لطفا اگر دور و بر این کتاب پیدایتان شد اول بروید دیگر آثار امیرخانی را بخوانید تا وقتی این کتاب را شروع کردید روی هر سطر ۵-۶ دقیقه مکث نکنید تا بفهمید نویسنده دقیقا دنبال چیست و از چه حرف می‌زند؟ (این یادداشتو اگه نمی‌ذاشتم شب خوابم نمی‌برد.)
      

        این کتاب را تقریباً یک‌سال پیش خوندم و الان تصمیم گرفتم براش بنویسم. کتاب شروع قشنگی داره، داستانش جدید و جالبه و واقعا حرف دله، پردازشش فوق‌العاد‌ست و باید تبریک بگم به آقای امیرخانی که انقدرررررر قشنگ تونستن احساسات یه زن رو به تصویر بکشن (وی یک زخم خورده از رمان اول شخص زن به نویسندگیِ یک مرده).
و مثل همیشه من عاشق جلد کتاب های آقای امیرخانی‌ام حس خیلی جالبی دارن.
و اما چرا سه ستاره؟
چون وقتی تموم شد کتاب و بستم و فریاد کشیدم : این چه پایانی بوووووووودددد؟؟؟؟؟!!!!!!! 
من واقعا به این بخش شکایت دارم آخه کل داستان یه سیر منطقی و اوکی داشت و به یک باره من پرت شدم تو دنیایی که هیچ شباهتی به دنیای اول و وسط کتاب نداشت. خب الان چی‌شد؟ لیا با اون مسائل کنار اومد؟ همه چی رو به آتیش کشید؟ کلا لفت داد؟ نه وایسا چی؟
حقیقتاً رهش لیاقت پایان بهتری رو داشت ..
(راستی تا قبل از رسیدن به ته داستان هنوز نفهمیده بودم اسم کتاب دقیقا چجوری تلفظ می‌شه:))))
      

        مگه میشه یه کتاب درمورد والیبال باشه و عاشقش نباشم؟ نه خب نمیشه
داستان قشنگی داشت، طرح جلدشو خیلی دوست دارم، واقعا پر از چیزایی بود که ما نوجوون ها نیاز داریم بشنویم، قلم نویسنده خیلی خوشگل بود و طنز ملس و باحال و به قول خودش بوجی‌موجی‌ای داشت و حداقل صفحه‌ای دوبار کاری می‌کرد بخندین. البته دروغ چرا؟ اواخر داستان که رسیدم احساس کردم کمی لحن و حس و حال داستان یکنواخته .. یعنی یه جورایی روزمرگیه و تو لحظاتی که باید هیجانی بهت وارد نمیکنه که البته برای من فرقی نداشت چون واقعا لذت می‌بردم از خوندنش. صددرصد پیشنهاد میشه👏🛐
      

        مفید واقع شد.(!)
البته سطح طنز اونقدری واسم زیاد بود که بعضی جاها مجبور بشم برگردم دو سه صفحه قبل و دوباره بخونم تا بفهمم دقیقا چی شد؟
در هر حال اگه میخواید تاریخ روسیه بخونید (خصوصا با این کتاب) منتظر باشید تا چند صفحه یکبار چشماتون چهارتا بشه.
      

        
اگه بخوام درمورد این کتاب درست و حسابی حرف بزنم باید یه جعبه دستمال کاغذی کنارم باشه. 
وقتی شروعش کردم در ابتدا اصلا باهاش ارتباط نگرفتم ولی رفته رفته لحن کتاب برام دوست‌داشتنی به نظر اومد. داستان درمورد یک دختر به اسم جینیه که مبتلا به اوتیسمه که مادرش هم یه کودک آزار بوده که پلیس ها دستگیرش میکنن اما جینی از ترس خواهر کوچیکش رو (که فکر میکرده عروسکشه:))) توی چمدون پنهون میکنه. سرپرستی جینی رو به یه خانواده دیگه میدن اما جینی همش دنبال اینه که بفهمه برای عروسکش(خواهرش:)) چه اتفاقی افتاده. و گمونم پایان یا اوج داستان زمانی شروع میشه که مادر جدید جینی باردار می‌شه و جینی با شرایطی که داره باید مسئولیت یه کوچولوی دیگه رو هم قبول کنه (که البته با اتفاقات افتاده این مورد برای خانواده‌ی جدیدش هم خیلی سخته)
موقع خوندنش چه حسی داشتم؟ اشک گریه آه فغان ناله زجه
فقط بخونید و گریه کنید و غصه بخورید.
شاید پایانش برای بعضی ها باز باشه اما به نظرم پایانش خیلی هم قشنگ و اشک دربیار و با شکوه بود.))))))
ارزش چندین بار خوندن رو هم داره.
      

        این کتاب در دو کلمه : تاریخ بی‌طرفانه.
به نظرم لازمه هرکسی(نوجوانی) این کتاب رو بخونه و به یه سری مسائل طور دیگه ای نگاه کنه.
البته داستان کشش کمی داره و شاید حوصلتون نشه که زود تمومش کنید. اما به عنوان کتاب تاریخ خیلی چیز خوبیه.
خودم به شخصه فهمیدم چقدر کتابای درسیمون آب رفته و همه چیزو خلاصه و بی در و پیکر توضیح داده ...
      

        حتیٰ به عنوان کتاب نوجوان هم خیلی غمگین بود.)))
شاید بچه‌گونه به نظر برسه اما کتاب دوست‌داشتنی‌ایه.
      

        
فوق‌العاده دوست داشتنیه و شمارو با شخصیت اصلی همراه می‌کنه. کاری کرد درد تک تک شخصیتا درد من بشه و واقعا باورم نمیشد دارم بخاطر یه کتاب تخیلی ایرانی اشک می‌ریزم.
شگفت انگیز بوددد😭
      

        من توی این کتاب دفن شدم. توی دفترچه‌ی کوچیک‌ِ یونس، توی متن تولد دخترش؛ من تو تک تک کلمات ارتداد دفن شدم.
نویسنده جوری کلمات رو کنار هم چیده که اگه یکیشون رو برداری هیچ کلمه‌ی دیگه ای نمی‌تونه جایگزینش بشه. 
اگر از توضیحات نویسنده خسته می‌شید اصلا پیشنهاد نمی‌کنم اما برای من بی‌نظیر بود. صفحه به صحفه و خط به خط کتاب دل‌نشین و دوست‌داشتنیه.
بی‌تعارف بهترین کتابیه که تا حالا خوندم.
پ.ن: اگر کمی سخت گیر باشم نویسنده کمی اغراق به کار برده .