنز لطیف داستان در سراسر اون جریان داره. زیباتر از همه راز تغییر قهرمان دوم داستان، یعنی هاوا هیچ وقت علنی طرح نمی‌شه و به صورت خیلی ظریف در لایه‌های داستان پنهانه. ما متوجه تغییر شخصیت می‌شیم اما به چرایی‌اش هیچ‌وقت اشاره نمی‌شه بلکه خیلی لطیف در متن ماجرا نشون داده می‌شه. داستان خوشایند و کودکانه-نوجوانانه ای هست که من هر وقت از نظر ذهنی آشفته‌ام و نیاز به غرق شدن در دنیایی جذاب اما فارغ از دغدغه‌های وجودی و فلسفی هستم به خوانشش رو می‌آرم.
اما در مورد ترجمه و ویرایش، من چاپ دوم کتاب در ایران رو خوندم که از لحاظ ویرایش و طرح جلد به نظرم یک فاجعه بود. اشتباهات تایپی و ویرایشی هم داشت. البته در چاپ های جدید دیدم طرح جلد عوض شده اما در مورد ویرایش اطلاعی ندارم. ترجمه نسبتا خوب هست. با توجه به اینکه متن زبان اصلی رو خوندم متوجه شدم مترجم‌ سهوا یا شاید بی حوصلگی چند جایی بی‌خیال بعضی توضیحات لباس‌ها یا مناظر یا حرفها و ... شده. البته به هیچ وجه به شکل سانسور نیست، اصلا کتاب چیزی برای سانسور نداشته و نداره. لطافت زبانی جذابی هم داشت که با وجود اینکه آنچنان تسلطی به خواندن متون داستانی انگلیسی زبان ندارم ازش لذت برم.
        

          فکر میکردم خیلی جذاب باشه با توجه به امتیازش توی گودریدز.
ولی معمولی بود.
یک داستان فانتزی زیادی تخیلی که معلوم نبود قواعد دنیای جادوییش چی به چیه.
هی منتظر بودم یه اتفاق هیجان انگیز بیفته ولی نیفتاد.
۲.۵ میدم نهایتا.
صوتی گوش دادم.
        

          کتاب دوست داشتنی ای بود پایان عجیب غریبی داشت و من نتونستم خیلی با پایانش ارتباط بگیرم( خیلی بدون پیش زمینه به هم رسیدن) ولی در کل کتاب خیلی خیلی قشنگی بود و فضا سازی بسیار زیبایی هم داشت ( پایانش خیلی تو ذوقم زد انیمه رو ندیدم ولی از چیز هایی که دیده بودم یه حدس هایی درموردش زده بودم که خیلی با کتاب تفاوت داشت)
        

          من همیشه کتابو به فیلم یا انیمه ای که ازش ساخته میشد ترجیح میدادم ولی باید بگم اینبار واقعا نا امید شدم ...
انیمه ش واقعا تو یه لول دیگه ای جذاب بود :) 
        

          حتی اگه به دست یه کارگردان بزرگ مثل میازاکی از روی کتابی که خوندی فیلم یا انیمیشنی ساخته بشه باز اون فیلم محکوم به شکسته چون هیشکی نمیتونه مثل ذهنت اون نوشته‌ها رو تبدیل به تصویر کنه!
کتاب رو دوست داشتم لایه‌های ظریفی داشت که برای من جذاب بود اما انیمه‌ای که از روی کتاب ساخته شده بود رو نه!
تا حالا نشده اول فیلمی رو ببینم و بعدش کتابش رو بخونم شاید اینجوری برای من جواب بده، باید امتحان کنم


        

          داستان کتاب با انیمه خیلی متفاوت بود 
فقط زمینه داستان و برخی شخصیت ها مشترک بودند
خوب بود اما به اندازه حسی که اولین بار موقع دیدن انیمه داشتم جذاب نبود.
        

          انیمهٔ قلعهٔ متحرک هاول میازاکی رو که دیدم خیلی خوشم اومد، رفتم گشتم و دیدم از روی یه کتاب ساخته شده و طبق روال همیشگیم کتابشو خوندم و خیلی هم ازش خوشم اومد :)
البته کتابش در واقع خیلی با انیمه فرق داره. خطوط اصلی داستان و شخصیت‌ها همون هستن ولی تو جزئیات فرقای زیادی داره ولی طوریه که من هر دوشون رو دوست دارم یعنی انگار دو تا داستان جدا هستن با یه هستهٔ مشترک :)
سبک داستانش فانتزیه و خب باید بگم که خیلی جاها خیلی چفت و بست درستی نداره