این کتاب بییییییی نظیر هست 
        

          ماجراجویی هایی که دوستان با هم دارند زیبا و دلنشینه
پایان مهیجی داشت
بعد از این جلد ، شما هنوز منتظر به تحقق پیوستن یک پیشگویی هستید
        

          فضاسازی، سیر، پیرنگ و شخصیت سازی داستان مجذوب کننده بود و بی‌ شک میتونم بگم جز محدود کتاب‌هایی بود ک جلد دومش رو خراب نکرده بود و حتی از جلد اولش بهتر بود. 
شخصیت سازی داستان خوب بود و اگر حتی قبلش نامی از کارکتر برده نشه و دیالوگش رو بخونی کامل میتونی متوجه بشی دیالوگ متعلق به کدوم کارکتره. ارون برونگرای احساسی، تامارا میانگرای منطقی و فعال، کال درونگرای احساسی الکس درونگرای منطقی، جسپر برونگرای پر انرژی و.. همشون خفن بودن:) فکر نمیکردم  از یه اکیپ سه نفره انقدر خوشم بیاد. 
        

          من واقعا این کتاب رو دوست دارم. خیلی جذاب و خفن پیش می‌ره. 
«همچنان نیاز دارم تأکید کنم سلیقه‌ایه»
 یکم تا حدودی شبیه هری‌پاتر ‌. 
        

          یکی از همین روزهای تابستونی اخیر بود که جلد اول مجیستریوم رو توی دست‌هام گرفتم، ورق زدم و بدجوری دلم برا شخصیت‌هاش تنگ شد. همین اتفاق باعث شد شروع کنم به خوندن جلد دوم.
و اما جلد دوم... خیلی خیلی جذاب‌تر و بهتر از جلد اول بود. با شخصیت‌ها آشنا بودم، دوستشون داشتم، و حتی این جلد باعث شد بیشتر دوستشون داشته باشم! طوری نبود که نیمه‌ی دوم کتاب جذاب‌تر از نیمه‌ی اول باشه، بلکه این جلد از همون ابتدا جذاب و پرکشش بود. یه جاهایی رو از شدت استرس، سرپا و درحال راه‌رفتن خوندم😂 و مدام و بی‌اختیار خودم رو جای کال می‌گذاشتم که: اگه من بودم چیکار می‌کردم؟!
این بار جاسپر رو واقعا دوستش داشتممم باحال بود
آرون هم عشق تیم ماست🙌
هیچ دلیلی نمی‌بینم که امتیازی کمتر از پنج ستاره بدم به این جلد.
        

          خیلی کتاب خوبیه من تو یه هفته تموم کردم
        

          جلد دوم هم تو نصف روز تموم کردم خیلی کتاب خوبیه تو این جلد ماجرای کنار اومدن کال با حقیقت رو نشون میده و اینکه رازش لو پیره یا نه رازی که در پایان جلد ۱ متوجه شد حقیقتی که ۱۳ سال پنهان موند اینکه چه کسی هسته؟
        

          اتش تمایل به سوزاندن دارد،
آب تمایل به جاری شدن دارد،
هوا تمایل به بالا رفتن دارد،
خاک تمایل به پیوند دادن دارد،
هرج و مرج تمایل به بلعیدن دارد،
کالم تمایل به زنده ماندن دارد.
        

          نه نه نه نه....
کلیشه و کلیشه و کلیشه...
به اندازه جلد قبل خوب نبود.
        

          اتفاقات در این جلد به مراتب سریعتر از جلد قبل رخ دادند.
بعد از اتفاقی بالاخره توانستم کالم و آلستر هانت را به عنوان شخصیت های مورد علاقه ام انتخاب کنم.

بازهم شباهت های بی پایان به هری پاتر  ... ولی در نهایت من این جلد را از جلد قبل بیشتر دوست داشتم و مطمئن شدم که میخواهم این مجموعه را تا انتها بخوانم.

اشکالات و نقد هایی که برای جلد قبلی بیان کردم همچنان ادامه دارند ولی با این حال می‌گویم که شروع به دوست داشتنش کرده ام.
        

          تقریبا قابل پیش بینی 
آخرش رو انگار خسته شدند و یک سری جزییات مهم رو از قلم انداختند مثلاً فارغ‌التحصیلی 
        

          جلد دوم برام قشنگ‌تر از جلد اول بود. یه‌جورایی اتفاقات سرعت بیشتری گرفته بودن و می‌تونستی خیلی راحت دنبالشون کنی. کاراکترها تا این‌جا جایگاه ثابتی بین بقیه پیدا کردن. از این موضوع که رازهای هر جلد توی همون جلد بیان میشه و نیازی نیست تمام جلدها رو بخونم تا بفهمم قراره چی بشه، خوشم میاد و در عین حال یه انگیزه و راز گفته نشده آخر داستان گذاشته شده تا آدم رو به سمت ادامه داستان جذب کنه.. ارتباط بین کاراکترها پیشرفت داشته و این دلم رو خوش می‌کنه. گرچه که هنوزم نگران پیشگویی‌ام.. 
امیدوارم جلد سوم هم به خوبی این جلد باشه🐳