فقط می‌تونم بگم که طراحی جلد بسیار هوشمندانه بود‌.
      

        خواندن این کتاب برای همه کس فارغ از نوع اعتقاد و باور مذهب واجب است. 
احساس می‌کنم که خدا می‌خواست من این کتاب را الان بخوانم. چون سال‌ها این کتاب را داشتم و حتی لایش را نگاه نکرده بودم. اما در خرداد ۱۴۰۴ شروعش کردم و بدون شک بهترین زمان بود. 
خدایا مچکرم...
لطفا خواندن این کتاب را به خودتان هدیه دهید. 
      

        فکر کنم در اسفند ماه بود که باهم آشنا شدیم ( کتاب را می‌گویم) ماه رمضان بود و من در مدرسه بودم که کتاب را دست بغل دستی ام، کَوثَر "پورشیر" دیدم. کتاب رو به رویش بود ولی آن‌را نمی‌خواند. برعکس، کتاب را به سمت من گرفت و گفت: نمی‌خونی؟ شاید واقعا عاشق شدی!
اصلا در این وادی ها نبودم. از این کتاب ها بخوانم؟ هرگز! 
ولی به هر حال آن‌را از کَوثَر گرفتم (خدا او را خیر دو عالم بدهد!) و تقریبا دو هفته از خواندنش می‌گذرد. ۱۶۰ و خورده ای صفحه که خواندنش برایم سه ماه طول کشید ولی هر ورقی که زدم برایم خبری داشت. این کتاب به معنای  راستین واژه برای من سرشار از "رزق" بود و فقط خدا از تاثیراتش در زندگی‌ام آگاه است. 
شاید برای عزیزانی که از این سبک کتاب ها و حتی شاید چند قدم فراتر می‌خوانند اصلا کتاب کاربردی و مفیدی نباشد ولی برای منی که محتاجش بودم نشانه شد. 
در هر صورت بعید می‌دانم خواندنش خالی از لطف باشد...
      

        این کتاب قطعا کشش داشت. در ابتدا انتظار داستانی کاملا متفاوت را داشتم ولی بیاید با یکدیگر صادق باشیم در ژانر فانتزی، تمام ایده ها استفاده شده اند و نویسندگان فانتزی  تنها کاری که می‌توانند بکنند این است که داستان و ایده های مختلف را با یکدیگر ترکیب و یک چیز جدید بسازند. با این حال، داستان جذابی داشت که گرچه در اوایلش برای افتادن در جریان داستان نیاز به آسان گیری هایی داشت (پذیرفتن بسیار رر راحت مر در دربار پادشاه). 


      

        این کتاب بدون شک موضوع جذابی داشت. ایده ای که درباره آن مطرح شد مرا به وجد آورد به گونه‌ای که در خواندنش تردید نکردم. ولی به محض خواندن اولین صفحه ذوق و شوقی که مرا در بر گرفته بود، از بین رفت. اما ناامید نشدم و صد صفحه اول کتاب را حتی شده به زورررر خواندم. چرا که منتظر بودم خط داستان و قلم کتاب شایستگی ایده و پیرنگش را پیدا کند ولی متاسفانه این اتفاق نیافتاد و من خواندن باقی کتاب را با رد کردن ۲۰_۳۰ صفحه و خواندن دونیم خط در بینشان ادامه دادم. متاسفانه باید بگم انتظار خیلی بالاتری داشتم مخصوصا چون جلد کتاب طراحی منحصر بفرد و جذابی داشت ولی قلم داستان به هیچ وجه مناسب فضا نبود. شخصیت های داستان خیلی رفتار بچگانه ای رو بروز میدادند که درخور جایگاه و سنشان نبود و مثل همیشه مقوله "عشق" کاملا در این کتاب زیر سوال رفت. حتی با اینکه داستان، ایده جذابی داشت ولی هیچ اتفاق جذابی در داستان نیافتاد. همه چیز خیلی معمولی و تکراری و به نوعی "کلیشه ای" بود.  آخر از همه باید بگویم که این کتاب یک ظرفیت بسیار خوب برای یک خط داستانی متعادل با ترکیب عشق و حماسه داشت ولی انگار اصلا به این موضوع توجهی نشده بود و تمام تمرکز نویسنده فقط فقط یک عشق بچگانه و معمولی بود. 
اگر کتاب های عاشقانه و تاریخی زیادی نخوانده اید شاید این کتاب شروع خوبی باشد ولی به هر حال خوانش آن اصلا پیشنهاد نمی شود. 
      

        واقعا فانتزی قوی ای نیست. خیلی بیش از حد پیش پا افتاده و پر از کلیشه است. اگر فانتزی خوان قهاری هستید اصلا نزدیکش نشوید.
      

        واقعا رمان عجیبی بود. اول از همه، موضوعی که به شخصه برای من از همه چیز دردناک تر بود این بود که داستان اصلا ویراستاری نشده بود. کاملا از هنجار های نگارشی به دور بود. نویسنده بعضی جا ها پرانتز باز کرده و فراموش کرده بود پرانتز را ببندد! و می توانم با اطمینان بگویم وجود این همه علامت تعجب واقعا نیاز نیست. در کتاب به جملاتی عادی بر می خورید که به هیچ وجه نیازی به علامت تعجب ندارند ولی این علامت دیده می شد. مثلا: او لباسش را پوشید! 
متوجه می شوید؟ 
شاید این رمان برای علاقمندان عاشقانه های ایرانی بتواند دلپذیر باشد اما نوجوانانی که عاشقانه های غیر ایرانی خوانده و تماشا کردند ممکن نیست لذت ببرند.