کانال خود ظلمات بود. هیچ‌وقت این‌همه کانال را تاریک ندیده بودم‌. اما من وجب‌به‌وجبش را حفظ بودم، مثل نابینایی که توی خانه خودش باشد. من توی خانه خودم بودم و اگر کسی باید می‌ترسید، عراقی‌ها بودند.

می‌گویند دریای غم ساحل ندارد. اما من تنها غمم این است که دریا ندارم‌.

هنوز می‌شد تخته سنگی را که در اثر دود آتش ما سیاه شد، دید. خیلی جالب است که چطور بعضی جاها با بعضی افراد پیوند می‌خورند و آدم وقتی به آنجاها برمیگردد، نمی‌تواند به آن افراد فکرنکند. من برای دودقیقه‌ای بدون او واقعا احساس تنهایی کردم.

محمد همان بالا مانده بود و داشت با نگرانی به ما نگاه می‌کرد. دلم خیلی سوخت. می‌دانستم دوست دارد کمک کند؛ اما با آن پایش نمی‌توانست. "در نگاه هر دوی ما یک دنیا کلمه رد و بدل شد که هیچ‌یک را بر زبان نیاوردیم."

عجب تمثیلی است این‌ که علی مولود کعبه است... یعنی باطن قبله را در امام پیدا کن! اما ظاهرگرایان از کعبه نیز تنها سنگ هایش را می‌پرستند.