کتاب داستانی از عشق در درباریان دوران ساسانی است. در این کتاب عشقی است است لطیف و زیبایی را به تصویر کشیده شده است. من از خواندنش لذت بردم
        

          این کتاب بدون شک موضوع جذابی داشت. ایده ای که درباره آن مطرح شد مرا به وجد آورد به گونه‌ای که در خواندنش تردید نکردم. ولی به محض خواندن اولین صفحه ذوق و شوقی که مرا در بر گرفته بود، از بین رفت. اما ناامید نشدم و صد صفحه اول کتاب را حتی شده به زورررر خواندم. چرا که منتظر بودم خط داستان و قلم کتاب شایستگی ایده و پیرنگش را پیدا کند ولی متاسفانه این اتفاق نیافتاد و من خواندن باقی کتاب را با رد کردن ۲۰_۳۰ صفحه و خواندن دونیم خط در بینشان ادامه دادم. متاسفانه باید بگم انتظار خیلی بالاتری داشتم مخصوصا چون جلد کتاب طراحی منحصر بفرد و جذابی داشت ولی قلم داستان به هیچ وجه مناسب فضا نبود. شخصیت های داستان خیلی رفتار بچگانه ای رو بروز میدادند که درخور جایگاه و سنشان نبود و مثل همیشه مقوله "عشق" کاملا در این کتاب زیر سوال رفت. حتی با اینکه داستان، ایده جذابی داشت ولی هیچ اتفاق جذابی در داستان نیافتاد. همه چیز خیلی معمولی و تکراری و به نوعی "کلیشه ای" بود.  آخر از همه باید بگویم که این کتاب یک ظرفیت بسیار خوب برای یک خط داستانی متعادل با ترکیب عشق و حماسه داشت ولی انگار اصلا به این موضوع توجهی نشده بود و تمام تمرکز نویسنده فقط فقط یک عشق بچگانه و معمولی بود. 
اگر کتاب های عاشقانه و تاریخی زیادی نخوانده اید شاید این کتاب شروع خوبی باشد ولی به هر حال خوانش آن اصلا پیشنهاد نمی شود. 
        

          کتاب مهرگان (سرگذشت آب و آتش): اول مهرگان دوم آبانگان و سوم آذرگان. دورانی طلایی از تاریخ کشورمان که در قالب داستانی عاشقانه به تصویر کشیده شده است و گذری بر آیین ایران باستان است.
        

          ایده جالب
اطلاعات زیاد تاریخی 
تصویرسازی و فضاسازی‌های خوبی
و البته جسارت بالا

همه اینها شده کتابی حدود ۶۰۰ صفحه‌ای که بهار برادران درباره شخصیت و رویدادهای خیالی بر بستر تاریخی واقعی در دوره ساسانیان نوشته.
البته اطاله کلام زیاد داره و گاهی دیالوگ‌های طولانی و خسته‌کننده میشه. 

ایرادی که خیلی از منتقدین و خواننده‌ها به این نوع رمان‌های تاریخی می‌گیرن اینه که نوع دیالوگ و روابط شبیه دیالوگ‌های رمان‌های عاشقانه امروزیه و حس و حال تاریخی به خواننده نمیده. شاید درست باشه و شاید هم بشه گفت مگه دوست داشتن و ابراز علاقه و دلبری یا ناز کردن تاریخ داره؟ مثلا اینکه هزار سال پیش یه مرد به دختر محبوبش اظهار عشق می‌کرده رو چطور باید نمایش داد که شبیه همون هزار سال قبل باشه؟

واقعیتش من جوابی برای این سوال ندارم. سوالی که تمام مدت مطالعه کتاب ذهنم رو مشغول کرده بود. در کل دز عاشقانه کتاب خیلی بیشتره و شاید بهتره خودمون رو خیلی درگیر بستر تاریخی نکنیم.
        

          این کتاب رو حدودا ۷ ۸ سال پیش تو طاقچه خریدم، و این روز‌ها خیلی یهویی شروع به خوندنش کردم و الان هم خیلی رندوم میخوام راجع بهش بنویسم. :) 
مهرگان جلد اول از مجموعه سه جلدی سرگذشت آب و آتشه و دو جلد بعدی هم به ترتیب آبانگان و آذرگان هستن. :) 
ایده‌ای ندارم داستان قراره به کدوم سمت بره، در حقیقت حتی بدون هیچ ایده‌ای خریدمش ولی خوندنش داره بهم خوش میگذره. نثر روونی داره و به نظرم داستان جذابی هم داشته باشه.  
کتاب‌های تاریخی و فانتزی، هر چیزی که توی دنیایی باشه که دقیقا دنیای الان نیست برای من همیشه یه جذابیت خاص داشته، همیشه بیشتر عاشق این کتاب‌ها می‌شدم. :)
و خب این کتاب هم توی زمان دیگه‌ای رخ میده، دوره‌ی تاریخی‌ ئی که ازش کتاب‌های زیادی نخوندم. دوره ساسانیان، قصر تیسفون، باغ های انار و انگور، رنگ‌های قرمز و سبز، چشم‌های آبی و روح‌های زیبا. و عشق‌هایی که شاید تو تار و پود رنگ‌ها به وجود بیان، و سرگذشت آب و آتش. :)
عادت ندارم قبل از تموم کردن کتاب‌ها راجع بهشون حرف بزنم، مگه خیلی دوستشون داشته باشم...
و ایشون رو، هنوز حس دقیقم رو بهش نمیدونم، خیلی کم ازش خوندم، اما وایبش رو دوست دارم، و حس جادویی ئی که بهم میداد، میده. حس جادویی ئی که این روزها عمیقا بهش نیاز دارم‌.  و دلم خواست ازش بنویسم. :) پس اینجا باشه. :)❤️🌿

‼️
من نمیدونستم اینجا فقط میشه یه یادداشت این طوری برای  هر کتاب گذاشت. :)  اومدم بعد از خوندن کل کتاب یه یادداشت جدید بذارم که اینم نپره. دیدم اوا! 🤣

ولی خب بازم کل پست نهایی‌م رو ادامه اینجا میذارم!🙂‍↕️

داستان خیلی روون و ساده است، و به راحتی وارد فضای داستان می‌شین. و اگه مثل من از وایب‌های تاریخی، یه نیمچه رازآلود و فانتزی حتی، و شکل گیری یه عاشقانه‌‌ی زیبا خوشتون میاد، احتمالا از خوندنش لذت ببرین. :)

ژانر داستان آنچنان تاریخی نیست، صرفا توی اون زمان رخ میده، توی زمان ساسانیان، و حضور پررنگ قصر تیسفون، جشن‌هایی به پاس باران، مهرگان، آبانگان، آذرگان، بید‌های مجنون، دونه‌های آنار، گردنبند ماه، این کتاب پر از رنگه، سبز، قرمز، آبی، به رنگ آب و به رنگ آتش...

حقیقتا به شخصه از اول کتاب، شاید بعد از خوندن تنها سه فصل از کتاب جذبش شدم، هیجان داستان برام خیلی مناسب بود، کنجکاو بودم راجع به اتفاقات، و نسبتا هم سریع خوندمش. دروغ چرا، یه جاهایی یه وایب ۹۸ یا طوری بهم می‌داد، انگار یه رمان عاشقانه بود صرفا تو فضای تاریخی برامون نقل می‌شد، و همین گاهی اوقات هیجان و قابل لمس بودنش رو برام چند برابر میکرد و دختربچه‌ی درونم بارها ذوق کرد، همراه دایانا، برای پوریا. :))

اما نقاط منفی هم داشت، بارها حین خوندنش فکر کردم که کاش همون ۷ سال پیش می‌خوندمش، چون در اون‌صورت لذت خیلی خیلی بیشتری می‌بردم، بعضی‌جاهاش بچه‌گانه روایت شده بود، یا شایدم نه! شاید نحوه‌ی به تصویر کشیدن و نقل داستان خوب بود! اما کاراکترها بچه بودن. و خب چند باری واقعا حرص خوردم از دستشون! و حتی به نظرم حماقت بود یه سری کارها. هر چند اگه سن کاراکترها رو درنظر بگیریم شاید بشه بهشون حق داد. ولی این قضیه توی چندین جا روی مخم رفت. خصوصا شخصیت دختر داستان. 
این‌ از دلایلی بود که نتونستم اونقدر که باید و شاید با کاراکتر‌های اصلی ارتباط بگیرم. یا بهتر بگم، ارتباطم رو به اون شدت تا پایان حفظ کنم!

خود داستان برام در کل دوست‌داشتنی بود، از برخی اتفاق‌های تا حدی احمقانه و تصمیم‌های احساسی بینش که بگذریم، تا حدود ۷۵ درصد کتاب واقعا هیجان خوبی برام داشت... اما آخرای کتاب یه مقدار خسته‌کننده شده بود برام و تا حدی حس می‌کردم تکرار مکررات هست. :) 
اما خب نحوه پایان کتاب پسندم بود! چون به نظرم باز وایب عوض میشه و هیجان تازه‌ای، و یا هیجان آشنای دوباره‌ای رو باز تجربه کنیم! و امیدوارم این بار با شخصیت‌های بزرگتر، پخته‌تر، و دوست‌داشتنی‌تر. 

و با تمام این‌ها، من این کتاب رو به خاطر روز‌ها و شب‌هایی که باعث شد ذوق داشته باشم و با هیجان ادامه‌ش بدم، دوست دارم. و همچنان با حس مثبت، میخوام جلد دوم مجموعه، آبانگان رو شروع کنم. :)

نظر قطعی قطعی رو بعد از اتمام هر سه جلد میگم. اما تا به الان، اگه از داستان‌های عاشقانه خوشتون میاد، ازش لذت می‌برین و ارزش یه دور خوندن رو داره، خصوصا نیمه‌ی اول کتاب که به شخصه برای من جذاب‌تر هم بود. :) ❤️


        

          من به تاریخ ایران خیلی علاقه دارم بخصوص به آریایی ها احترام خاصی قائلم... وقتی توضیحات کتاب رو خوندم علاقمند شدم که بخونمش... اولای کتاب راضیم نکرد و منو یاد سریال کره ایا مینداخت اما ازونجایی که تاریخ واقعی ایرانو مطالعه کردم و این کتاب هم بیشتر خوندم به این نتیجه رسیدم که تاریخ همه جا تقریبا مشابهه؛ دربار و سلطنت و خیانت...در ایران خیلی به تاریخ ایران کم لطفی شده و داستان ها و فیلم های تاریخی از دوره قبل اسلام نوشته و ساخته نمیشه برا همینه مارو یاد تاریخ کره ای میندازه چون هیچ ذهنیتی از تاریخ ارزشمند خودمون نداریم
هرچی جلوتر رفتم بیشتر جذبش شدم و ترغیب شدم جلد های بعدی رو هم بخونم...
مجموعه جذابی بود خوشحال شدم که تاریخ قبل اسلام هم بین کتابا بهش توجه شده
        

          سفری درمیان آب و آتش

تا به‌حال به این موضوع فکر کرده‌اید که چه‌چیزی باعث می‌شود ما کتابی را دوست داشته‌باشیم و چه‌چیزی باعث می‌شود آن را در قفسه‌هایی از کتابخانه بگذاریم که نگاهمان هم به آن نخورد؟ تعلیق همان عاملی است که باعث می‌شود برای تمام کردن یک کتاب شب تا صبح بیدار بمانیم و یا کتابی دیگر را سال به سال به‌اندازه یک صفحه بخوانیم. تعلیق در حقیقت همان کشش داستانی است. چیزی که ما را وادار می‌کند کتاب را ورق بزنیم و ماجرا را دنبال کنیم. اگر کتابی تعلیق نداشته‌باشد انگار زنده نیست زیرا کمتر خواننده‌ای پیدا می‌شود که بخواهد کتابی که کشش داستانی ندارد را ادامه دهد.
کتاب سرگذشت آب و آتش که کتاب اول آن مهرگان نام دارد از تعلیق زیادی برخوردار بود. من به‌شخصه به‌خودم می‌آمدم و می‌دیدم نزدیک دو ساعت است که سرم را از روی کتاب بالا نیاورده‌ام. اما با این حال باید بگویم که هرچند تعلیق مانند علائم حیاتی کتاب عمل می‌کند ولی همه‌چیز نیست. شما فردی را تصور کنید که زنده‌است و نفس می‌کشد ولی از سلامت جسمی برخوردار نیست؛ آیا می‌توان گفت که او همه‌چیز دارد؟
اولین نکته درباره این کتاب بحث شخصیت‌پردازی است.  ما دایانا و شاهزاده پوریا را تا حدودی می‌شناختیم و با اخلاق و رفتارهای شخصیت‌های فرعی مانند پدر دایانا یا کیخسرو و ملکه آشنا بودیم و این می‌تواند برای جلد اول یک مجموعه سه جلدی تا حدودی کافی باشد به‌شرطی که شخصیت‌های این کتاب در کتاب بعدی قربانی شخصیت‌پردازی شخصیت‌های جدید نشوند.
نکته دیگر توصیف‌های کتاب است. خواننده با توصیف‌هایی از  میز و صندلی و میوه و درخت و... مواجه می‌شد ولی به‌عنوان یک رمان تاریخی و داستانی که در زمان ساسانیان اتفاق می‌افتد مخاطب توقع توصیف‌هایی از کاخ‌ها و فضای بیشتر آن دوران داشت. درست است که ما ماشین زمان نداریم و نمی‌توانیم به دوران ساسانیان سفر کنیم و عین آن پدیده‌ها را توصیف کنیم ولی حتی با مراجعه به کتاب تاریخ دهم انسانی نیز می‌توان نکاتی درباره فضای آن دوران متوجه شد و آن را در کتاب لحاظ کرد که البته این ایراد تنها بر جلد اول این مجموعه وارد است.
نکته آخر و مهم‌ترین نکته بحث دیالوگ‌هاست. درست است که دیالوگ‌ها می‌توانند عامیانه و محاوره باشند ولی آیا دیالوگ‌های بین دایانا و شاهزاده پوریا باید مانند دو شخصیت در خیابان‌های تهران در سال ۱۴۰۳ باشد؟ دیالوگ در خدمت زمینه داستان به‌کار می‌رود. زمینه داستان از دو بُعد زمان و مکان تشکیل می‌شود. زمان و مکان داستان این را ایجاب می‌کند که دیالوگ‌ها در حد و اندازه دوران باستان باشند. بنابراین دیالوگ‌هایی مانند 《می‌خوامت》یا 《دیگه داری زیادی خوب میشی》در این کتاب جایی ندارد. قابل درک است که نویسنده قصد این را داشته که کتاب را برای نوجوان‌ها راحت‌خوان کند و آنان را با رمان‌های تاریخی آشتی دهد اما نباید دیالوگ‌ها را فدای این هدف کرد. من به عنوان یک خواننده نوجوان توقع داشتم که این هدف از راه دیگری مانند یک ماجرا و پیرنگ پیچیده‌تر فراهم شود.
درکل سرگذشت آب و آتش می‌تواند رمان مناسبی برای گذران اوقات فراغت باشد و شما را ماجراهای دختری در زمان ساسانیان همراه کند.
        

          به عنوان یک داستان عاشقانه خوبه ولی نمی تونم بهش بگم رمان تاریخی چون نه در روند داستان و نه در رفتار و روابط شخصیت ها تاریخ ندیدم.
گذشته از شیوه ی نگارش که نثر شکسته ی کاملا امروزی و غیر کتابیه، روابط آدم ها یا حتی نام هاشون هم خیلی امروزیه.
امیدوارم جلدهای بعدی بهتر باشه
        

          پیوند عاشقانه‌های لطیف و تاریخی که خرد خرد، اینجا و آن‌جا شنیده‌ایم، سرگذشت آب و آتش را ساخته. داستان پادشاه بناهای عظیم و اقدامات بزرگ، که در باغ انار عاشق می‌شود.
        

          کتابِ عاشقانه‌تاریخی سه‌جلدی سرگذشتِ آب و آتش [مهرگان، آبانگان، آذرگان.]
خب..!
از خوبیهاش بگم..کتاب اطلاعات تاریخی جالبی داشت، قلمِ نویسنده برام دوستداشتنی بود و...
و از بدی‌هاش، عاشقانه‌هایِ[یه‌جوری] بودنش بود، یعنی یک‌جاهایی شبیه سریال کره ای می‌شد و آره نچسب بود.
در کل من دوسش داشتم و حتما جلد بعد و می‌خونم.
        

          این کتاب آنهقدر خوب نگارش شده که میشه با شخصیت هاش زندگی کرد توی فضای تصویر شده قدم زد و خلاصه ریز ترین جزئیات رو درک کرد
        

          ما باید یاد بگیریم بدون اعتماد کردن به آدم ها آنها را دوست بداریم.فقط وقتی بین مردم باشیم می‌توانیم معنی زندگی را بفهمیم
        

          داستان در تلاش است از دلبستگی عاشقانه‌ی بین ولیعهد و دختری نجیب زاده برایمان بگوید . حوادث در زمان کیقباد ساسانی و ولیعهد او خسرو انوشیروان رخ می‌دهد.
ایده‌ی اولیه‌ی داستان جذاب است. اما در حد ایده باقی مانده است. داستان ما را در زمان و مکان همراه نمی‌کند و انگار یک رمان عاشقانه‌ با فراز و نشیب‌های تکراری می‌خوانیم. شخصیت‌پردازی ضعیف بوده و شخصیت ها تیپ باقی مانده اند.
نثر یکدست نیست. اما کشش ایده‌ی اولیه انگیزه‌ای برای تمام کردن داستان می‌دهد.
در کل تلاش نویسنده برای پژوهش در تاریخ برای غنی کردن اثر تلاشی ارزشمند است که می‌توانست به داستان عمق بیشتری ببخشد.
        

          فقط یه رمان بود. مطلب تاریخی به خصوصی نداشت. شیخصیت‌ها و دیالوگ‌ها نپخته بودن. پس چرا تا پایان خوندمش؟ چون من نمیتونم هیچ کتابی رو نیمه رها کنمD;