او برای این زندگی ساخته نشده بود.هر حرکتی که کرده بود اشتباه بود، هر تصمیمی که گرفته بود فاجعه بود و هر روزش از آن کسی که می خواست باشد اندکی پس رفته بود. شناگر ، موسیقی دان، فیلسوف ، شریک زندگی ، جهانگرد، یخچال شناس، خوشبخت، معشوق ، هیچکدام نشده بود

خواستن واژه جالبیه.معنیش فقدانه. گاهی اگر اون فقدان رو با چیزه دیگه ای پُر کنیم. خواسته ی اصلی به کلی ناپدید می شه.شاید بیشتر از مشکل خواستن، مشکل فقدان داری. شاید زندگی ای باشه که توش واقعا بخوای زنده بمونی

دنیا به سمت آشوب و آنتروپی بیشتر پیش می رود این اصل ترمودینامیک بود. شاید اصل هستی هم بود، شغلت را از دست میدهی و بعدش افتضاح های بیشتری باز می آید

خُب، می بینی؟ بعضی وقتها حسرتها اصلا براساس واقعیت نیستن.گاهی حسرت‌ها فقط یه مشت مضخرفات اند

نوشتن درباره بعضی چیزها خیلی سخت است.بعد از این که اتفاقی می‌افتد از نوشتن آن ناگزیر می شوی.چه آن را کم اهمیت جلوه دهی، ناگزیز در بخشهایی به اشتباه غلو می کنی و قسمت‌های مهمی را نادیده میگیری

اکنون حس میکنم سنگینی قرن ها دارد خفه ام می کند. صدها سال پیش دختری مثل من زندگی کرده است. حالا اون مُرده و «گذشته» است من «حال» هستم. اما می دانم که من هم میمیرم و میگذرم لحظه اوج، آن بارقه سوزان ، آمده و رفته است