یادم میاد مصیب میگفت: زیاد آرزو نکنین ، چون مرگ به آرزوهای شما میخنده.
      

        تو با افکاری که در سر داری تعریف نمی‌شوی، تو همان چیزی هستی که انجام میدهی. تو اعمالت هستی.
      

        اصلمان کجاست؟ کجای این دنیا قرار دارم؟ بازگشت به اصلمان، یعنی بازگشت به کجا؟
      

        عطار: وقتی مرگ در خانه ات را بزند ، با چه حالی برایش در را باز میکنی؟
      

        حضرت آقا گفتند: تمام این افکاری که توی ذهن شما میگذره ، برای شهید فاصله اش به اندازه یک افتادن از روی یک اسب است!.
      

        سرش را خم کرد روی شانه و خیره شد به آینه و گفت : ما واقعا وقتی توی آینه به خودمون نگاه می‌کنیم ، داریم به کی نگاه می‌کنیم؟
      

        ابوحاتم که گوشش پر بود از صدای تیر و انفجار با لهجه ای عربی این آیه را خواند : می‌خواهند که نور خدا را با دهان هایشان خاموش کنند‌. ولی خداوند نورش را کامل می‌کند هر چند کافران اکراه داشته باشند. (سوره صف، آیه ۸)
      

        به گذشته  نگاه کردم تا چیز های مشترکی را که بینمان بود پیدا کنم: خنده ها ، واژه ها ، کتاب ها