بی خیال گریه کردن شدم و شروع کردم به تمیز کردن خانه.

«اشتباه میکنی!من به هر بازی ای تن نمیدم.بعضی وقت ها کسایی که فکر میکنن برنده شدن،بزرگترین بازنده ها هستن.»

فرمانروا بودن کار آسانی نبود، دست کم فرمانروای خوب بودن آسان نبود.

مهم نبود آدم چقدر از خانه‌اش دور شود؛ پیوند با خانه ناگسستنی بود و ریشه در اعماق وجود هرکسی داشت، پیوندی که مارا برای همیشه شکل می داد! :)

چیزی نگفتم؛سکوت زبان اندوه ما بود.

ستاره ها توی تاریک ترین شب ها روشن تر از همیشه می درخشن.

شاید ما فقط زمانی قدر چیزی را می دانیم که از دست رفته باشد.

خیانت کسایی که ادم بیشتر از همه دوستشون داره دردناک تره. چون هم قلب هم ادم میشکنه، هم احساس حماقت بهش دست میده

آرزو می‌کند کاش میتونست به خودش داروی بی‌حسی بزند و بدون حس کردن چیزی زندگی کند.

یاد دادن قتل از ارتکاب قتل سخت تر است.