در میان آثار بزرگ علوی این کارشو بیشتر از بقیه می پسندم
      

        جاودانه
      

        یه خورده ضعیفتر از شاه بی شین. ولی قصه اش جذاب بود
      

        عالی و استادانه
      

        در میان آثار مارکز اینو خیلی دوست دارم
      

        عالی و در اوج
      

        از کتابهایی بود که یک مشت به خواننده می زنه و تا چند روز آدمو با سوالهای اساسی درباره انسانیت، سرشت و سرنوشت تنها می گذاره
      

        من   نسخه صوتی این کتاب رو  شنیدم. با این که حوادث و شخصیتهای گزافه زیاد داشت اما به واسطه زبان رمان، و قدرت قصه گویی نویسنده تونست تا آخر مخاطب رو نگه داره و حرفش رو زد.
اما بعیده دیگه کتابی بخونم که تو این فضا با حجم زیادی از شخصیتهای داغون خلق شده باشه و نوری به زندگی کسی تابیده نمیشه و یک نفر «تمام» پیدا نمیشه. نویسنده در پایان کتاب مشغول خوندن بیانیه است. همه ناتمام نیستند.
      

        هرس بیشتر داستان بلند بود تا رمان. قهرمان نداشت و نویسنده هم احتمالا دنبال قهرمان سازی نبود. همه چی به هم میومد. جهان بینی نویسنده و دنیای ذهنی شخصیت های رمان.
یک زن با مرگ پسر اولش کمرش میشکنه و دیگه به زندگی برنمی گرده. اون همه چیز رو نابود می کنه. دیگه در اطراف خودش مردی نمی بینه و امیدش برای اینکه خودش هم بتونه مردی به دنیا هدیه کنه هم ناامید می شه...همه چیز درسته الا اینکه چنین زن ویرانگری چطور میتونه مظهر زایایی بشه .
بر فرض که این رو هم بپذیریم. نمی فهمیم چرا نوال به این جایگاه رسیده. فرآیند تغییر و دلیل تغییرش رو نمی فهمیم. ما فقط سقوط او را در اثر جنگ و فشار خانواده و اوهام خودش می بینیم. زنی که نمی تونه همه ی غم رو به کناری بگذاره و نیروی باقی مونده رو به پای بقیه فرزندانش فدا کنه و اگه پسر اولش رو صدام ازش گرفت  تلاش نمی کنه بقیه ی بچه هاش رو خودش از خودش نگیره. چنین زنی -به قاعده- نباید بتونه حیات رو به درختان نخل مرده و سوخته برگردونه.
اگر نوال مردی در روزگار نمی بینه رسول هم حق داره زنی رو در اطرافش ببینه
اما نویسنده کتاب رو روان و فوق العاده نوشته و جز بیست درصد کار که کمی کسل کننده است می تونه مخاطب رو با خودش همراه کنه.
اثر از نگاه های فمینیستی خالی نیست؛ با دلسردی و سقوط یک زن ، مرد هم نمیتونه کاری برای خانواده بکنه
بهترین فضاها، روستایی بود که رسول و پسرش برای بازگرداندن نوال به اون قدم گذاشتن. خیلی این قسمت خوب بود. فضای وهمناک و ماورایی قشنگی داشت.
      

        فضای وهمناک و ترس آلود کتاب را دوست داشتم. بعضی قسمتهاش فوق العاده بود. از جمله فصلی که دختربچه ای کشته و شهر کبوترباران می شود. فوق العاده بود. نثر آقای علومی همیشه ممتاز بوده است.
      

        بیشتر لطف کتاب به ترجمه بسیار خوب آن است. فصل اول و دومش را بیشتر دوست داشتم. با این که فصل سوم جملات به یاد ماندنی خوبی دارد فقط آدم را آزار می دهد. معلق در تاریکی و گیجی نویسنده و همین. آخرسر هم راهی به روشنایی باز نمی کند. مقدمه هم فاضلانه و دقیق بود
      

        در میان آثار استاد این رو از همه بیشتر دوست دارم. کلا باید همیشه آثارشون رو باید خوند
      

        کلا سبک رمان و فضاهایی که آقای جولایی خلق می کنه رو دوست دارم. استادانه بود.