جالب بود.... برای من که حداقل خیلی کم نمایشنامه میخونم. اما مثل خیلی از داستان ها و آثار اون دوره کنایه ای به حکومت به چشم میخورد. یا ظلم و مبارزه. خب باید به چشم یه چیز غیر از نمایش نگاهش کرد از نظرم.
      

        واقعا داستایوفسکی عالیه. جوری نوشته که من واقعاً جذابه. به پیشنهاد یکی از کاربران خوندم و واقعا ممنونم ازش. اگه لیست کتاب« چطور داستایوفسکی بخونیم» نبود اصلا سمتش نمی‌رفتم. 
      

        کتاب خوبی بود. ولی بنظرم مناسب هر رده سنی نیست. درکل آشنایی با فساد و البته جامعه آمریکا از زبان یه نوجوون آلوده و خراب شنیدنیه و تامل برانگیز.
      

        کتاب خوبی بود و واقعا کشش معمایی بسیار خوب و پیچیده ای داشت. لذت بردم با اینکه خیلی از این سبک خوشم نمیاد. نویسنده حرفه ای هست و بلد کار و واقعا ارزش خواندن داره.
      

        خب این کتاب هم تموم شد....
ایده فوق‌العاده ای بود. واقعاً نویسنده خلاقه. اما داستان خیلی سریع اتفاق افتاد و تو مواقعی که چالشی شروع میشد یا برعکس،نمیتونست خوب اون قسمت رو به پایان برسونه. متن بچه گانه ای بود و میشد بسیار بهتر نوشت.
اما خب به کتاب خوانایی که تازه شروع کردند و نوجوانان پیشنهاد میکنم.
      

        واقعا نگاه کردن از دید مینا به دنیا یه چیز دیگه ست!
کنار گذاشتن کتاب واقعا واسم سخته. نمیدونم چطور دیویدآلموند انقدرجذاب و نو آورانه مینویسه. چاشنی های ریز فلسفی هم داشت که جوابای ذهن کودک و خلاق مینا به اونها واقعا جدید و فوق العاده بود. به نظرم میتونست چالش های بهتری هم خلق کنه و داستان رو زیباتر جلوه بده.
      

        داستان مایکل و زندگی اسرار آمیزش.
یکی از بهترین رمان هایی بود که تو سن نوجوانی خواندم و حالا دوباره بازخوانی شد. عجیبه که برای بار چندمه میخونم و باز غرقش میشم.
عالی بود. پیشنهاد میکنم برای کودک ونوجوان.
      

        خب سلام!
این اولین متنیه که اینجا میزارم‌ . از همین اول بگم زیاد اهل اشتراک گذاشتن نیستم اما کتاب و کتابخونافرق دارن. صرفا معرفی ای کوچیک داشته باشیم:
جواد هستم.شیفته کتاب و نوشتن و کسی که ۳ تا رمان کوتاه نوشته.شخصا هنوز فکر نمیکنم نویسنده ام اما به عنوان کسی که مینویسه خودمو قبولدارم.

خب بریم سراغ دور دنیا در هشتاد روز

میتونم بگم با این کتاب عاشق نویسندگی و البته کتابخوانی شدم. سه یا چهارسال پیش خوندمش اما تا الان ذهنم و درگیر کرده. حالا چرا نیم ستاره کم دادم؟ چون میتونست بهتر داستان رو کش و قوس بده و هیجانی ترش کنه. یا اینکه یه دلیل بهتر واسه سفر پیدا کنه و....
شخصیت هارو خیلی خوب توصیف کرده و روحیات و عواطف اونهارو استادانهطراحی کرده. چاشنی های خوبی مثل دوست داشتن و ترس رو وارد داستان کرده و یه شاهکار نوشته که ایده ش تا الان تو مخ منتقدان گیر کرده!

امیدوارم کمکتون کنم.

خدا نگهدار