یادداشت هائِد.

        این کتاب را تقریباً یک‌سال پیش خوندم و الان تصمیم گرفتم براش بنویسم. کتاب شروع قشنگی داره، داستانش جدید و جالبه و واقعا حرف دله، پردازشش فوق‌العاد‌ست و باید تبریک بگم به آقای امیرخانی که انقدرررررر قشنگ تونستن احساسات یه زن رو به تصویر بکشن (وی یک زخم خورده از رمان اول شخص زن به نویسندگیِ یک مرده).
و مثل همیشه من عاشق جلد کتاب های آقای امیرخانی‌ام حس خیلی جالبی دارن.
و اما چرا سه ستاره؟
چون وقتی تموم شد کتاب و بستم و فریاد کشیدم : این چه پایانی بوووووووودددد؟؟؟؟؟!!!!!!! 
من واقعا به این بخش شکایت دارم آخه کل داستان یه سیر منطقی و اوکی داشت و به یک باره من پرت شدم تو دنیایی که هیچ شباهتی به دنیای اول و وسط کتاب نداشت. خب الان چی‌شد؟ لیا با اون مسائل کنار اومد؟ همه چی رو به آتیش کشید؟ کلا لفت داد؟ نه وایسا چی؟
حقیقتاً رهش لیاقت پایان بهتری رو داشت ..
(راستی تا قبل از رسیدن به ته داستان هنوز نفهمیده بودم اسم کتاب دقیقا چجوری تلفظ می‌شه:))))